به گزارش خبرنگار مهر، ششمین همایش ملی معماری و شهرسازی در گذر زمان با محور «میراث و مناظر روستایی در ایران» روز سه شنبه با حضور اساتید دانشگاه، دانشجویان رشتههای معماری و شهرسازی، ابوالحسن نائینی رئیس دانشگاه بین المللی امام خمینی، عباس وثیق نیا نایب رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان در سالن اجتماعات مرکزی دانشگاه بین المللی امام خمینی برگزار شد.
غلامرضا اکرمی در این همایش گفت: روستا در گذشته بنیان اقتصادی داشت که اصلاحات ارضی روستاها را نابود کرد، هر چند بعد از انقلاب انتظار میرفت توجه به این مناطق بیشتر شود اما کاهش تعداد آنها نگران کننده است.
وی بیان کرد: کاهش تعداد روستاها از ۹۰ هزار به ۶۰ هزار پارچه یک تهدید و نگرانی است و نشان میدهد در ایجاد جذابیتهای معیشتی در روستاها زیاد موفق نبوده ایم.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران اظهار داشت: روستای زیارت و شاه کوه در گلستان، کندلوس مازندران، روستای انبوه گیلان، کندوان آذربایجان شرقی، خفر در اصفهان، سر آقا سید در چهار محال و بختیاری، روستاهای خور و فورگ و نای بند در خراسان جنوبی، میمند کرمان و کنگ در هرمزگان آنقدر جذابیت و زیبایی دارد که میتواند برای زندگی بسیاری از افراد هم مناسب باشد.
وی گفت: بسیاری از روستاها دارای معماری نفیس است در حالی که معمار نداشته اند اما امروز به بهانه عمران و آبادانی چه بلایی بر سر روستا آمده است.
این استاد دانشگاه بیان کرد: معماری عین زندگی و اسرار زندگی است و باید در آن عشق باشد تا انسان را به مبدا هستی متصل کند.
اکرمی اضافه کرد: زیبایی راز جهان و موجب بقای هستی است و زیبایی که در منظر روستا تجلی دارد و حاصل عشق و تجربه و عمق هستی در بلندای تاریخ و زمان است و امروز در همه جا زیبایی روستایی را در کشور مشاهده میکنیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران افزود: منظر روستا از عشق و احساس برخواسته و خرد روستایی از بستر مردم یک رابطه عاطفی بین انسان و طبیعت برقرار کرده و این خلاقیت و بدیع نوازی با طبیعت یک رازگشایی از طبیعت است که توسط روستایی انجام میشود.
وی بیان کرد: نیما یوشیج از شهر به روستا پناه میبرد و عاشقی و محبت واقعی را در محیط پاک روستا می بیند و آنجا را محل عشق و عاطفه و پاکی و صداقت و شعر و عرفان میداند.
اکرمی گفت: اگر امروز عالم ادیب نداریم و فرهنگ مردم تنزل کرده همه از شهرهای عاری از عاطفه است و از دشمنی با طبیعت نشأت گرفته است.
وی اضافه کرد: انسان شهری با نابودی طبیعت زندگی می کند لذا هیچ راز و رمزی در شهر نیست و باید دنبال علاج بیماریها باشیم و بدانیم در روستا زندگی جاری است و خیالات با درک و فهم و شعر زندگی در خیال زیبای روستایی به خوبی دیده میشود.
اکرمی یادآور شد: در یک روستا مانند انبوه در استان گیلان رنگ و شادی موج میزند و در یک جشن عروسی شما زندگی ساده و آبادانی و شور و شعف در مردم را میبینید که شاید در کمتر شهری آن را دیده باشید.
وی اضافه کرد: هر منظر روستایی یک ظاهر زیبا دارد و هر مؤلفه در تعامل با دیگر مؤلفهها ارزش پیدا میکند و معماری خانههای روستا یک موسیقی در فضا و منظر آن یک سمفونی و همه بناها یک نت سمفونی و نوازندگان آن روستاییان هستند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: گاهی با دخالتهای بیجا در بافت روستایی انسجام آنها را به هم زده ایم در حالی که خاستگاه معماری در واقع خرد جمعی روستاییان است که گاه ما آن را تخریب کرده ایم به همین دلیل در عصر جدید شاهد شاهکارهای جدید معماری در روستا نیستیم و هر چه موجود است تعلق به گذشته دارد.
وی افزود: زیرساخت تولید در روستا امروز از بین رفته و وقتی خرد جمعی نابود شده خسارتهای بیشتری به روستا و تولید آن زده ایم به طوری که امروز محصول دامی را میتوان وارد کرد اما منبع زیبایی و خرد جمعی که از بین برود قابل احیا نیست و یا زمان طولانی میخواهد.
