فرمان اصولگرایان در دست پایداری‌ چی هاست؟

در شرایطی که گفته می‌شود همه ظرفیت‌های کشور باید صرف تدبیر و مواجهه با اعمال فشارهای خارجی باشد و اهتمام نسبت به منافع ملی و وحدت داخلی نسبت به مطالبات جناحی اولویت یابد، فضای حاکم بر بهارستان مسیر و واقعیت دیگری را نشان می‌دهد.

هجمه‌ها به دولت در کنار برخی اتهامات به مسئولان و موج استیضاح‌های وزرا حالا به رئیس مجلس هم رسیده است. چنانکه دیروز علاوه بر ارائه طرح استیضاح وزیر امور خارجه، درخواست 27 نماینده از کمیسیون تدوین آیین نامه مجلس برای توضیح رئیس مجلس درباره بررسی نکردن ایرادات هیأت عالی نظارت مجمع تشخیص مصلحت نظام به لوایح پالرمو واصلاح قانون پولشویی هم علنی شد که از آن به استیضاح رئیس مجلس یاد شد. این همه در شرایطی است که این طیف از نمایندگان منتقد یا مخالف دولت عموماً ادعای دغدغه مشکلات مردم دارند اما آنچه در عملکرد آنها بجز اظهار نظرهایشان غایب است گام برداشتن در مسیر حل مشکلات است بماند که برخی رفتارهای بعضی از آنها عملاً در حکم سنگ اندازی در این مسیر هم هست.

با این حال نکته قابل تأمل در این مجال، میدانداری طیف اقلیت فراکسیون اصول‌گرایان مجلس است که گفته می‌شود مواضع آنها به جریان سیاسی پایداری نزدیک است. چنانکه برخی اسامی طرح استیضاح محمد جواد ظریف و علی لاریجانی یکی است بخصوص که بانی و طراح هر دو هم حسینعلی حاجی دلیگانی و جواد کریمی قدوسی هستند. جریان اصول‌گرا به اذعان چهره‌های شاخص خود از تندروهای خود کم آسیب ندیده است چنانکه برخی صاحبنظران این جریان بعد از انتخابات ریاست جمهوری اخیر اذعان داشتند که سایه گفتمان احمدی‌نژاد بر سر کمپین انتخاباتی رئیسی سنگینی می‌کرد و اصول‌گرایان هر چه تلاش کردند نتوانستند خود را از کارنامه و عملکرد دولت‌های نهم و دهم جدا کنند.

این روزها هم که اصول‌گرایان در پی آسیب‌شناسی و درانداختن طرحی جدید هستند شایسته است نیم نگاهی هم به تحرکات سیاسی درون پارلمان و تبعات و پیامدهای آن داشته باشند. به هر روی این قبیل اقدامات تجربه شده به نام اصول‌گرایی انجام می‌شود و سکوت بزرگان اصول‌گرا و البته رئیس فراکسیون اصول‌گرایان ولایی برای افکار عمومی و بدنه اجتماعی این جریان محل تأمل است. ظاهر امر نشان از آن دارد که فرمان اصول‌گرایی در دست پایداری‌هاست و اگر غیر از این است، زعما و ریش سفیدان این جریان باید اعلام موضع کنند.