سایه «پنجمی» بر سر هندبال ایران/ بی‌پولی مربی را می‌برد!

به گزارش خبرنگار مهر، هشتمین دوره رقابتهای هندبال قهرمانی نوجوانان آسیا در اردن با کسب عنوان پنجمی برای ایران به پایان رسید؛ عنوانی که بعد از چهار سال دوری این رده سنی از رقابتها به دست آمد. نوجوانان هندبال ایران در دوره قبل به دلیل برخی مشکلات و با نظر مسئولان به رقابتهای قهرمانی آسیا در بحرین نرفتند اما شانس به آنها روی آورد تا این دوره از مسابقات محروم نباشند.

اگر هندبالیست های نوجوان همین تجربه چند بازی را در آسیا پیدا نمی کردند فاتحه نسل پایه هندبال کشورمان در این بحبوبه مشکلات ارزی و ریالی خوانده می شد. فدراسیون با چنگ و دندان تلاش کرد تا این اعزام صورت بگیرد اما افسوس. تیمی که شروع طوفانی در بازیها داشت، برابر قطر و ژاپن پیروز شد و مقابل عربستان قدرتمند مساوی کرد اما در عین ناباوری برابر چین تایپه متوقف شد تا آرزوهای هندبال بر باد برود. هرچند باخت در دقایق آخر آن هم در شرایطی که تیم از رقیبش جلوتر باشد توجیه پذیر نیست اما از تیمی بدون حتی یک تجربه برون مرزی بیشتر از این نمی توان توقع داشت.

در نهایت تیم هندبال نوجوانان کشورمان با برتری برابر هند در رده پنجم آسیا ایستاد. این عنوانی است که از یک سال گذشته روی هندبال ایران سایه انداخته است و طلسمش پابرجاست.

این «پنجمی» در حالی چند جای دیگر هم برای ایران تکرار شد که هندبال ایران در یک دهه پر فروغ در تمامی رده های سنی روی سکوهای مسابقات قهرمانی آسیا و بازیهای آسیایی ایستاد و حتی تجربه حضور در میادین جهانی را هم کسب کرده بود.

تیم ملی هندبال بزرگسالان کشورمان در ابتدای سال ۲۰۱۸ و در مسابقات قهرمانی آسیا و انتخابی رقابتهای جهانی به سرمربیگری «ماجک» به عنوان پنجم رسید و از ایستادن روی سکو بازمانده و مجوز حضور در مسابقات جهانی را هم نگرفت.

اما این پنجمی بار دیگر برای ایران تکرار شد. هندبال کشورمان این بار به سرمربیگری «زوران کاستاراتوویچ» در بازیهای آسیایی اندونزی پنجم شد. این پنجمی بدون تدارکات، بدون پول، بدون حضور برخی از لژیونرها و با دستان بسته بدست آمد. به طور قطع بحث مالی تنها عامل ناکامی هندبال در بازیهای آسیایی نبود؛ چرا که باخت تیم ایران برابر تیم هایی در رده پایین تر از هندبال کشورمان یا تیم هایی در سطح هندبال مان صورت گرفت و این مسئله نیازمند واکاوی زیادی می باشد.

پیش از آن، تیم جوانان کشورمان در مسابقات قهرمانی آسیا عنوان پنجم را از آن خود کرد تا این پنجمی سایه اش را بر سر هندبال مستدام کرده باشد.

اما بخش عمده ای از این پنجمی ها مقصر دیگری هم دارد و آن بی پولی است.

تیم های هندبال نوجوانان و جوانان کشورمان در سالهایی که بر روی سکوی آسیا قرار می گرفتند اردوهای مداوم و بازیهای تدارکاتی اروپایی و آسیایی به خود می دیدند. اگر تیم ایران در بازیهای آسیایی قطر و گوانگجو مدال آورد لژیونری نداشت.

اما این بار سایه بی پولی اوضاع هندبال را تحت الشعاع قرار داده است. وضعیت اقتصادی و مالی و ارزی بیشتر فدراسیون های ورزشی خوب نیست و هندبال نیز از این مسئله مصون نمانده است.

تیم هندبال زنان کشورمان قرار است اواخر پاییز راهی مسابقات قهرمانی آسیا شود. هر چند شاید این تیم نتواند روی سکو برود اما حذف و انصرافش از مسابقات هم بی معنی است چرا که عواقب آن نه تنها مایه دلسردی و افت شدید تیم های هندبال زنان خواهد شد بلکه ادامه کناره گیری و انصراف تیم های هندبال ایران از رویدادهای قاره آسیا می تواند زمینه ساز تعلیق این فدراسیون شود.

اما شنیده شده با اوضاع ارزی این روزها حداقل هزینه برای سفر یک ورزشکار به مسابقات قهرمانی آسیای ژاپن بالغ بر ۵۰ میلیون تومان خواهد شد. یک تیم با ترکیب نزدیک به ۲۵ نفر شامل ورزشکار، مربی و سرپرست راهی مسابقات خواهد شد و پیش بینی این هزینه بالای یک میلیاردی تنها برای اعزام یک تیم و برابر با بخش عمده ای از بودجه سالانه فدراسیون است!

بودجه فدراسیون اندک بوده؛ بخشی از آن صرف هزینه های جاری شده؛ بخشی نیز بدهکاری های مدیران قبلی را پرداخت می کند. هندبال این روزها تنها به لطف بازگشت مدیرش زنده است اما تلاش های رحیمی نیز در برخی مواقع نتیجه نمی دهد.

باشگاه های ایرانی به دلیل مشکلات ارزی از حضور در مسابقات باشگاه های آسیا انصراف می دهند؛ تیم های لیگ برتری با مشکل عدم نقدینگی روبرو هستند؛ لیگ شروع نشده تیم هایش انصراف می دهند؛ پرداخت حقوق مربی خارجی با مشکل روبروست؛ رسانه ها و بخصوص تلویزیون لیگ برتر را به طور مداوم پوشش نمی دهند؛ به ورزشی ها ارز دولتی داده نمی شود تا هزینه های تامین ارز برای حضور در مسابقات برون مرزی سایه سنگینی بر روی دوش فدراسیون ها بیاندازد و هندبال هم در سایه این مشکلات کمر خم خواهد کرد.

به گفته مسئولان فدراسیون در این وضعیت اگر تیم هندبال نوجوانان راهی مسابقات قهرمانی آسیا نمی شد جریمه ای بیش از ۲۶ هزار دلار را متحمل شده و دو سال از حضور در مسابقات سطح آسیا محروم می شد؛ پس اعزام آن با بدهکاری به صرفه تر بود.

از آن سو این روزها اوضاع حضور مربیان خارجی در ایران نیز خوب نیست. بیشتر فدراسیون ها با مربیان خارجی خود خداحافظی می کنند و هندبال نیز از این مسئله مستثنی نیست. زوران روز گذشته از مسابقات قهرمانی آسیای نوجوانان به تهران آمد و ظاهرا قرار است در آخرین روزهای قرارداد همکاری اش با فدراسیون یک کلاس مربیگری را برای مربیان مرد و زن این فدراسیون برگزار کند و پس از آن به کشورش بازخواهد گشت.

همسر این مربی خارجی یکی از بهترین و برجسته ترین مربیان قاره اروپاست و در صورت فراهم بودن شرایط مالی، حضور این زوج می توانست هندبال ایران را در سالهای بعد متحول کند اما به نظر می رسد علی رغم خواسته فدراسیون، احتمال قطع همکاری با «زوران» بسیار است.