به گزارش خبرنگار مهر، ششمین همایش ملی معماری و شهرسازی در گذر زمان با محور «میراث و مناظر روستایی در ایران» روز سه شنبه با حضور اساتید دانشگاه، دانشجویان رشتههای معماری و شهرسازی، ابوالحسن نائینی رئیس دانشگاه بین المللی امام خمینی، عباس وثیق نیا نایب رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان در سالن اجتماعات مرکزی دانشگاه بین المللی امام خمینی برگزار شد.
غلامرضا اکرمی در این همایش گفت: روستا در گذشته بنیان اقتصادی داشت که اصلاحات ارضی روستاها را نابود کرد، هر چند بعد از انقلاب انتظار میرفت توجه به این مناطق بیشتر شود اما کاهش تعداد آنها نگران کننده است.
وی بیان کرد: کاهش تعداد روستاها از ۹۰ هزار به ۶۰ هزار پارچه یک تهدید و نگرانی است و نشان میدهد در ایجاد جذابیتهای معیشتی در روستاها زیاد موفق نبوده ایم.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران اظهار داشت: روستای زیارت و شاه کوه در گلستان، کندلوس مازندران، روستای انبوه گیلان، کندوان آذربایجان شرقی، خفر در اصفهان، سر آقا سید در چهار محال و بختیاری، روستاهای خور و فورگ و نای بند در خراسان جنوبی، میمند کرمان و کنگ در هرمزگان آنقدر جذابیت و زیبایی دارد که میتواند برای زندگی بسیاری از افراد هم مناسب باشد.
وی گفت: بسیاری از روستاها دارای معماری نفیس است در حالی که معمار نداشته اند اما امروز به بهانه عمران و آبادانی چه بلایی بر سر روستا آمده است.
این استاد دانشگاه بیان کرد: معماری عین زندگی و اسرار زندگی است و باید در آن عشق باشد تا انسان را به مبدا هستی متصل کند.
اکرمی اضافه کرد: زیبایی راز جهان و موجب بقای هستی است و زیبایی که در منظر روستا تجلی دارد و حاصل عشق و تجربه و عمق هستی در بلندای تاریخ و زمان است و امروز در همه جا زیبایی روستایی را در کشور مشاهده میکنیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران افزود: منظر روستا از عشق و احساس برخواسته و خرد روستایی از بستر مردم یک رابطه عاطفی بین انسان و طبیعت برقرار کرده و این خلاقیت و بدیع نوازی با طبیعت یک رازگشایی از طبیعت است که توسط روستایی انجام میشود.
وی بیان کرد: نیما یوشیج از شهر به روستا پناه میبرد و عاشقی و محبت واقعی را در محیط پاک روستا می بیند و آنجا را محل عشق و عاطفه و پاکی و صداقت و شعر و عرفان میداند.
اکرمی گفت: اگر امروز عالم ادیب نداریم و فرهنگ مردم تنزل کرده همه از شهرهای عاری از عاطفه است و از دشمنی با طبیعت نشأت گرفته است.
وی اضافه کرد: انسان شهری با نابودی طبیعت زندگی می کند لذا هیچ راز و رمزی در شهر نیست و باید دنبال علاج بیماریها باشیم و بدانیم در روستا زندگی جاری است و خیالات با درک و فهم و شعر زندگی در خیال زیبای روستایی به خوبی دیده میشود.
اکرمی یادآور شد: در یک روستا مانند انبوه در استان گیلان رنگ و شادی موج میزند و در یک جشن عروسی شما زندگی ساده و آبادانی و شور و شعف در مردم را میبینید که شاید در کمتر شهری آن را دیده باشید.
وی اضافه کرد: هر منظر روستایی یک ظاهر زیبا دارد و هر مؤلفه در تعامل با دیگر مؤلفهها ارزش پیدا میکند و معماری خانههای روستا یک موسیقی در فضا و منظر آن یک سمفونی و همه بناها یک نت سمفونی و نوازندگان آن روستاییان هستند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: گاهی با دخالتهای بیجا در بافت روستایی انسجام آنها را به هم زده ایم در حالی که خاستگاه معماری در واقع خرد جمعی روستاییان است که گاه ما آن را تخریب کرده ایم به همین دلیل در عصر جدید شاهد شاهکارهای جدید معماری در روستا نیستیم و هر چه موجود است تعلق به گذشته دارد.
وی افزود: زیرساخت تولید در روستا امروز از بین رفته و وقتی خرد جمعی نابود شده خسارتهای بیشتری به روستا و تولید آن زده ایم به طوری که امروز محصول دامی را میتوان وارد کرد اما منبع زیبایی و خرد جمعی که از بین برود قابل احیا نیست و یا زمان طولانی میخواهد.