آقای نوبخت! چقدر راه نشان دهند و کمک کنند؟

جنگ اقتصادی که اکنون مدام از ا« گفته میشود، مسئله تازه ای نیست بلکه از زمان پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شد و تاکنون ادامه داشته است.

تحریم های اقتصادی آمریکا و اروپا به همراه سازمان ملل علیه ایران اسلامی به خاطر اتهامات واهی وضع شد تاشاید بتواند ایران را وادار به تمکین کند، اما تاکنون که موفق نشده اند.

هم اقشار مردم شرایط را درک می کنند و متوجه هستند که با وجود توافق هسته ای، شرایط اقتصادی نه به خاطر نبود برجام بلکه به خاطر ناکارآمدی دولت است حال خوشی ندارد.

پس از گذشت 6 سال از دولت تدبیر و امید که نام دولت می تواند هوادار جمع کند، آقای نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه درخواستی را مطرح کرده و گفته؛

«در شرایط جنگ تمام عیار اقتصادی علیه ایران، عده‌ای به جای هو کردن راه را نشان دهند و کمک کنند تا کشور از تنگه‌ای که در آن قرار دارد به سلامت عبور کند.»

درباره سخن و خواسته آقای نوبخت چند نکته را باید اشاره کرد.

آقای نوبخت باید به این مسئله توجه داشته باشد که از دولت تدبیر و امید کمتر از دو سال باقی مانده است و این دولت همچنان خد را درگیری برجام و تعامل با غرب کرده است.

دولت از همان زمان که مستقر شد راه روشنی پیش پای خود داشت اما به آن راه بی توجهی کرد.

هر دولتی که در ایران بر سر کار می آید راه های زیادی برای موفقیت پیش پای خود دارد مهم این است که دولت و دولت ها چشم ها را باز کنند و راه را ببینند.

دولت تدبیر و امید هنگامی که کار خود را آغاز کرد، سیاستهای اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب به تازگی ابلاغ شده بود.

اقتصاد مقاومتی روشی برای مقابله با تحریم‌های اقتصادی علیه ایران تدوین شده است، تحریم هایی که سعی دارد مردم ایران را به زانو درآورد و جمهوری اسلامی ایران را نابود کند.
سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب، همه مسائلی که یک دولت برای عبور از تحریم های اقتصادی، کاهش تبعات آن و پشت سر گذاشتن تحریم ها نیاز است، دارد. سیاست های اقتصاد مقاومتی یک بسته کامل از راهکارهای کاربردی است که هر دولتی آن را اجرا کند با کمترین هزینه می تواند کشور را اداره کند بدون آن که مشکل جدی پیش بیاید.

جدای از سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی، از سوی دلسوزان، منتقدان، کارشناسان اقتصادی و سیاسی به دولت پیشنهاد و راهکارهای کاربردی ارائه شد اما چون دولت خود را ژنرال می پنداشت، از هیچیک از پیشنهادها و رلهکارهای استقبال نکرد.

آیا آقای نوبخت و دولت فراموش کرده است که بر سر مذاکرات هسته ای به روش دولت تدبیر و امید، منتقدین چه خون دل ها خوردند و چه القابی به آنها داده شد؟

اما آیا دولت از برجام عبرت گرفته است؟ اگر عبرت گرفته بود از اشتباه راهبردی خود باید عذرخواهی می کرد و راه اشتباه رفته را اصلاح می کرد نه این که همچنان اصرار بر مذاکره با آمریکا و اروپا داشته باشد که برجام را نابود کردند!

اکنون که دلسوزان و منتقدین تصمیمات دولت اعتقاد بر این دارند که پیوسستن به اف ای تی اف و اجرای کنوانسیون های پالرمو و سی اف تی به زیان جمهوری اسلامی ایران است وبه دولت پیشنهاد می دهند دست از اصرار بر این مسئله بردارد، آیا دولت به این پیشنهاد و راهکار گوش می دهد؟

دولت حتی تهدید می کند که عواقب نپیوستن ایران به اف ای تی اف با مخالفان آن است!

ایران 39 بند از 41 بند اف ای تی اف را اجرا کرده است، دولتمردان بگویند با اجرای این 39 بند چه اتفاق مثبتی برای کشور افتاده که اصرار دارند آن 2 بند دیگر نیز اجرا شود؟

هیچ جریان سیاسی در کشور و حتی مردمی که به روحانی رأی داده اند نسبت به شرایطی که ایجاد شده خرسند نیستند، ضعف دولت در اداره امور کشور، فشار اقتصادی بهردم را افزایش می دهد پس هو کردن دولت معنا ندارد، بلکه انتقاداتی است که از سوی مردم، کارشناسان و نخبگان وجود دارد، حتی انتقاد مردم از دولت و هر مسئولی از انتقاد نخبه و کارشناس اهمیت بیشتری دارد چرا که افکارعمومی همه شرایط موجود را لمس می کند و تجربه کرده است.

اکنون زمان مناسبی برای نشان دادن راه از سوی منتقدین و دلسوزان کشور نیست چون از یک سو زمانی باقی نمانده تا دولت بخواهد کاری انجام دهد، واز سوی دیگر دولت توجهی به توصیه ها و راهکارهای ارائه شده نخواهد کرد. بودجه هم اکنون با نواقص زیادی روبرو است، در همین زمینه آیا دولت به انتقاد کارشناسان ورسانه ها به بودجه 99 توجهی کرده است؟!