بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل (بخش دوم)

اختصاصی طرفداری - از برزیل به عنوان مهد فوتبال جهان یاد می شود و این کشور آمریکای جنوبی را در همه جای این گیتی پهناور با فوتبالش به خاطر می ‌آورند. برزیل از سال ۱۹۲۳ به عضویت فیفا درآمده و از سال ۱۹۱۶ نیز عضوی از کونمبول (کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی) شناخته می ‌شود. سلسائو که برزیلی‌ ها را به این نام می ‌شناسند، با پنج قهرمانی در جام‌ های جهانی (۱۹۵۸، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲) پرافتخارترین تیم در این تورنمنت معتبر شناخته می ‌شود. برزیل همچنین موفق ترین تیم در جام کنفدراسیون ‌ها با چهار قهرمانی است. این تیم صاحب نامِ دنیای فوتبال، موفق به فتح نه جام کوپا آمریکا و یک قهرمانی در المپیک (۲۰۱۶) نیز شده است. برزیل تنها کشوری است که در تمامی جام‌ های جهانی بدون هیچ غیبتی حضور داشته ‌است.

به این بهانه و در چندین یادداشتِ سریالی در طرفداری، قصد داریم تا شما عزیزان را با ستارگان و اسطوره های به ‌یادماندنی کشورهای صاحب نام دنیای فوتبال بیشتر آشنا سازیم. در اولین گام به سراغ پرافتخارترین تیم فوتبال جهان، برزیل رفته‌ ایم.

۳۰. تونینیو سرزو

آنتونینیو کارلوس سرزو ملقب به "تونینیو" یکی از مهم ‌ترین فوتبالیست ‌هایی است که در دهۀ هشتاد میلادی سابقۀ عضویت در باشگاه های ایتالیایی را داشته است. طرفداران قدیمی ‌تر آاس رم و سمپدوریا هنوز هم بازی های چشم‌ نواز این هافبک دفاعی ارزشمند را از یاد نبرده‌اند. سه سال حضور موفق در رم، باعث شد تا او در سال ۲۰۱۶ در بین بازیکنان ارزشمند تاریخ این باشگاه و در تالار مشاهیر جالوروسی قرار گیرد. تونینیو متولد ۲۱ آوریل ۱۹۵۵ در بلو هوریزونتۀ کشور برزیل است. اولین تیم حرفه‌ای این بازیکن باشگاه اتلتیکو مینیرو بود که تونینیو در ۱۷ سالگی قدم در آن گذاشت و به مدت یازده سال در آن‌جا مشغول بازی بود. پس از کسب هفت عنوان قهرمانی با اتلتیکو مینیرو، تونینیو برای ادامه فوتبالش راهی قارۀ سبز و کشور ایتالیا شد تا بازی در تیم سرشناس رم را تجربه نماید. رمی ‌ها با هافبک دفاعی برزیلی ‌شان دوران خوبی را تجربه کردند که از این بین می‌ توان به دو عنوان قهرمانی جالوروسی در رقابت ‌های کوپا ایتالیا و همچنین نایب قهرمانی این تیم در جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۸۴ اشاره کرد.

رم در آن سال با شکست در ضربات پنالتی برابر لیورپول دستش از این جام ارزشمند کوتاه ماند. سمپدوریا مقصد بعدی تونینیو بود که این فوتبالیست برزیلی در حالی که سی سالگی خود را پشت سر می‌گذاشت به آن ملحق شد. یک قهرمانی در سری آ و نایب قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۹۲ از دستاوردهای او در سمپدوریا بود. پس از شش سال بازی برای سمپدوریا، تونینیو به کشورش برزیل بازگشت تا بازی در سائو پائولو را تجربه نماید. این هافبک ارزشمند برزیلی در ۴۲ سالگی و بازی در تیم اولش، اتلتیکو مینیرو به دوران بازیگری‌اش در مستطیل سبز خاتمه داد. در عرصۀ ملی هم جونینیو هشت سال (۱۹۷۷ تا ۱۹۸۵) سابقۀ پوشیدن پیراهن برزیل را در میادین مختلف برعهده داشت که از این بین او در ۵۷ بازی موفق به ثمر رساندن ۵ گل شد. تونینیو سرزو در مربیگری نیز دستی بر آتش داشته و از سوابق کاری او می ‌توان هدایت تیم هایی چون ویتوریا، کاشیما آنتلرز، اتلتیکو مینیرو، الهلال، الشباب و العین امارات را نام برد.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی تونینیو سرزو

شش قهرمانی در سال های ۱۹۷۶، ۱۹۷۸، ۱۹۷۹، ۱۹۸۰، ۱۹۸۱، ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳ به همراه تیم اتلتیکو مینیرو

دو قهرمانی در رقابت های کوپا ایتالیا در سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ به همراه تیم آاس رم

نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۸۴ به همراه تیم آاس رم

قهرمانی مسابقات سری آ در فصل ۹۱-۱۹۹۰ به همراه تیم سمپدوریا

قهرمانی در مسابقات برندگان جام یوفا در سال ۱۹۹۰ به همراه تیم سمپدوریا

نایب قهرمانی در مسابقات جام در جام اروپا در سال ۱۹۸۹ به همراه تیم سمپدوریا

نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۹۲ به همراه تیم سمپدوریا

دو قهرمانی در جام بین‌ قاره ‌ای در سال های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ به همراه تیم سائو پائولو

دو قهرمانی در رقابت های لیبرتادورس در سال های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ به همراه تیم سائو پائولو

