تهدید امنیت غذایی مردم با تورم/ سوء تغذیه، پیامد اجتناب ناپذیر شرایط بد  اقتصادی 

دکتر سیمین کاظمی، پزشک و جامعه شناس

در وضعیت کنونی که نگاه نگران بخشی از جامعه به تابلوهای اعلام قیمت دلار و یورو است و ده ها تحلیل گر متخصص و غیرمتخصص مشغول ارزیابی واقعی یا کاذب بودن بهای ارز و بحث و جدل بر سر مؤثر بودن یا نبودن آن بر وضعیت معیشتی هستند، نگاه نگران بخش دیگری از جامعه که می توان آن را طبقه متوسط متزلزل یا مستعد سقوط نامید به برچسب های قیمت کالاها در راهروهای فروشگاه ها و ارزیابی توان خریدن یا نخریدن ضروری ترین کالاهای غذایی است.
این طبقه متوسط که در روزگار خوشش در تلاش برای تقلید از سبک زندگی طبقه فرادست است، اکنون با روزگار ناخوشی مواجه است؛ جدال برای پیشگیری از سقوط به شرایط فرودستان، مهمترین دغدغه اش است و با گرانی رو به تزاید هفتگی و حتی روزانه و درآمدی که ثابت مانده است، سطح این جدال اکنون به تأمین مواد غذایی رسیده است! با فقدان دسترسی به علت کاهش قدرت خرید، بیم آن می رود که ناامنی غذایی از لایه های فرودست اجتماعی که همیشه با این معضل دست به گریبان بوده، به طبقه متوسط متزلزل تسری یافته و مشکلات تغذیه ای عمومیت بیشتری پیدا کند.
مشکل عمده تغذیه ای و سلامتی جامعه ایران، بنابه اظهار مراجع بهداشتی و پزشکی، تا کنون افزایش شیوع چاقی بوده که خود علامتی از تشدید شکاف طبقاتی در جامعه ایران است؛ در جامعه ما با وجود نابرابری های اقتصادی و اجتماعی آنچه تاکنون از نظر غذایی با سهولت نسبی تقریباً برای اکثریت قابل دسترسی بوده، کالری بوده و نه بیشتر از آن. در واقع با دشوار شدن دسترسی پیوسته و مطمئن به رژیم غذایی سالم، تأمین کالری و سیر شدن به تنها هدف تغذیه ای بخش قابل توجهی از جامعه تبدیل شده که نتیجه آن افزایش بروز مشکل چاقی در افراد با پایگاه اقتصادی-اجتماعی پایین بوده است.
حال با پیچیده تر شدن اوضاع اقتصادی، انتظار می رود ناامنی غذایی به عنوان یک پیامد اجتناب ناپذیر عمومیت و شدت بیشتری پیدا کند؛ به گونه ای که سوءتغذیه طبقه متوسط و گرسنگی تهیدستان و ناتوانی آنها در سطح تامین کالری مورد نیاز روزانه را رقم بزند. روشن است که در این میان بعضی از گروه های اجتماعی مانند روستاییان، کارگران، زنان سرپرست خانوار و خانواده های پرجمعیت حاشیه شهرها بیش از دیگران در معرض ناامنی غذایی هستند و پیش از همه قربانی این وضعیت بی ثبات و دشوار خواهند شد.
به همین علت به نظر می رسد در وضعیت کنونی که امنیت غذایی یعنی «دسترسی تمام مردم در تمام اوقات به غذای کافی به منظور زندگی سالم و فعال» به خطر افتاده، لازم است برای نجات گروه های در معرض خطر، به تعریف پیشین این مفهوم در دهه هفتاد میلادی رجوع شود و «عرضه مستمر کالاهای اساسی غذایی به منظور بهبود مداوم مصرف غذا و خنثی کردن اثرات ناشی از نوسانات تولید و قیمت» در دستور کار قرار گیرد.