فرزند زمان خود باش
یحیی آل اسحاق - رئیس سابق اتاق بازرگانی تهران
آرمان- انگلیسیها جملهای دارند که میگویند «ظاهر یک انسان نشان دهنده وضع باطنش است». رفتارهای یک انسان نشان میدهد که از چه باطنی حکایت دارد. یک زمان رفتار انسانها مبتنی بر هر چارچوب و جهتی که باشد ولی نشان میدهد که از یک قاعده هدفمند و اصولی پیروی میکند؛ ولی وقتی هیچ اصولی وجود ندارد و هر روز به شکلی حرکت میکند باید بگوییم همانند جنگهای نامنظم است. ما در دنیا یکسری تاکتیکها و تکنیکهای جنگهای منظم و یکسری تاکتیکهای مبتنی بر جنگهای غیرمنظم داریم که در این صورت باید تحلیل کنیم برخورد دونالد ترامپ از یک روشهای نامنظم غیرمتعارف سرچشمه میگیرد و هدفش از این نوع برخورد این است که دستش را نخوانند و مشخص نشود که چه طراحی کرده و یا باید بگوییم که قاطی کرده! اینکه از یک روال نامنظم بیقاعده استفاده میکند، شکی نیست ولی هدفش از این بیقاعده بودن چیست؟ آنچه میتوان به ظاهر دید این است که این نوع حرکتها که وزیر امور خارجه یک کشور را تحریم میکند، از آن دست حرکتهای کاملا ناموزون است. از طرفی خواهان مذاکره است اما با کشوری که وزیر خارجهاش را تحریم کرده! کمتر ناظری هم میتواند این تناقض رفتاری را مبتنی بر یک تاکتیک بداند. درحقیقت تصمیمات ترامپ به قدری نوسان دارد که از یک طرف عنوان میکند جنگ طلب نیست و از طرف دیگر خاطرنشان میکند که جنگ احتمالی کوتاه خواهد بود! در عین حال از ایرانیها به خاطر اینکه هواپیمای با 35 سرنشین آمریکایی را مورد هدف قرار نداده تشکر میکند و از طرف دیگر اینگونه القا میکند که سرنگونی پهپاد تصمیم نابهنگام یک فرد بوده است! ترامپ حتی در رابطه با اطرافیان خود در کاخ سفید از تعادل برخوردار نیست و هر روز یک نفر را از دایره نزدیکان خود بیرون میراند. در این میان این سوال مطرح است که یک انسان چه زمانی رفتارهای نامتعادل از خود نشان میدهد؟ اما آثار این بحث چیست؟ آثار بحث برای طرف ایرانی این است که طرف مقابل به آخر خط رسیده است درواقع هرچه از ابتکار و تهدید و تشویق و تحریم بلد بوده را انجام داده و به نتیجه نرسیده و حالا دیگر برایش هرچه بادا باد است و تیری در تاریکی رها میکند تا به کجا اصابت کند. از طرفی خط و نشان تحریمی میکشد چنان که ایران را از هستی ساقط کند ولی وقتی در عمل نشد، لحنش نرمتر میشود که خواهان زندگی آرامی برای ایرانیان است! درحقیقت مجموعه رفتار ترامپ ناموزون و نامشخص است مثل کسی که همه طرحهایش بهمریخته باشد. نقطه مثبت این ماجرا برای ما این است که ترامپ بریده و روحیهاش را باخته است. وقتی میگوید 10 دقیقه قبل از حمله نظامی دستور توقف را صادر کرده است بیتوجه به سخنان نانسی پلوسی است که از عدم اجازه حمله نظامی به ترامپ پرده برداشت. اما در داخل ایران مردم را مستحکمتر میکند. اگر مردم مقاومت کنند و در داخل وحدت رویه داشته باشند اینها آخرین کارهای دشمن است. ترامپ طی روزهای اخیر رهبر، بیت رهبری و وزیر امور خارجه ایران را تحریم کرد، تنی چند از فرماندهان نظامی را هم به لیست تحریمهای خود اضافه کرد اما ارز از کانال 13 هزار تومان پایینتر آمد. اگر قرار بود تحریمهای جدید اثر بگذارد باید اثر آن را روی قیمت دلار میدیدیم. ابرقدرتی که روزی فکر میکرد که جهان از تکان خوردنش تکان میخورد، امروز عالیترین ابزار نظامیاش توسط یک کشور سرنگون میشود و او هیچ کاری نمیتواند بکند. اثری که در دنیا میگذارد این است که کشورهای عربی منطقه خلیج فارس که میلیاردها دلار به جیب ترامپ سرازیر کردند حالا دریافتهاند که او هیچ کاره است و نتوانست کاری انجام دهد. تمام اعتماد ریزش میکند و از اینطرف اعتمادی به ملت ایران و فرماندهی توان نظامی ایران را ایجاد میکند. در مقابل این بهم ریختگی این احساس که مقاومت، وحدت و هماهنگیمان به جایی رسیده که طرف مقابل به حیرت افتاده، مایه شادی و افتخار تکتک ایرانیان از هر نگاه فکری است.
