داریوش اسدزاده:کاش بچه‌هایم را می‌دیدم!

به گزارش مشرق، اتاق 801 یکی از بیمارستان‌های تهران چند روزی است که میزبان داریوش اسدزاده است که به دلیل کهولت سن و ناتوانی بستری شده است. همراه عکاس اتاق‌ها را می‌بینیم تا به اتاق 801 برسیم. در اتاق نیمه‌باز است و استاد داریوش اسدزاده روی تخت خوابیده است. کنار او همسرش با آرامش خاصی روی صندلی نشسته و نگاهش به استاد است. این هنرمند به محض دیدن ما لبخندی روی لب‌هایش نقش می‌بندد. بعد از معرفی خودم و عکاس با همان لحن صمیمانه همیشگی‌اش به ما خوشامد می‌گوید. وقتی دسته‌گل را به او هدیه می‌دهم، اسدزاده و همسرش به خاطر انتخاب گل‌های رز سفید تشکر می‌کند و هر دو همزمان می‌گویند چه گل‌های زیبایی! استاد اسدزاده به محض این‌که متوجه می‌شود مبعد از چند دقیقه یادآوری می‌کند که تولد 94 سالگی‌اش را در روزنامه جام‌جم همراه همکاران تحریریه گرفتیم و ادامه می‌دهد: خیلی خوب خاطرم هست که از من دعوت کردید و برایم کیک تولد گرفته بودید و شمع 94 سالگی را کنار شما عزیزان فوت کردم.

آن روز خیلی به من خوش گذشت و خوشحال شده بودم که به یادم بودید و برایم تولد گرفتید. راستش خانم! گاهی می‌بینیم که خیلی توجهی به هنرمندان پیشکسوت نمی‌شود، اما همین که شما هنوز هم به یاد من هستید، باعث خوشحالی‌ام است. هیچ چیز بهتر از این نیست که یاد هم باشیم و هرازگاهی به هم سر بزنیم. همان طور که استاد مشغول صحبت کردن با ماست، فلور نظری از بازیگران تئاتر، سینما و تلویزیون در اتاق را باز می‌کند و با روی خوش وارد اتاق می‌شود و بعد از احوالپرسی با استاد و همسرش، نقبی به خاطراتی که با استاد در تله‌فیلم مسافر داشت، می‌زند و استاد هم در ادامه می‌گوید که یادش بخیر که در این فیلم خدابیامرز خسرو شکیبایی هم بازی می‌کرد. ماحصل گپ و گفت صمیمانه من و فلور نظری را با داریوش اسدزاده می‌خوانید. نکته قابل تامل این که مدیرعامل مؤسسه هنرمندان پیشکسوت روز سه‌شنبه در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها اعلام کرده بود که داریوش اسدزاده ممنوع‌الملاقات است، در حالی که همان روز سه‌شنبه ما به دیدن استاد رفتیم و به هیچ‌وجه ممنوع‌الملاقات نبود.