کوچک، ارزانقیمت و قابلاعتماد سه واژهای هستند که تویوتا کرولا را به خودرویی افسانهای تبدیل کردهاند. از زمان معرفی در سال 1966 تاکنون مصرفکنندگان در سراسر جهان بیش از 40 میلیون دستگاه کرولا خریدهاند که آن را به یکی از پرفروشترین خودروهای تاریخ بدل نموده است.
تاریخ 52 سالهی کرولا فراز و نشیبهای زیادی داشته، از یک خودروی ساب کامپکت دیفرانسیل عقب گرفته تا یک خودروی اقتصادی دیفرانسیل جلو که هماکنون دارای چهار درب، کابینی جادار و راحتی مناسب برای یک خانواده کمجمعیت است. بله کرولا GT-S دهه 80 میلادی یک خودروی اسپورت مناسب بوده اما اکثر ما کرولا را به عنوان خودرویی بی حاشیه و اقتصادی میشناسیم.
در ادامه با 11 نسل تویوتا کرولا همراه میشویم.
نسل اول: سال 1966 تا 1970
تویوتا کرولا در سال 1966 معرفی شد و فروش آن از طریق شبکه نمایندگی ارزانقیمتی صورت میگیرد که در ژاپن مغازهی کرولا نام داشت. تویوتا به منظور برتری در برابر رقبایی همچون داتسون 1000 و سوبارو 1000 اقدام به معرفی کرولا با پیشرانهی بزرگتر 1.1 لیتری کرد که البته قیمت کرولا را به خاطر مالیات بیشتر بالاتر برد؛ اما این پیشرانهی بزرگتر و قویتر باعث شد کرولا کمی پرستیژ بهتری داشته باشد. از دیگر ویژگیهای نسل اول کرولا میتوان به سیستم تعلیق مک فرسون در جلو و گیربکس 4 سرعته دستی کاملاً سنکرونیزه اشاره کرد.
اگرچه معرفی کرولا در ژاپن به سال 1966 بازمیگردد اما صادرات آن به آمریکا تا سال 1968 شروع نشد. قیمت این خودرو زیر 1700 دلار بود. این خودرو در آن زمان با پیشرانههای 1.1 و 1.2 لیتری عرضه شد که قدرت آنها به ترتیب 60 و 65 اسب بخار بود.
نسل دوم: سال 1970 تا 1974
توسعهی نسل دوم کرولا در سال 1967 آغاز شد و این خودرو در سال 1970 معرفی گردید. ابعاد این نسل از کرولا به خاطر بهبود راحتی و سواری افزایش یافته بود و پیشرانه نیز قویتر بود. یک پیشرانهی کاملاً جدید 1.2 لیتری با قدرت 73 اسب بخار در کرولای نسل دوم نصب شد و البته برای اولین بار هم گیربکس اتوماتیک در دسترس بود. این خودرو در نسل دوم بهروزرسانیهای زیادی داشت که از جملهی آنها میتوان به معرفی پیشرانه 1.6 لیتری 102 اسبی در سال 1971 و جلوپنجرهای جدید در سال 1972 اشاره کرد. مدل SR5 کرولا با گیربکس 5 سرعته دستی هم در این نسل معرفی شد.
سومین نسل کرولا از فرمهای بدنهی گوناگونی سود میبرد. 5 فرم بدنه از دو درب سقف سخت گرفته تا 5 درب استیشن عرضه میشد. پیشرانهی 1.2 لیتری نیروبخش مدل دو درب بود درحالیکه مدلهای باقی مانده از پیشرانه 1.6 لیتری قویتر استفاده میکنند. سومین نسل کرولا با گیربکس 4 سرعته دستی عرضه میشد اما گیربکس 3 سرعته اتوماتیک یا 5 سرعته دستی هم قابل سفارش بودند. مدل SR5 بهصورت استاندارد از گیربکس 5 سرعته دستی استفاده میکرد. تویوتا در سال 1976 اقدام به معرفی کرولا لیفت بک سه درب کرد.
چهارمین نسل کرولا بهبودهای فراوانی در مقایسه با نسلهای پیشین داشت. این خودرو بازهم رشد کرد و نهایتاً سیستم تعلیق تخت عقب که اولین بار در سال 1966 معرفی شده بود جای خود را به طراحی پیچشی داد. پیشرانهی 1.8 لیتری این نسل کرولا قدرت 75 اسبی داشت و این نیرو از طریق گیربکس 3 سرعته اتوماتیک یا 5 سرعته دستی به چرخهای عقب منتقل میشد.
تویوتا در سال 1982 اقدام به ارتقای گیربکس 3 سرعته و تبدیل آن به نمونهای 4 سرعته کرد. یک سال بعد هم پیشرانهی 1.6 لیتری معرفی شد.
نسل پنجم: سال 1983 تا 1987
تویوتا کرولای 1983 به خودرویی دیفرانسیل جلو تبدیل شد که پیشرانهی 1.6 لیتری را بهصورت عرضی در خود جای داده بود. نیروی پیشرانه از طریق گیربکس 5 سرعته دستی یا 4 سرعته اتوماتیک به چرخهای جلو منتقل میشد.
