بازیگر «پدرسالار»: من را برای بازیگری انتخاب کردند

خبرآنلاین: پدر و برادرش از چهره‌های نام‌آشنای فرهنگ و هنر این سرزمین هستند و بازیگری پیشه خانوادگی شان است. با وجود این رشته بازیگری و کارگردانی تئاتر خوانده و سال‌ها بازیگری و تجربه اندوزی را به کارنامه اش افزوده است. مجال کوتاهی فراهم آمد تا با کمند امیرسلیمانی، بازیگر سینما و تلویزیون در باب همه آن چه در عالم پر زرق و برق بازیگری با آن دست به گریبان بوده و هست، گفتگو کنیم.

حفظ وجهه خانوادگی دشوار است

در ابتدا از برنامه کاری پیش روی وی سوال می‌کنیم و با بیان این که نقش کوتاهی را در سریال «ستایش ۳» برعهده دارد، اضافه می‌کند: هم اکنون فیلم سینمایی «پاستاریونی» را هم روی پرده سینما‌ها دارم. کمند امیر سلیمانی از جمله هنرمندانی است که بازیگری پیشه خانوادگی‌شان است و در همین باره از او فراز و فرود‌های این سابقه و تاثیر آن بر آینده حرفه‌ای اش را جویا می‌شویم. وی در پاسخ می‌گوید: به نظرم داشتن چنین عقبه‌ای از قضا کار را سخت‌تر می‌کند، چون باید رسالت پدر و راه و روش او را در یک عمر کار و تلاش حفظ و به خوبی آن را دنبال کنیم و ادامه دهیم. وی با تاکید بر این که انتخاب مسیر اشتباه نه تنها می‌تواند به کارنامه خودش بلکه به وجهه و سال‌ها کار هنری خانواده‌اش نیز لطمه وارد کند، یادآور می‌شود: به دلیل همین حساسیت‌ها باید بسیار دقت کنیم و حواس مان باشد که در میان انتخاب‌های مان، مسیر‌های درست‌تر را برگزینیم؛ چون همان طور که موفقیت ما موجب افتخار خانواده است، به موفقیت نرسیدن هم برای این وجهه، صورت خوشی ندارد. وی با اشاره به برخی تصورات اشتباه رایج در جامعه درباره کیفیت ورود و کار هنرمندانی که پیشه خانوادگی شان هنر است، بیان می‌کند: این تصور غلط در بین مردم وجود دارد که همه فرزندان هنرمندان شناخته شده با پارتی بازی آن‌ها به عرصه حرفه‌ای بازیگری وارد شده اند؛ به دلیل همین سایه سنگین حرف و حدیث ها، حتی برخی از بازیگران را می‌بینیم که به تغییر نام و عنوان هنری خود دست می‌زنند تا مردم آن‌ها را با حاصل کار و تلاش خودشان ببینند و داوری کنند.

این حرفه فراز و نشیب ناخواسته بسیاری دارد

در ادامه به داستان ورود خود به عالم پُرآوازه بازیگری اشاره می‌کند و می‌گوید: من را برای بازیگری انتخاب کردند و اتفاقا پدرم به علت آینده نامعلوم این حرفه، خیلی تمایل به بازیگر شدن من نداشت. من همیشه همراه پدرم به اداره تئاتر می‌رفتم و تمرین‌های آن‌ها را می‌دیدم. من هم پشت صحنه برای خودم تئاتر تمرین می‌کردم تا این که یک نمایش به نویسندگی مرحوم نادر ابراهیمی نوشته شد. متولیان کار به دنبال تعدادی بچه می‌گشتند. کارگردان آن تئاتر من را دید و از پدرم خواست که من در آن کار بازی کنم، ولی پدرم مخالف بود. در مقابل مادرم برای انجام آن اصرار کرد، چون به استعداد من اعتقاد داشت و بالاخره من در آن تئاتر بازی کردم. این بازیگر سینما و تلویزیون در گفت: وگویی بیان کرده بود که همچون شماری از بازیگران حرفه‌ای این عرصه تمایلی به بازیگر شدن فرزندش ندارد، از دلیل آن بیشتر برایمان تعریف می‌کند: من در این سال‌ها با این همه تلاش و زحمتی که متقبل شدم اگر به هر رشته دیگری می‌رفتم و این میزان انرژی صرف می‌کردم، نتایج بهتری می‌گرفتم و پیشرفت بیشتری را در زندگی ام شاهد بودم. این حرفه فراز و نشیب‌های ناخواسته بسیاری دارد.

دیده شدن بازیگران به موفقیت کل اثر بستگی دارد

از او درباره رمز و راز دیده شدن یک بازیگر در نقش‌های مختلف سوال می‌کنیم. این که چه عواملی در دیده شدن نقشی، چون «آذر» و سریال محبوبی مانند «پدرسالار» موثر بوده است. با تصریح بر نقش کارِ گروهی خاطرنشان می‌کند: برخلاف آن چه به نظر می‌رسد، بازیگران نقش مستقلی در انتخاب و دیده شدن در قالب یک نقش ندارند. وقتی همه عوامل یک کار درست و اصولی از آب درآید، ما هم در آن کار دیده می‌شویم. ولی وقتی به هر دلیلی یک کار مورد توجه عموم قرار نگیرد، طبیعتاً تماشاچیان و نقش آفرینان هم کار را آن طور که باید و شاید نمی‌بینند.

وی دیده شدن یک‌شبه و حاشیه سازی‌ها درباره نام برخی بازیگران تازه وارد سینمایی و تلویزیونی را کمتر به خود آن‌ها نسبت می‌دهد و آن را بخشی از شرایط ناگزیر زندگی در عصر رسانه‌ها می‌داند و می‌گوید: شاید اگر آن زمان هم فضای مجازی بود و اخبار و اطلاعات در این وسعت انتشار پیدا می‌کرد، این همه خبرسازی و شایعه پراکنی برای ما هم اتفاق می‌افتاد. البته این دست ماجرا‌ها و اتفاقات بود، اما سرعت و وسعت انتشار به حد امروز نبود. امیر سلیمانی با اشاره به الزامات بازیگری در دوره‌های مختلف می‌گوید: در یک دوره‌ای تحصیلات خیلی مهم بود، زمانی کار و تجربه تئاتری اهمیت داشت. اما در مجموع برای هر کاری اگر از پایه شروع نکنید و پله پله بالا نروید و یک باره به جایی برسید، چون بنیه تجربی تان ضعف‌هایی دارد، توان کمتری برای نشان دادن خود در کار‌های بزرگ دارید. موفقیت درازمدت در عالم هنر هم از این قاعده مستثنا نیست؛ باید با استعداد و سواد لازم برای ورود به این حرفه اقدام کنیم و با تحمل فراز و نشیب‌های فراوان در مسیر این کار، پله‌پله بالا برویم تا به ماندگاری برسیم.