حضور در جمع مشاهیر تاریخ باشگاه آاس رم در سال ۲۰۱۶

قهرمانی مسابقات جی لیگ در سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ به عنوان سرمربی کاشیما آنتلرز

قهرمانی مسابقات باشگاهی امارات در سال ۲۰۰۸ به عنوان سرمربی تیم الشباب

۲۹. واوا

دو دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی را بسیاری نسل طلایی فوتبال برزیل برمی ‌شمارند. سال هایی درخشان که سلسائو دو قهرمانی جهان خود را در آن دوران بدست آورد و ستارگان پرشماری را نیز به دنیای فوتبال معرفی نمود. یکی از آن ستاره‌ها ادوالدو ایزیدیو نتو معروف به "واوا" بود. واوا نقشی کلیدی در قهرمانی برزیلی‌ ها در دو جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد و ۱۹۶۲ شیلی داشت. او در سوئد ۵ و در شیلی ۴ گل برای برزیل به ثمر رساند تا سلسائو به ترتیب به اولین و دومین قهرمانی جهان خود در آن سال ها دست یابد. از واوا که در دوازدهم نوامبر ۱۹۳۴ در شهر رسیف به دنیا آمده است، به عنوان یکی از برترین مهاجمان تاریخ برزیل یاد می‌شود. او که در فوتبال کشورش به سینه فولادی معروف بود، کارش را به عنوان دروازه‌ بان در باشگاه اسپورت رسیف آغاز نمود، پس از انتقال به واسکو دوگاما، فلاویو کوستا سبک بازی وی را تغییر داد و وی را تبدیل به یک مهاجم بزرگ کرد. واوا سابقۀ حضور در باشگاه هایی چون اسپورت رسیف، واسکو دوگاما، اتلتیکو مادرید، پالمیراس، آمِریکا را داشته و در حالی که ۳۵ سال داشت با پیراهن باشگاه پورتوگسا از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. واوا با وجود اینکه عملکردی خیره‌کننده در کسب دو قهرمانی متوالی برزیلی‌ها در جام‌های جهانی داشت، اما در سوابق ملی او تنها ۲۰ بازی ملی دیده می‌شود. این فوتبالیست شهیر برزیلی در ۱۹ ژانویه سال ۲۰۰۲ به دلیل سکته قلبی درگذشت و در قبرستان "سان فرانسیسکو ده پائولا" ریو دو ژانیرو به خاک سپرده شد. پس از مرگ وی فرناندو هنریکه کاردوسو رییس جمهوری وقت برزیل گفت:

مرگ واوا شکاف عظیمی در فوتبال برزیل ایجاد نمود. وی گلزنی بی نظیر، الگویی در فوتبال و سرشار از عشق و شور و احساسات بود.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی واوا

سه قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو در سال های ۱۹۵۲، ۱۹۵۶ و ۱۹۵۸ به همراه تیم واسکو دوگاما

دو قهرمانی جام حذفی اسپانیا در سال های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۱ به همراه تیم اتلتیکو مادرید

قهرمانی در لیگ ایالتی سائو پائولو در سال ۱۹۶۳ به همراه تیم پالمیراس

دو قهرمانی جام‌ های جهانی ۱۹۵۸ سوئد و ۱۹۶۲ شیلی به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

برندۀ کفش طلای جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی

حضور در تیم منتخب (آل استار) جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی

حضور در تالار مشاهیر بزرگان فوتبال برزیل

۲۸. دنی آلوز

دنیل آلوز دا سیلوا را بدون شک می‌توان یکی از بهترین بَک های تیم ملی برزیل و فوتبال جهان در طول دو دهۀ اخیر نامید. بازیکنی که آمار، به خوبی گواه از کار فوق ‌العاده‌اش در رده‌ های باشگاهی و ملی دارد. دنی آلوز که هم‌ اکنون و در ۳۷ سالگی فوتبالش را در کشورش و باشگاه سائو پائولو دنبال می‌کند از جمله برزیلی‌ های موفقِ تاریخ در قارۀ اروپا به شمار می‌آید. او سابقۀ حضور در باشگاه های معتبر اروپایی هم‌ چون سویا، بارسلونا، یوونتوس و پاری سن ژرمن را در کارنامۀ خود دارد که اوج موفقیت‌های این مدافع راست برزیلی به دوران حضورش در بارسلونا بر می‌گردد. دنی آلوز در مدت هشت فصل حضورش در بارسلونا توانست به ۲۳ جام ارزشمند از جمله سه لیگ قهرمانان اروپا، شش جام لالیگا، سه جام باشگاه های جهان و سه سوپرکاپ اروپا دست یابد. بیشتر افتخارات آلوز در مدت زمانی بدست آمد که او مربی صاحب ‌نامی چون پپ گواردیولا را در راس کادر فنی بارسا می دید و خود پپ نیز بارها از توان بالای تکنیکی دنی آلوز تعریف کرده بود.

