کدام انتخابات؟ کدام دموکراسی؟

مضحکه ای را که اکنون به نام انتخابات در زیرداربست دموکراسی قلابی و نمایشی در کشور به راه انداخته اند، در واقع اهانت «جامعه نامنهاد بین المللی» به مردم و کشور ما و دهان کجی به دموکراسی و اراده مردم است.

همانگونه که بارها نوشته ایم، مادامی که این قانون مزخرف ضد ملی و همین ساختار ناقص و معیوب نظام و همین رهبران دست نشانده باشد، همین آش و همین کاسه خواهد بود.

بار دیگر بازی موش و گربه انتخابات آغازمی شود، باز هم شیوخ مرتجع عرب به امر بالاییان صد میلیون دالر می پردازند و باز هم در پایان نمایش، شهریاری را که سردمدار کاخ سفید برگزیده است، با انواع ترفندها، معرکه ها، شیادی ها و نیرنگ ها بر اورنگ پادشاهی ملک خدا داد خواهند گماشت.

دموکراسی بدون انتخابات ارگان های محلی قدرت مفهومی ندارد. روشن نیست این مسخره بازی و خاک پاشیدن به چشم مردم و جهانیان تا به کی ادامه خواهد یافت؟
هیچ مساله ای در کشور به اندازه ویرایش قانون اساسی و اصلاح ساختار نظام اولویت ندارد.

یکی از زشت ترین دستاوردهای کارزار انتخابات نمایشی، قومی ساختن انتخابات و دامن زدن به تبارگرایی افراطی و لگام گسیخته است. تبارگرایی افراطی در کشور به قصد وعمد به دستور بیگانگان از سوی حلقات و محافل معلوم الحال در راس باندهای کرزی و احمدزی دامن زده می شود. دردمندانه این بیماری را چنان دامن زده اند و به این آتش چنان هیمه انداخته اند که دیگر بسیار دشوار است شعله های آن را خاموش ساخت.

بزرگترین جفای که اشرف غنی به مردم ما کرد، جلوگیری از ویرایش قانون اساسی و اصلاح ساختار نظام است. تاریخ هرگز او را مانند کرزی به خاطر این کار نخواهد بخشید.

عزیز آریانفر