اگرچه اکثر مدلهای کرولا دیفرانسیل جلو بودند اما مدلهای SR5 کوپه و لیفت بک همچنان از شاسی دیفرانسیل عقب نسل پیشین استفاده میکردند. تویوتا در سال 1984 پیشرانهی 1.6 لیتری 90 اسبی را روی SR5 نصب کرد. این برند همچنین مدل مشهور کرولا GT-S را با پیشرانهی 1.6 لیتری 112 اسب بخاری روانه بازار نمود.
نسل ششم: سال 1987 تا 1991
در این نسل مدلهای دیفرانسیل عقب کوپه و لیفت بک جای خود را به یک کوپهی دیفرانسیل جلو دادند. تویوتا مدل استیشن کرولا را با سیستم چهار چرخ محرک عرضه کرد و همچنین نسخهی سدان تنها در سال 1989 با همین سیستم تولید شد. ششمین نسل کرولا اندکی پهنتر بود اما فاصلهی بین محوری آن نسبت به نسل قبل تغییر نکرده بود.
همهی پیشرانههای 4 سیلندر این نسل کرولا از تکنولوژیهای متنوعی سود میبردند. پیشرانهی کاربراتوری 90 اسبی، پیشرانهی انژکتوری 100 اسبی و پیشرانهی EFI با قدرت 115 اسب ارائه شده بودند. البته تمامی مدلهای کرولا در سال 1990 با پیشرانههای انژکتوری عرضه شدند. مدل کرولا GT-S هم قدرت 130 اسب بخاری داشت. در سال 1991 تولید مدل کوپه قطع شد.
نسل هفتم: سال 1991 تا 1995
اینجا بود که کرولا کمکم به همان خودروی اقتصادیای تبدیل شد که امروزه میشناسیم. هفتمین نسل کرولا تنها بهصورت سدان و استیشن دیفرانسیل جلو عرضه میشد. بازهم ابعاد این خودرو رشد کرد و کرولا از خودرویی ساب کامپکت به کامپکت تبدیل شد. پیشرانهی 1.6 لیتری از نسل قبل به این خودرو راه یافت و قدرت 105 اسبی داشت. البته این پیشرانه در برخی ایالات آمریکا و به دلیل قوانین آلایندگی سختتر 100 اسب بخار قدرت داشت. البته تریم های فول تر کرولا پیشرانهی 1.8 لیتری 115 اسب بخاری را ارائه میکردند.
اگرچه این نسل کرولا در سال 1995 معرفی شد اما عرضهی آن در بازار آمریکا به سال 1997 بازمیگشت. کرولای نسل هشتم در کالیفرنیا ساخته میشد و ظاهر متفاوتی داشت. تنها نسخهی سدان این خودرو در آمریکا عرضه شد که پیشرانهی 1.8 لیتری آن قدرت 120 اسب بخاری داشت. گیربکس 3 یا 4 سرعته اتوماتیک یا نسخه 5 سرعته دستی هم گزینههای در دسترس بودند.
این خودرو هم علیرغم معرفی در سال 2000 تا دو سال بعدتر وارد بازار آمریکا نشد. کرولای جدید بر پایهی مدل بزرگتر کرولا آلتیس بنا شده بود و همان پیشرانه 1.8 لیتری قبلی را داشت ولی قدرتش به 130 اسب بخار رسیده بود. یک گیربکس 4 سرعته اتوماتیک یا 5 سرعته دستی قابل انتخاب بودند. این خودرو در سال 2005 فیس لیفت شد و نسخهی اسپورت XRS با خروجی 170 اسبی هم معرفی گردید.
دهمین نسل تویوتا کرولا به عنوان مدل سال 2008 در آمریکا معرفی شد. پیشرانهی 1.8 لیتری این خودرو قدرت 132 اسبی داشت و نسخهی XRS با قدرت 158 اسبی بازگشته بود. هر دو نسخهی این خودرو با گیربکس 5 سرعته دستی عرضه میشدند اما مدل XRS با گیربکس 5 سرعته اتوماتیک هم در دسترس بود. تولید دهمین نسل کرولا با ایجاد تکاملی چشمگیر در طراحی ظاهری و داخلی این خودرو همراه بود.
این خودرو هماکنون یک طراحی بینالمللی داشته و در بازار آمریکا نمونهای متفاوتتر که سپرهای جلو و عقب متفاوت دارد عرضه میشود. پیشرانهی 1.8 لیتری نسل قبلی بازهم در این نسل بکار رفته و همان قدرت 132 اسبی مدل قبلی را دارد. گیربکسهای 4 سرعته اتوماتیک و 6 سرعته دستی و یک نمونه CVT جدید در دسترس خریداران هستند.
دوازدهمین نسل این خودرو هم در راه بوده و تویوتا برنامههایی برای تولید آن در آمریکا دارد.