مدافع خوش اخلاق برزیلی ‌ها در دوران کوتاه حضورش در فوتبال ایتالیا و فرانسه نیز توانست با یوونتوس و پاری سن ژرمن خوش بدرخشد و به عناوین قهرمانی لیگ ‌های این دو کشور دست یابد. در عرصۀ ملی دنی آلوز از سال ۲۰۰۶ پیراهن سلسائو را تاکنون برتن داشته که ماحصل حضور ۱۴ ساله او در تیم ملی ۱۱۸ بازی و ۵ گل زده بوده است. او به همراه برزیل فاتح دو مقام قهرمانی در جام کنفدراسیون‌ ها، دو مقام قهرمانی در رقابت های کوپا آمریکا و قهرمانی در مسابقات زیر ۲۰ سال جهان در سال ۲۰۰۳ شده است. دنی آلوز بارها و بارها از سوی فیفا و یوفا به عنوان بازیکن برتر در پست خودش شناخته شده و در بیشتر اوقات یک پای ثابت تیم های منتخب یا آل استار بوده است.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی دنی آلوز

دو عنوان قهرمانی در مسابقات جام یوفا در فصل های ۰۶-۲۰۰۵ و ۰۷-۲۰۰۶ به همراه تیم سویا

قهرمانی در مسابقات سوپرکاپ اروپا در سال ۲۰۰۶ به همراه تیم سویا

قهرمانی جام حذفی اسپانیا در فصل ۰۷-۲۰۰۶ به همراه تیم سویا

قهرمانی مسابقات سوپرکاپ اسپانیا در سال ۲۰۰۷ به همراه تیم سویا

سه عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل ‌های ۰۹-۲۰۰۸، ۱۱-۲۰۱۰ و ۱۵-۲۰۱۴ به همراه تیم بارسلونا

شش عنوان قهرمانی لالیگا در فصل ‌های ۰۹-۲۰۰۸، ۱۰-۲۰۰۹، ۱۱-۲۰۱۰، ۱۳-۲۰۱۲، ۱۵-۲۰۱۴ و ۱۶-۲۰۱۵ به همراه تیم بارسلونا

سه عنوان قهرمانی در مسابقات جام باشگاه های جهان در سال های ۲۰۰۹، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ به همراه تیم بارسلونا

سه عنوان قهرمانی در رقابت های سوپرکاپ اروپا در سال های ۲۰۰۹، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ به همراه تیم بارسلونا

چهار عنوان قهرمانی در رقابت های کوپا دل ری در فصل های ۰۹-۲۰۰۸، ۱۲-۲۰۱۱، ۱۵-۲۰۱۴ و ۱۶-۲۰۱۵ به همراه تیم بارسلونا

چهار عنوان قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا در سال های ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۳ به همراه تیم بارسلونا

قهرمانی مسابقات سری آ ایتالیا در فصل ۱۷-۲۰۱۶ به همراه تیم یوونتوس

قهرمانی مسابقات جام حذفی ایتالیا در فصل ۱۷-۲۰۱۶ به همراه تیم یوونتوس

دو عنوان قهرمانی در مسابقات لوشامپیونه در فصل های ۱۸-۲۰۱۷ و ۱۹-۲۰۱۸ به همراه تیم پاری سن ژرمن

قهرمانی در مسابقات جام جهانی زیر ۲۰ سال جهان در سال ۲۰۰۳ به همراه تیم جوانان برزیل

دو عنوان قهرمانی در جام کنفدراسیون‌ها در سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳ به همراه تیم ملی برزیل

دو عنوان قهرمانی کوپا آمریکا در سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۹ به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

پنج بار حضور در تیم منتخب یوفا در سال های ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷

حضور در تیم منتخب (آل استار) رقابت های کوپا آمریکا در سال ۲۰۱۹

رکوردار بیشترین مقام قهرمانی در رقابت های سوپرکاپ اروپا با چهار عنوان (مشترکا با پائولو مالدینی)

رکوردار بیشترین تعداد عنوان قهرمانی در دنیای فوتبال با کسب ۴۰ جام ارزشمند

۲۷. ژوزه آلتافینی

ژوزه آلتافینی را می ‌توان یک ماشین گلزنی تمام عیار در طول دو دهه بازیش در رقابت های باشگاهی دانست. آلتافینی دوران بسیار درخشانی را در سه باشگاه ایتالیایی میلان، ناپولی و یوونتوس گذراند و از جمله بازیکنان تاثیرگذار خارجی تاریخ فوتبال باشگاهی این کشور به شمار می‌ آید. او در طول ۴۵۹ بازی که در مسابقات سری آ به میدان رفت موفق به زدن ۲۱۶ گل شد تا بدین ترتیب نام ژوزه آلتافینی در بین ۱۰ گلزن برتر تاریخ سری آ جای گیرد. آلتافینی که متولد ۲۴ جولای ۱۹۳۸ در پیراسیکابا برزیل است، فوتبال حرفه‌ ایش را از تیم پالمیراس شروع کرد و در ۱۱۴ دیداری که برای این تیم به میدان رفت، توانست آمار ۸۹ گل را به ثبت برساند. بازی های چشم ‌نواز ژوزه آلتافینی در پالمیراس سبب شد تا او در ۲۰ سالگی راهی فوتبال اروپا و باشگاه میلان ایتالیا شود. او در طول هفت سال حضورش در میلان توانست ۱۲۰ گل در ۲۰۵ بازی به ثمر برساند و همراه روسونری دو بار فاتح سری آ و یک بار هم قهرمان جام باشگاه های اروپا شود.