چکار باید بکنیم؟
به نظر میرسد در حوزه نظامی حداکثر کاری را که باید کردیم. ترامپ اگر چهار تا نقطه را بزند ولی دیگر جمع کردنش با او نخواهد بود. ممکن است دچار خطای محاسباتی شود ولی کل منطقه از دستش میرود و میداند که ایران ساکت نخواهد نشست. همین کشورهای همسایه که تاکنون گمان میکردند اگر آمریکا با ایران درگیر شود در سایه این درگیری در سلامت زندگی خواهند کرد، اما الان به خوبی دریافتهاند که اگر آتش روشن شود دامن آنها را هم خواهد گرفت. نتانیاهو تاکنون خواهان درگیری از طریق آمریکا با ایران بود تا به اهدافش برسد اما الان نگران است که در صورت درگیری در تیررس ایرانیان خواهد بود. بنابراین اگر در حوزه اقتصاد نظام تدبیر و سیاستهای اقتصادی، همدلی و هماهنگی و عزم مشترکمان و اولویت دادن به حل مسائل اقتصادی و نه اولویت دادن به مسائل سیاسی داخلی را در دستور کار قرار دهیم و اگر واقعا زمان را درک کنیم که الان در چه شرایط و زمانی هستیم. در گردنهای قرار داریم که تا نزدیکیهای قله رسیدهایم و مختصر مقاومت و همدلی و هماهنگی، عنقریب است که به نقطه قدرت و قله برسیم. در آن صورت است که از همه ظرفیتهای اقتصادی و توانمان میتوانیم به خوبی استفاده کنیم و این خیلی دور نیست. این نفسهای آخر مقاومت در این مقطع است و نیازش یک همدلی و هماهنگی و وحدت فرماندهی است. یعنی حالا که همه به این نتیجه رسیدهایم که در سایه رهبری بصیر بینای مسلط با روحیه قوی هستیم، هرکس با هر مشرب فکری باشد بیانصافی محض کرده که رهبری با این اقتدار و توانایی و ایستادگی را با آثارش نبیند. اکنون که در موسم نزدیکی به زمان انتخابات مجلس هستیم این نگرانی وجود دارد که به سمت جناحبندی و معرفی کاندیدا و رای برویم و همه مسائل تحتالشعاع این رویداد قراربگیرد. به نظر میرسد همه دلسوزان نظام، همه کسانی که دلشان برای اسلام و انقلاب ایران میسوزد، همه کسانی که به اسم ایرانی و عزت و کرامت ایران فکر میکنند باید زمان را درک کنند. یک جمله از مولی علی ابن ابیطالب(ع) است که میفرماید فرزند زمان خود باش. اگر به فکر رونق، تولید، رفاه و آرمان هستیم و با هر شاخص و هر متر و هر ایدهای که هستیم، این را باید قبول کنیم امروز کلید و باطلالسحر همه تهدیدها اتحاد و همدلی و هماهنگی است.
در نهایت...
در آخر اینکه ما در شرایط سیاست داخلی قرار داریم مسأله انتخابات مجلس، ریاست جمهوری و دو سال آخر دولت است و معمولا در این دوره مسائل دولت بعد و انتخابات مطرح است و کمی نظامات کلی به شکل دیگری میشود. هرچند این مسائل هم در جای خود مهم است اما الان وقت اینکه اولویت اولمان انتخابات باشد، نیست.