آنچه هنینگ مانکل در امنیت کشورهای اسکاندیناوی می‌دید

به گزارش خبرگزار مهر، دومین جلسه جنایی خوانی با حضور محمد حسن شهسواری و مهام میقانی، نویسنده کتاب «در سید خندان کسی را نمی‌کشند» و جمعی از علاقه‌مندان به این ژانر در کافه کتاب نشر رود برگزار شد. محوریت این جلسه کتاب «بازگشت استاد رقص» نوشته هنینگ مانکل سوئدی با ترجمه جواد ذوالفقاری بود.

جلسه با بررسی تاریخ جنایی نویسی از جنایی‌های غیر داستانی در قرن نوزده تا جنایی‌های داستانی اسکاندیناوی و آمریکایی تا شکل گیری کاراگاه‌های ژاپنی و بررسی جنبش نیوگیت که در آن مردمی که توان مالی شرکت در اپراها و تئاترها را نداشتند به دیدن صحنه اعدام در نیوگیت می‌رفتند و برخی شروع به داستان سرایی معدومین برای جلب مردم می‌پرداختند، آغاز شد.

بدلیل سوئدی بودن نویسنده این موضوع مطرح بود که چرا کشورهای حوزه اسکاندیناوی که اساسا به امنیت معروف هستند باید رمان جنایی داشته باشند و با نقل قولی از مانکل مبنی بر این که اگر به موضوع کتاب مانند یک ماهی در رودخانه نگاه کنیم که نویسنده آن را صید می‌کند تنها ماهی موجود در رود برای او، موضوع جنایی بوده است. بنابراین مانکل در زیر خاکستر آرامش کشورهای اسکاندیناوی آتش شعله‌ور جنایاتی را می‌دیده که در نتیجه مهاجرت پذیری و در عین حال دور کردن آنها از هسته مرکزی شهری صورت می‌گرفت. آنچه در سوئد اتفاق افتاده مواجهه نسل دوم مهاجران و نئوناتزی هایی است ‌که در شکل جنایت در شهرها خود را نشان می‌دهد.

قرابت سرمای پذیرفته شده برای این کشور با ادبیات جنایی موضوع بعدی جلسه بود که بستر حضور کاراگاهی با برخی ویژگی کاراگاه‌های امریکایی را که عبارتند از قلدر بودن، داشتن مشکل اقتصادی، حضور زنی در گذشته آنها، ظهور معشوقی شکست خورده و سیگاری یا الکلی بودن فراهم می‌کند. این کاراگاه، یعنی استفان لیندمان، تنهاست، بدعنق است و به سادگی نمی‌خندد. در نهایت در تحلیل سه بخش و سرآغاز سرانجام کتاب شیوه‌های کشف مساله، نگاه کاراگاه، اصول شروع و پایان فصل بندی کتاب جنایی، دایره درست مجرمین بررسی شد.

به گزارش خبرگزار مهر، دومین جلسه جنایی خوانی با حضور محمد حسن شهسواری و مهام میقانی، نویسنده کتاب «در سید خندان کسی را نمی‌کشند» و جمعی از علاقه‌مندان به این ژانر در کافه کتاب نشر رود برگزار شد. محوریت این جلسه کتاب «بازگشت استاد رقص» نوشته هنینگ مانکل سوئدی با ترجمه جواد ذوالفقاری بود.

جلسه با بررسی تاریخ جنایی نویسی از جنایی‌های غیر داستانی در قرن نوزده تا جنایی‌های داستانی اسکاندیناوی و آمریکایی تا شکل گیری کاراگاه‌های ژاپنی و بررسی جنبش نیوگیت که در آن مردمی که توان مالی شرکت در اپراها و تئاترها را نداشتند به دیدن صحنه اعدام در نیوگیت می‌رفتند و برخی شروع به داستان سرایی معدومین برای جلب مردم می‌پرداختند، آغاز شد.

بدلیل سوئدی بودن نویسنده این موضوع مطرح بود که چرا کشورهای حوزه اسکاندیناوی که اساسا به امنیت معروف هستند باید رمان جنایی داشته باشند و با نقل قولی از مانکل مبنی بر این که اگر به موضوع کتاب مانند یک ماهی در رودخانه نگاه کنیم که نویسنده آن را صید می‌کند تنها ماهی موجود در رود برای او، موضوع جنایی بوده است. بنابراین مانکل در زیر خاکستر آرامش کشورهای اسکاندیناوی آتش شعله‌ور جنایاتی را می‌دیده که در نتیجه مهاجرت پذیری و در عین حال دور کردن آنها از هسته مرکزی شهری صورت می‌گرفت. آنچه در سوئد اتفاق افتاده مواجهه نسل دوم مهاجران و نئوناتزی هایی است ‌که در شکل جنایت در شهرها خود را نشان می‌دهد.

قرابت سرمای پذیرفته شده برای این کشور با ادبیات جنایی موضوع بعدی جلسه بود که بستر حضور کاراگاهی با برخی ویژگی کاراگاه‌های امریکایی را که عبارتند از قلدر بودن، داشتن مشکل اقتصادی، حضور زنی در گذشته آنها، ظهور معشوقی شکست خورده و سیگاری یا الکلی بودن فراهم می‌کند. این کاراگاه، یعنی استفان لیندمان، تنهاست، بدعنق است و به سادگی نمی‌خندد. در نهایت در تحلیل سه بخش و سرآغاز سرانجام کتاب شیوه‌های کشف مساله، نگاه کاراگاه، اصول شروع و پایان فصل بندی کتاب جنایی، دایره درست مجرمین بررسی شد.

کد خبر 4523457

محمد آسیابانی