ناپولی دیگر تیم ایتالیایی بود که آلتافینی هفت سال دیگر از دوران فوتبالی‌اش را در آن گذراند. ۷۱ گل در ۱۸۰ بازی، آمار این فوتبالیست برزیلی برای آبی‌های بندر ناپل بود تا او در ۳۴ سالگی راهی یوونتوس شود و چهار فصل نیز در این باشگاه توپ بزند. او با بیانکونری فاتح دو لیگ سری آ شد و در ۷۴ دیداری که برای یووه به میدان رفت، آمار ۲۵ گل را به ثمر برساند. در عرصۀ ملی، ژوزه آلتافینی سابقۀ حضور در دو تیم ملی ایتالیا و برزیل را در کارنامۀ خود دارد؛ هرچند که آمار بازی های ملی او چندان بالا نبوده است. او برای برزیل ۸ و ایتالیا ۶ بازی به میدان رفت که البته در همان تعداد دیدار نیز آمار گلزنی آلتافینی قابل توجه بوده است. او در ترکیب تیم ملی برزیل در جام جهانی ۱۹۵۸ حضور داشت تا سلسائو اولین قهرمانی جهان خود را در سوئد به دست آورد.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی ژوزه آلتافینی

دو قهرمانی سری آ در فصل های ۵۹-۱۹۵۸ و ۶۲-۱۹۶۱ به همراه تیم میلان

قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل۶۳-۱۹۶۲ به همراه تیم میلان

دو قهرمانی سری آ در فصل های ۷۳-۱۹۷۲ و ۷۵-۱۹۷۴ به همراه تیم یوونتوس

قهرمانی جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

کسب دو عنوان آقای گلی باشگاه های فوتبال ایتالیا در فصل های ۶۱-۱۹۶۰ و ۶۲-۱۹۶۱

آقای گل رقابت های جام باشگاه های اروپا در فصل ۶۳-۱۹۶۲

حضور در تالار مشاهیر و بزرگان باشگاه میلان ایتالیا

۲۶. به به تو

بسیاری از علاقه‌ مندان به فوتبال، به به تو را با شادی منحصر به فرد او پس از گلزنی اش در رقابت های جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا به خاطر می‌آورند. در دور یک چهارم پایانی جام جهانی ۱۹۹۴ و در دیداری که مابین برزیل و هلند صورت پذیرفت، به به تو پس از گلزنی به لاله ‌های نارنجی و همراه با تنی چند از بازیکنان این تیم شادی گل منحصر به ‌فردی را انجام داد که بعدها به گل گهواره ای معروف شد. دلیل چنین نمایشی، به دنیا آمدن فرزند به به تو تنها چند روز قبل از مسابقه برزیل با تیم ملی هلند بود که در پی آن به به تو، رومایو و یکی از دیگر از زردپوشان برزیلی دست ‌های خود را به حالت تکان دادن گهواره نوزاد به حرکت درآوردند تا یکی از لحظات فراموش نشدنی تاریخ جام ‌های جهانی بدین ترتیب شکل گیرد. البته این تنها نقش و خاطرۀ فوتبال‌ دوستان از به به تو نبوده است.

به به تو متولد شانزدهم فوریه ۱۹۶۴ در سالوادورِ برزیل است. خوزه روبرتو گاما د اولیویرا معروف به "به به تو" فوتبال حرفه‌ایش را در ۱۸ سالگی و از باشگاه ویتوریا آغاز نمود. او در طول بیست سال بازی‌اش در مستطیل سبز سابقۀ حضور در باشگاه هایی چون فلامینگو، واسکو دوگاما، دیپورتیو لاکرونیا، سویا، کروزیرو، بوتافوگو، کاشیما آنتلرز و الاتحاد عربستان را داشته است. خط حملۀ زهرداری که او با روماریو در تیم ملی فوتبال برزیل شکل داده بودند، سبب شد تا سلسائو چهارمین قهرمانی جهان خود را در خاک ایالات متحده به دست آورد و بدین ترتیب نام به به تو نیز در کنار بزرگان و مشاهیر فوتبال این کشور جای گیرد. او در طول سیزده سال (۱۹۸۵ تا ۱۹۹۸) بازی برای تیم ملی برزیل، توانست در ۷۵ بازی آمار ۳۹ گل را به ثمر برساند.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی به به تو

دو قهرمانی سری آ برزیل در سال های ۱۹۸۳ و ۱۹۸۷ به همراه تیم فلامینگو

قهرمانی سری آ برزیل در سال ۱۹۸۹ به همراه تیم واسکو دوگاما

قهرمانی مسابقات کوپا دل ری در فصل ۹۵-۱۹۹۴ به همراه تیم دپورتیوو لاکرونیا

قهرمانی مسابقات سوپرکاپ اسپانیا در سال ۱۹۹۵ به همراه تیم دپورتیوو لاکرونیا

قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

نایب قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

قهرمانی مسابقات جام جهانی زیر ۲۰ سالِ مکزیک به همراه تیم جوانان برزیل

نایب قهرمانی مسابقات المپیک ۱۹۸۸ سئول به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

کسب عنوان سوم المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

قهرمانی مسابقات کوپا آمریکا ۱۹۸۹ به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

قهرمانی جام کنفدراسیون‌هایِ ۱۹۸۷ به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

