سنت هایی که در لابه لای زندگی ماشینی رو به فراموشی است/ شمردن روزهای زمستان تا بردن خوانچه برای نوعروسان در شب چله +تصاویر

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، شب یلدا یکی از قدیمی ترین جشن ها در ایران می باشد که به آن شب چله نیز گفته می شود. یلدا به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی (نخستین روز زمستان) گفته می‌شود.،خوردن میوه های مختلف از جمله انار و هندوانه در این شب رایج است. در این شب که بلندترین شب سال نیز نام دارد بزرگان فامیل به قصه گویی و بعد از آن گرفتن فال حافظ مشغول می شوند.

فرهنگ و سنت هر دیار نشان از قدمت و ماندگاری آن است، که پاس داشت آن موجب ارتباط نسل جدید با نسل قدیم می شود.

شب یلدا از قدیمی ترین آیین ایرانی ها است که این روزها اژدهای گرانی در حال بلعیدن آن است و و با شیوع فضای مجازی و شبکه های اجتماعی و گم شدن در زندگی ماشینی از رسم زیبای یلدا جز نامی آشنا چیزی باقی نخواهد ماند.

بردن خوانچه برای نوعروسان

یکی از رسم های قدیمی در بیجار گروس که همچنان به قوت خود باقی مانده بردن خوانچه برای نوعروسان در اولین شب زمستان یا همان شب یلدا است.

این رسم رسوم برای نوعروسان که به تازگی به خانه بخت رفته اند از شیرینی و لذت خاصی بر خوردار است ،و زوجهای جوان که اولین زمستان و اولین شب چله مشترک را در خانه خود آغاز کرده اند ، منتظر آوردن خوانچه ای که از طرف خانواده های خود که به همین منظور تدارک دیده شده است ،هستنند و این خوانچه که با میوه های تازه و زیبا که به نوعی خاص آن را تزئین کرده و شیرینی و آجیل های مرغوب و هندوانه ای که نشان از شیرینی زندگی مشترک آنها باشد و یک هدیه برای عروس همراه است و خانواده با آوردن این خوانچه برای آنها صحت و سلامت و عاقبت بخیری را از خدا خواستار هستند.

شمارش روزهای زمستان طبق آئیین قدیمی گروس

چهل روز اول زمستان را چله گوره می گویند ، در زمان های گذشته که مانند امروز فضای مجازی و شبکه های اجتماعی در کار نبود معمولا مردم هر محله این مدت چهل شب اول زمستان را بین سالکنین آن محل تقسیم می کنند.

مثلا از بالا یا پایین محل می شمارند و می گویند امشب چله ، مهمان فلانی است و اگر هوا خوب باشد حمل بر چشم و دل باز بودن آن خانواده می دانند و در غیر اینصورت اعتقادشان این است که آن خانواده "قیرسی چم "هستند.

بیست روز بعد از چله بزرگ را چله" بوی چک "می گویند و هشت روز باقیمانده چله کوچک را شیون برادران می نامند.

مردم بیجار گروس در قدیم الایام اسفند ماه را هم به این ترتیب محاسبه می نمایند ، 10 روز اول را "فحل شتر پیره زن "، 10 روز دوم اسفند "دست پیره زن درون کندو" خشک می شود و هشت روز دهه آخر "چارچار" می گویندو بالاخره دو روز آخر هم "چارچه وه کشه" می نامند و تصورشان این است که اگر روز جمعه برف ببارد روز شنبه هوا خوب می شود و اگر روز شنبه برف بیاید روز جمعه هوا خوب می گردد و اگر روز دوشنبه برف ببارد پنج و شش می کند ، یعنی پنج الی شش روز برف می بارد.

پیرمردان و سالخوردگان هر وقت از زمستان سخت حرفی به میان آید فورا عبارت بعد از هفتاد ، برفی افتاد ، به حق این پیر به قدر این تیر را با خود زمزمه می کنند.

خوردن میوه های که در فصل تابستان خشک شده است

یکی دیگر از رسم های کهن دیار گروس نگه داشتن میوه ها در فصل تابستان برای شب چله است مانند هندوانه و انگور ، نشان توان و تلاش انسان برای آینده خود می باشد و بیجاریها بر این باورند که اگر در زمستان آن هم در شب چله ، هندوانه بخورند در تابستان در اوج گرما احساس تشنگی و در زمستان احساس سرما نمی کنند.

شب یلدا شبی به درازای فرهنگ ایران باستان است که این روزها در لابه لای هیاهوی گرانی و دور همی های مجازی رنگ باخته و جای خود را با فرهنگ بیگانه عوض نموده است.

بس بیایید از خودمان شروع کنیم و با مراجعه به فرهنگ پیشین خودمان نذاریم کسی یا چیزی خوشی ها و پیوند نسل جدید با رسوم و آیین نیاکان ما را از ما بگیرد.

انتهای پیام/