تعزیه نماد تفکر شیعی است

به گزارش خبرنگار مهر، محمود عزیزی بعدازظهر پنجشنبه در همایش تعزیه در فرهنگ عامه، با ابراز تأسف از عدم ایجاد موزه هنرهای نمایشی در طی ادوار گذشته، وجود چنین مرکزی را برای حفظ آثار و مراجعه پژوهشگران و محققان ضروری دانست و افزود: این موزه نیازمند یک بخش تحقیقات بین‌المللی و مکانی برای ارائه انواع و اشکال نمایش سنتی است.

این پیشکسوت عرصه هنر با اشاره به سه فرم تعزیه، تخت حوضی و عروسک‌گردانی در نمایش سنتی کشور و انواع اشکال نمایش مانند نقالی، آنها را سرمایه بزرگی برای کشور برشمرد و به عدم توجه کافی به آن اشاره کرد.

وی تعزیه را نماد تفکر شیعی عنوان کرد و با بیان اینکه دوره صفویه آغاز بهره‌گیری از ابزار و هنر این نمایش بوده است، خاطرنشان کرد: تعزیه در عین حالی که موثر بر فرهنگ عامه مردم بوده، خود نیز فرهنگ بومی است.

این مدرس تئاتر با اشاره به وجود دو اصل خیر و شر در تمامی نمایش‌ها، تعزیه را مستثنی از این اصل ندانست و افزود: این تقابل خیر و شر، حتی در بکارگیری رنگ نیز در تعزیه نمود دارد و بیانگر توان مردمی است که این شکل از نمایش از دل آن ایجاد شده است.

وی با بیان اینکه ذات و ریشه هنرها مردمی بوده و فعالیت‌های هنری در تمام جهان، همگی منطبق بر جامعه است، ادامه داد: گاهی قدرت‌ها این فعالیت‌ها را به نام خود مصادره می‌کنند و رنگ و بویی اشرافی و شناسنامه قدرتی به آن می‌دهند و نمونه آن در غرب شکل‌گیری اپرا است و در تعزیه نیز، ایجاد تکیه دولت در دوران قاجار را شاهد هستیم.

این نویسنده با بیان اینکه تعزیه یک هنر مردمی است که از نهاد گروندگان به آئین سرچشمه گرفته است، به هوشمندی و توانایی عجیب آن اشاره کرد و گفت: هزینه نگهداری این فعالیت‌ها نیز از مردم کوچه و بازار تأمین می‌شده است.

وی با اشاره به کم بودن تعداد نوشته‌های مستقل و منظم در رابطه با تعزیه، به کارهای مستشرقان غربی در این زمینه اشاره کرد و گفت: کتاب‌ها، تحقیقات و جمع‌آوری‌های این مبحث قابل قیاس با کل تاریخ اجتماعی معاصر و تئاتر معاصر نیست.

عزیزی با بیان اینکه در طی ۴۰ سال گذشته، مطالبی در این باره نوشته شده که دارای حجم قابل ملاحظه‌ای است، بر انسجام و جریان‌سازی در این زمینه تأکید کرد و افزود: با چنین اتفاقی، کشورهای هم اندیش ما می‌توانند از آن بهره برند و سرچشمه‌ای برای تحقیقات سایر کشورها گردد.

وی با بیان اینکه امروز هر کسی در دهکده جهانی نیازمند شناسنامه‌ای است، فرهنگ و دین را شناسنامه کشورها دانست و فعالیت هنری را نشانه بیرونی این شناسنامه برشمرد و بر اهمیت و ضرورت حمایت مسئولان در این عرصه اشاره کرد.