کسب عنوان بهترین بازیکن سال آمریکای جنوبی در سال ۱۹۸۷

۲۵. نیمار جونیور

نیمار یکی با ارزش‌ترین بازیکنان حال حاضر فوتبال جهان از نظر سایتی همچون ترانسفرمارکت به حساب می‌آید. او در تابستان ۲۰۱۷ و در یک نقل و انتقال پر سروصدا با مبلغی به ارزش ۲۲۲ میلیون یورو از بارسلونا به پاری سن ژرمن پیوست تا رکورد نقل ‌و انتقالات تاریخ فوتبال را در آن زمان به نام خود ثبت نماید. نیمار دا سیلوا سانتوس جونیور که ما او را با نام‌ های نیمار جونیور یا نیمار می‌ شناسیم نام خود را از پدرش نیمار داسیلوا سنیور به ارث برده است. پدری که در رشد و ارتقای این فوتبالیست برزیلی نقش بسزایی را ایفا کرده است. نیمار از آن استعدادهای خاص کشور قهوه به شمار می ‌آید که خیلی زود پله ‌های ترقی را یکی پس از دیگری طی نمود تا در کنار بزرگانی چون مسی و کریستیانو نامی برای خود در فوتبال این روزهای جهان دست پا نماید. این فوتبالیست مشهور برزیلی که در پست فوروارد بازی می‌کند فوتبال حرفه‌ایش را در سال ۲۰۰۹ و از باشگاه سانتوس شروع کرد. پس از چهار فصل بازی در سانتوس که همراه با ۱۰۲ بازی و ۵۴ گل زده بود، استعدادیاب ‌های بارسا در رقابت تنگاتنگ با دیگر باشگاه های بزرگ اروپایی توانستند او را صید کنند تا نیمار جونیور در ۲۱ سالگی راهی کاتالان و باشگاه پرافتخار بارسلونا شود.

او در بارسلونا به هر آن چیزی که یک بازیکن در ردۀ باشگاهی تقریبا انتظار آن را می‌کشد رسید و به همراه فوق‌ ستارۀ آرژانتینی این تیم یعنی لیونل مسی، توانست خط حملۀ مخوفی را در بارسلونا به‌ وجود آورد. نیمار ۱۸۶ بار با پیراهن بارسلونا در میادین مختلف به میدان رفت که در این بین او توانست ۱۰۵ گل برای آبی اناری ‌ها به ثمر برساند. پس از چهار فصل بازی برای بارسا، همان ‌طور که اشاره شد او به پاری سن ژرمن پیوست تا ادامۀ فوتبالش را در این تیم فرانسوی بگذراند. در عرصۀ ملی نیمار توانسته آمار بسیار خوبی را در فوتبال برزیل به نام خودش رقم بزند. او از اولین باری که پیراهن سلسائو را در سال ۲۰۱۰ بر تن نمود تا به الان توانسته ۶۱ گل را در ۱۰۱ بازی به ثمر برساند و با توجه به سنش می‌تواند امید زیادی به قرارگیری در رتبه‌های بالایی جدول بهترین گلزنان ملی داشته باشد.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی نیمار جونیور

سه قهرمانی منطقۀ پائولیستا در سال های ۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ به همراه تیم سانتوس

قهرمان جام کوپا لیبرتادورس در سال ۲۰۱۱ به همراه تیم سانتوس

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۱۵-۲۰۱۴ به همراه تیم بارسلونا

دو قهرمانی لالیگا در فصل های ۱۵-۲۰۱۴ و ۱۶-۲۰۱۵ به همراه تیم بارسلونا

قهرمانی جام باشگاه های جهان در سال ۲۰۱۵ به همراه تیم بارسلونا

سه قهرمانی کوپا دل ری در فصل های ۱۵-۲۰۱۴، ۱۶-۲۰۱۵ و ۱۷-۲۰۱۶ به همراه تیم بارسلونا

قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا در سال ۲۰۱۳ به همراه تیم بارسلونا

سه قهرمانی لوشامپیونه در فصل های ۱۸-۲۰۱۷، ۱۹-۲۰۱۸ و ۲۰-۲۰۱۹ به همراه تیم پاری سن ژرمن

قهرمانی مسابقات جوانان آمریکا جنوبی در سال ۲۰۱۱ به همراه تیم جوانان برزیل

کسب مدال طلای المپیک ۲۰۱۶ ریو برزیل به همراه تیم المپیک برزیل

قهرمانی جام کنفدراسیون ‌ها در سال ۲۰۱۳ به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

بهترین بازیکن جام کنفدراسیون‌ها در سال ۲۰۱۳

حضور در بین سه نامزد نهایی توپ طلای جهان در سال ۲۰۱۵

بهترین بازیکن ماه نوامبر لالیگا در فصل ۱۵-۲۰۱۴

بهترین بازیکن جوان جهان به انتخاب فیفا در سال ۲۰۱۱

بهترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۱۵-۲۰۱۴ با ۱۰ گل زده (مشترکا با لیونل مسی و کریستیانو رونالدو)

۲۴. آدمیر ده منزس

نفر بیست ‌و چهارم برترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل از دید وبسایت طرفداری، کسی جز آقای گل جام جهانی ۱۹۵۰ برزیل نیست. تورنمنتی که هرچند با شکست ناباورانۀ برزیلی‌ها در دیدار پایانی این جام مقابل اروگوئه در ماراکانا همراه بود اما به هیچ وجه نمی‌توان به سادگی از بازی های درخشان ده منزس در آن مسابقات چشم‌پوشی کرد. او با هشت گلی که در کشورش به ثمر رساند توانست برزیل را به فینال این رقابت ها برساند تا سلسائو برای اولین قهرمانی جهان خود آن هم مقابل هوادارانش تدارک ویژه ‌ای ببیند. اما در حالی که همه چیز پایاپای و با نتیجۀ مساوی ۱-۱ بین دو تیم دنبال می‌ شد، گل دقیقۀ ۷۹ ادواردو چیگیا، وینگر سرعتی و گلزن آن روزهای اروگوئه سبب شد تا آرزوی هزاران هزار برزیلی در ماراکانا نقش برآب شود و حسرت این جام تا ابد در دل مردان سرزمین قهوه باقی بماند.

