پاسخ اینستاگرام «علامه حکیمی» به اظهارات بحث برانگیز پناهیان + عکس

صفحه اینستاگرامی علامه محمدرضا حکیمی از علمای برجسته علوم دینی در مشهد در پاسخ به اظهارات اخیر حجت الاسلام پناهیان درباره ضرورت ثروت اندوزی پاسخ داد.

به گزارش نامه نیوز، متن پاسخ به اظهارات چالش برانگیز حجت الاسلام پناهیان به این شرح است:

آقای پناهیان در سخنرانی شب عاشورای امسال (سال۹۷) در مسجد دانشگاه امام صادق در بخ‌ هایی از سخنان خود با نقل روایتی از اموال امام علی می‌گوید:
«طلحه و زیبر گفتند علی بن ابی طالب پول ندارد می‌خواهد خلیفه شود. امیرالمومنین علی علیه السلام دستور داد به عمالش که پولهای من را که دستتان است و دارید با آن کار می‌کنید بیاورید. یک تپه ای از پول نقد شد.» ‌و در جای دیگر خطاب به حاضرین با طرح پرسشی بلاغی و یک استفهام انکاری می‌گوید: ‌«حضرت علی باغ‌هایی که درست کرد،‌ چاه‌هایی که کند، کشاورزی‌ای که می‌کرد، پولی که به دست می‌آورد به اندازه نیازش بود یا بیش از نیازش؟»

گویا علامه حکیمی سالیان پیش که در دایره المعارف حدیث الحیات از اقتصاد اسلامی می‌نوشت این روزها را می‌دید که کسانی بر سر منبر رسول خدا برای توجیه اشرافیت مذهبی چهره نورانی علی را نیز هزینه خواهند کرد، که این گونه پاسخ داده بود:
«و از جمله انفاق‌هاى گرانبار امیر المؤمنین«ع» به مردم نیازمند و کمک رسانى به آنان چنین است که در منابع حدیث و تاریخ آمده است:
«درآمد على«ع» چهل هزار دینار بود، او همه را صدقه قرار داد (و وقف کرد) و شمشیرش‏ را فروخت و فرمود: "لو کان عندی عشاء ما بعته" اگر خوراک شام را می‌داشتم آن را نمی‌فروختم»

و از غفلت است که این موضوع با عنوان «کثرة مال امیر المؤمنین فراوانى مال امیر المؤمنین» یاد شود، یا بگویند که آن امام مال فراوان داشته است، که در آن صورت براى اشخاص بی اطلاع این توهّم پیش آید، که او این اموال را براى خود نگاه می‌داشت و آنها را صرف‏ معیشت و رفاه گرایىخود و نزدیکانش می‌کرد.
و این امر دستاویزى فراهم سازد براى نیکو جلوه دادن تکاثر و ثروتمندى. و حق آن است که گفته شود: «انفاق گرانبار امیر المؤمنین» یا «زهد بسیار او» یا «فقر اختیارى او» یا «اهتمام شدید او به بی‌نیاز کردن مردم و زدودن فقر از اجتماع» و نظایر این‌ها.

آن مال چگونه می‌تواند عنوان مالدارى وافر داشته باشد، در صورتى که دارنده آن شمشیرش را می‌فروشد و می‌گوید: «اگر خوراک شام را می داشتم آن را نمی‌فروختم»؟ پس امیر المؤمنین «ع» مال را براى انفاق به دست می آورد نه براى نگاه داشتن و ذخیره کردن و بهره‏‌مند شدن.