آدمیر مارکز ده منزس متولد هشتم نوامبر ۱۹۲۲ در رسیف برزیل است. این مهاجم تَرکه‌ای و ۱۷۶ سانتی ‌متری در ردۀ باشگاهی سابقۀ حضور در تیم هایی چون اسپورت رسیف، واسکو دوگاما و فلومیننزه را در کارنامۀ خود می‌بیند. آمار گلزنی ده منزس در سطح باشگاهی وحشتناک بود و این بازیکن فقید برزیلی در ۴۳۴ بازی موفق به ثمر رساندن ۴۶۲ گل شده است. در ردۀ ملی هم آدمیر ده منزس سابقۀ هشت سال (۱۹۴۵ تا ۱۹۵۳) حضور در تیم ملی برزیل را داشته و در ۳۹ بازی موفق به زدن ۳۲ گل شده است. این فوتبالیست شهیر برزیلی سرانجام در تاریخ یازدهم می ۱۹۹۶ و در سن ۷۳ سالگی چشم از جهان فروبست.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی آدمیر ده منزس

شش قهرمانی در سال های ۱۹۴۵، ۱۹۴۷، ۱۹۴۹، ۱۹۵۰، ۱۹۵۲ و ۱۹۵۶ به همراه تیم واسکو دوگاما

قهرمانی مسابقات باشگاهی آمریکای جنوبی در سال ۱۹۴۸ به همراه تیم واسکو دوگاما

نایب قهرمانی جام جهانی ۱۹۵۰ بزریل به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

آقای گل جام جهانی ۱۹۵۰ برزیل با هشت گل زده

قهرمانی مسابقات پان‌آمریکن در سال ۱۹۵۲ به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

بهترین بازیکن مسابقات کوپا آمریکا در سال ۱۹۴۹

نفر هجدهم بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل در قرن بیستم میلادی

حضور در تالار مشاهیر فوتبال برزیل

۲۳. آرتور فریدنریش

هواداران امروزی تر دنیای فوتبال شاید زیاد با نام و چهرۀ آرتور فریدنریش آشنا نباشند، اما او جایگاه بسیار ویژه ‌ای در فوتبال برزیل و حتی جهان داشته است. او به نوعی آغازگر تاریخ‌ سازی برزیلی ‌ها در مستطیل سبز به حساب می ‌آید. مهاجمی که گل ‌های فراوان او رکوردی خارق ‌العاده را برایش در گینس رقم زده است؛ آرتور فریدنریش در طول ۲۶ سال بازی در رده‌ های باشگاهی و ملی و بین سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۳۵ توانسته ۱۳۲۹ گل را به ثمر برساند. البته این آمار تنها در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده و فیفا آن را هنوز به رسمیت نشناخته است. آرتور فریدنریش متولد هجدهم جولای ۱۸۹۲ در ایالت سائو پائولوی کشور برزیل است. پدرش یک تاجر آلمانی بود که در قرن نوزدهم به برزیل مهاجرت کرد و مادرش "ماتیلده" یک رختشوی سیاهپوست بود که برده‌ای آزاد شده به شمار می‌آمد. اس.سی. ژرمانیا اولین باشگاهی بود که فریدنریش در سال ۱۹۰۹ به عضویت آن درآمد، تیمی که معمولا مهاجران اروپایی و به‌خصوص آلمانی در آن مشغول به بازی بودند.

یک سال بعد او به باشگاه پیرانگا ملحق شد که به نوعی در آن زمان تیم دوم ایالت سائو پائولو به حساب می‌آمد. از دیگر باشگاه هایی که آرتور در آن مشغول به بازی بوده است می‌توان به اتلتیکو مینیرو، سائو پائولو، پائولیستانو و فلامینگو اشاره کرد. او با درخشش در باشگاه پیرانگا توانست خیلی زود به تیم ملی برزیل در سال ۱۹۱۴ دعوت شود و از آن پس تا یازده سال مهاجم شمارۀ یک سلسائو در خط حمله به شمار می ‌رفت. در این بین او ۲۳ بار پیراهن برزیل را برتن نمود و ۱۰ گل نیز به ثمر رساند. از جمله افتخارات بزرگ آرتور فریدنریش در عرصه ملی می‌توان به دو قهرمانی رقابت های آمریکای جنوبی در سال های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۲ اشاره کرد که بعدها این تورنمنت به نام کوپا آمریکا تغییر نام داد. ستارۀ دورگه فوتبال برزیل سرانجام و پس از سال ها مبارزه با بیماری پارکینسون در ششم سپتامبر ۱۹۶۹ و در سن ۷۷ سالگی در زادگاهش سائو پائولو چشم از جهان فروبست.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی آرتور فریدنریش

هفت عنوان قهرمانی در سال های ۱۹۱۸، ۱۹۱۹، ۱۹۲۱، ۱۹۲۶، ۱۹۲۷، ۱۹۲۹ و ۱۹۳۱ در عرصۀ باشگاهی

دو قهرمانی رقابت های آمریکای جنوبی در سال های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۲ به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

قهرمانی در رقابت های رُکا کاپ در سال ۱۹۱۴ به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

بهترین بازیکن مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی در سال ۱۹۱۹

آقای گل مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی در سال ۱۹۱۹

پنجمین بازیکن برتر تاریخ فوتبال برزیل در قرن بیستم میلادی از سوی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال جهان

سیزدهمین بازیکن برتر تاریخ فوتبال آمریکای جنوبی در قرن بیستم میلادی از سوی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال جهان

رکوردار گلزنی در دنیای فوتبال با ۱۳۲۹ گل از سوی گینس

۲۲. کاکا

بیش از یک دهه قبل و تا پیش از آن که دو ابرستاره کنونی دنیای فوتبال یعنی مسی و رونالدو جوایز بهترین های سال جهان و اروپا را به نام خود درو نمایند، این ریکاردو ایزکسون دوس سانتوز لیته ملقب به "کاکا" بود که در سال ۲۰۰۷ توانست جایزه بهترین فوتبالیست سال جهان را از آن خود نماید. کاکا بر خلاف سنت رایج برزیلی ها که ستارگان مشهورشان اغلب از محلات فقیر و دون پایۀ کشورشان بودند، در ناز و نعمت بزرگ شده بود. هنگامی که کاکا در ۲۱ سالگی از سائو پائولو رهسپار میلان شد و پیراهن قرمز و مشکی رنگ این تیم محبوب ایتالیایی را بر تن نمود، هواداران فوتبال شکرگذار خداوند از بابت ظهور یک ستارۀ دیگر در مستطیل سبز بودند. کاکا با دریبل ها و شوت های سهمگین خود در میلان آقایی می کرد و هواداران روسونری روزگار خوشی را با هنرنمایی های او پشت سر می گذاشتند. ستاره برزیلی ها در شش فصل حضورش در میلان توانست به پنج جام ارزشمند از جمله یک لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۰۷-۲۰۰۶ دست یابد. بازی فوق العادۀ او و دو گلی که کاکا در بازی رفت مرحلۀ نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپایِ آن فصل وارد دروازۀ شیاطین سرخ در تئاتر رویاها نمود، امیدهای سر الکس و شاگردانش را برای رسیدن به فینال این مسابقات مهم نقش بر آب کرد. در دیدار فینال و بازی برابر لیورپول کاکا دیگر اجازه نداد اتفاقات استانبول و آن شکست تلخ و تاریخی بار دیگر تکرار شود و با یک پاس گل و گرفتن یک کاشته، یک جام ارزشمند اروپایی را برای روسونری به ارمغان آورد. درخشش این هافبک خوش سیمای برزیلی سبب شد تا او در پایان سال ۲۰۰۷ برندۀ جوایز بازیکن سال فوتبال جهان و توپ طلای اروپا گردد. جوایزی ارزشمند که از آن زمان تا به الان و تنها به غیر از سال ۲۰۱۸ که لوکا مودریچ آن را ازآن خود نمود در اختیار کریستیانو رونالدو و لیونل مسی بوده است.

کاکا بخشی از برزیل قهرمان جهان در سال ۲۰۰۲ نیز بود؛ هر چند در تورنمنتی که برای اولین بار با شرکت دو کشور ژاپن و کره جنوبی به عنوان میزبان برگزار می شد، سهم این ستارۀ جوان تنها ۳۰ دقیقه حضور در بزرگترین آوردگاه فوتبالی جهان بود. کاکا هر اندازه در پیراهن میلان یک ستاره بود اما در لباس طلایی رنگ برزیل بدان شکل درخششی نداشت و نتوانست در یکی از بهترین نسل های تاریخ فوتبال برزیل به افتخار چندانی دست یابد. اما جدایی از میلان نقطۀ شروعی بر افول این ستارۀ بزرگ بود. در سال ۲۰۰۹ و هنگامی که فلورنتینو پرز بار دیگر سکان مدیریت رئال را بر دست گرفت، در اولین اقدام و با مبلغ ۶۸,۵ میلیون یورو او را به سانتیاگو برنابئو کشاند. فوتبال در مادرید آن روی خوشش را از کاکا پنهان کرد و مصدومیت های گاه و بیگاه او و همچنین وجود یک مسوت اوزیل آماده باعث شد تا بهترین بازیکن دنیا در سال ۲۰۰۷ به یک ناکام بزرگ در برنابئو تبدیل گردد. کاکا پس از چهار فصل حضور در رئال بار دیگر و در سال ۲۰۱۳ به روسونری بازگشت، هر چند نتوانست آن دوران طلاییش را در میلان تکرار نماید. کوچ به آمریکا و حضور در اورلاندو سیتی آخرین سکانس هایی است که از او به یاد داریم. در اورلاندو باز هم آن مصدومیت های لعنتی به سراغش آمد تا جایی که در ۲۰۱۷ و در سن ۳۵ سالگی کاکا چاره ای جز خداحافظی از دنیای فوتبال و آویختن کفش هایش نداشت. در عرصۀ ملی کاکا یکی از بازیکنان باسابقۀ تاریخ سلسائو به حساب می آید. او به مدت ۱۴ سال (۲۰۰۲ تا ۲۰۱۶) با پیراهن تیم ملی فوتبال برزیل در مسابقات و تورنمنت های مختلف حضور داشت که ماحصل آن ۹۲ بازی و ۲۹ گل زده بوده است.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی کاکا

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۰۷-۲۰۰۶ به همراه تیم میلان

قهرمانی مسابقات سری آ در فصل ۰۴-۲۰۰۳ به همراه تیم میلان

قهرمانی سوپرکاپ اروپا در سال ۲۰۰۷ به همراه تیم میلان

قهرمانی جام باشگاه های جهان در سال ۲۰۰۷ به همراه تیم میلان

قهرمانی سوپرکاپ اروپا در سال ۲۰۰۴ به همراه تیم میلان

قهرمانی لالیگا در فصل ۱۲-۲۰۱۱ به همراه تیم رئال مادرید

قهرمانی در رقابت های کوپا دل ری در فصل ۱۱-۲۰۱۰ به همراه تیم رئال مادرید

قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

دو قهرمانی در جام کنفدراسیون های سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۹ به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

بهترین بازیکن سال فوتبال جهان در سال ۲۰۰۷

برندۀ توپ طلای اروپا در سال ۲۰۰۷

حضور در تیم منتخب جهان در سال های ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸

آقای گل مسابقات لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۰۷-۲۰۰۶ با ۱۰ گل زده

بهترین بازیکن لیگ سری آ ایتالیا در سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۷

برندۀ توپ طلای جام کنفدراسیون ها در سال ۲۰۰۹

بهترین پاسور جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی

حضور در تالار مشاهیر و بزرگان باشگاه میلان

حضور در تالار بزرگان و مشاهیر فوتبال برزیل

۲۱. توستائو

برزیل ۱۹۷۰ بدون تردید یکی از بهترین و دوست داشتنی ترین تیم های تاریخ فوتبال جهان بوده است. تیمی به غایت پرستاره که در نهایت سومین قهرمانی سلسائو را در مکزیک رقم زد. ماریو زاگالو که در آن زمان سکان هدایت زردپوشان برزیلی را برعهده گرفته بود، دغدغۀ شیرینی در چیدمان هر کدام از خطوط سه گانۀ تیمش داشت. این دغدغه به خصوص در خط حمله و با حضور پله و توستائو برای او شیرین تر نیز می گشت. پله در آن زمان در اوج قرار داشت و برزیل و سانتوس به لطف گل های پرشمار او توانسته بودند جایگاه بالایی در عرصۀ ملی و باشگاهی پیدا کنند. اما در کنار مروارید سیاه فوتبال برزیل، نام مهاجم توانمند دیگری به نام توستائو نیز به چشم می خورد. توستائو در تیم ملی برزیل از نظر استایل و سبک بازی بسیار شبیه به پله بود و همین تشابه سبک های این دو سبب می شد تا کمتر شاهد حضور توامان آن ها در ترکیب سلسائو باشیم. اما با تصمیم هوشمندانه زاگالو در جام جهانی مکزیکوسیتی، توستائو در آن بازی ها به عنوان مهاجم هدف یا تارگت در نظر گرفته شد و پله نیز چند گام عقب تر از او به عنوان یک مکمل و پوشش دهنده در حملات تیم به کار گرفته می شد. این استراتژی زاگالو سبب شد تا برزیل ۱۹۷۰ به یک تیم ترسناک در فاز هجومی تبدیل گردد و با ارائۀ بازی های چشم نواز و پرگل حریفان را یکی پس از دیگری از پیش رو بردارد.

برزیل با همین تاکتیک توانست در یک فینال یک طرفه ایتالیا را در دیدار پایانی جام جهانی ۱۹۷۰ با نتیجۀ ۴-۱ شکست دهد تا طلایی پوشان به سومین قهرمانی جهان خود در خاک آزتک ها دست یابند. توستائو متولد ۲۵ ژانویه ۱۹۴۷ در بلو هوریزونته برزیل است. او که در دو پست هافبک هجومی و فوروارد در مستطیل سبز به ایفای نقش می پرداخت، فوتبالش را در پانزده سالگی و از باشگاه آمِریکا شروع کرد. یک سال بعد او به کروزیرو پیوست و به مدت ۹ سال در این تیم توپ زد. پس از انجام ۳۷۸ بازی و زدن ۲۴۹ گل با پیراهن کروزیرو، توستائو در سال ۱۹۷۲ به تیم واسکو دوگاما ملحق شد و پس از یک فصل بازی برای این تیم در سن ۲۷ سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. مصدومیت و عمل جراحی که توستائو بر روی زانویش انجام داد، موجبات خداحافظی زودهنگام این مهاجم برزیلی را فراهم آورد. بسیاری این مهاجم نام آشنای برزیلی را به نوعی اسطوره و بهترین بازیکن تاریخ باشگاه کروزیرو قلمداد می کنند. توستائو در تیم ملی برزیل و شش سال فعالیتش به همراه طلایی پوشان توانست به مقام قهرمانی جام جهانی ۱۹۷۰ برسد. او در این مدت در ۵۴ بازی به میدان رفت و ۳۲ گل نیز به ثمر رساند.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی توستائو

قهرمانی سری آ برزیل در سال ۱۹۶۶ به همراه تیم کروزیرو

پنج قهرمانی در لیگ ایالتی در سال های ۱۹۶۵، ۱۹۶۶، ۱۹۶۷، ۱۹۶۸ و ۱۹۶۹ به همراه تیم کروزیرو

قهرمانی در جام جهانی ۱۹۷۰ مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

آقای گل رقابت های سری آ برزیل با ۱۲ گل زده در سال ۱۹۷۰

پنجمین بازیکن برتر تاریخ فوتبال برزیل در قرن بیستم میلادی از سوی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال جهان

سیزدهمین بازیکن برتر تاریخ فوتبال آمریکای جنوبی در قرن بیستم میلادی از سوی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال جهان

حضور در بین ۱۰۰ فوتبالیست برتر تاریخ فوتبال جهان

حضور در تالار مشاهیر و بزرگان فوتبال برزیل

بیشتر بخوانید:

بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل (بخش اول)