یوکی سونودا دیر یا زود به تیم فرمول یک آلفاتاوری خواهد آمد

فرمول یک ایران – مدیر تیم فرمول یک آلفاتاوری، فرانتس تاست انتظار دارد که راننده ژاپنی فرمول 2، یوکی سونودا یکی از خودروهای تیم خواهر ردبول را دیر یا زود صاحب شود.

قابل درک است که هوندا می خواهد هر چه زودتر یک راننده ژاپنی را به فرمول یک وارد کند. در فصل پیش، قهرمان دو دوره مسابقات سوپر فرمولا، نائوکی یاماموتو در مسابقه فرمول یک ژاپن، در مرحله تمرین اول برای تیم تورو روسو رانندگی کرد.

اما خب یاماموتو 32 ساله به عنوان یک شانس از دست رفته ژاپن برای ورود به فرمول یک شناخته می شود. در این بین، یوکی سونودا به عنوان یک راننده ایده آل هم برای ردبول و هم برای هوندا برای ارتقا به فرمول یک به حساب می آید.

تاست خیلی واضح اعلام کرد که سونودا پس از عملکرد قدرتمند خودش در فرمول 2، در رادار تیم ردبول قرار گرفته است:

اول از همه، ردبول و هوندا هر دو دارند از سونودا به خاطر رانندگی فوق العاده ای که دارد حمایت می کنند. او یک راننده خیلی با استعداد، فوق العاده با مهارت است و او این چیزها را سال قبل در فرمول 3 و در (فرمول 2) امسال نیز نشان داد.

من به خاطر دارم که در مسابقه اتریش و شرایط بارانی وقتیکه او پیشتاز مسابقه بود و متاسفانه به خاطر برخی از مشکلات رادیویی او بیش از اندازه دیر برای تایرها اقدام کرد و خیلی دیرتر برای پیت استاپ آمد و در رده دوم مسابقه را تمام کرد و سپس در سیلورستون مسابقه را برد. و همینطور او در حال بهبود عملکرد خودش است.

او پیوسته در حال کسب تجربه می باشد و من انتظار دارم که زودتر یا دیرتر او خودش را در یک آلفاتاوری قرار دهد.

نوبوهارو ماتسوشیتا نیز یکی دیگر از رانندگان ژاپنی فرمول 2 می باشد که در مسابقه فرمول 2 ژاپن توانست یک پیروزی خارق العاده را به دست بیاورد و خودش را از رده 18 ام به رده اول برساند. اما او الان 26 سال سن دارد و پنجمین فصل خودش را در جی پی 2/ فرمول 2 تجربه می کند و انتظار نمی رود که آینده درخشانی را در فرمول یک داشته باشد.

هلموت مارکو و فرانتس تاست

تاست: تعریف فرمول یک از سازنده منقضی شده است

تاست باور دارد که تیمش باید اجازه داشته باشد که از مزایای بیشتری در مورد رابطه با تیم خواهر یعنی ردبول ریسینگ بهره مند شود:

نظر شخصی من این است که تیم ها باید مجاز باشند که قطعات بیشتری را از یک تیم دیگر خریداری کنند. چرا؟ به این خاطر که برای من این فلسفه که هر تیم باید خودش یک سازنده باشد، منقضی شده است.

می دانم که تمام ایده آل خواهان فرمول یک خواهند گفت که “اه، ما باید یک سازنده باشیم. هر تیمی باید هر چیزی را خودش بسازد.” سوال اینجاست و شما می دانید که مهندسان نیز چنین صحبت هایی را می کنند که شما چطور می خواهید سرمایه همه چیز را تامین کنید؟ به این خاطر که ما به یک سطح بالایی از دانش فنی رسیدیم که تیم های برتر یک زیرساخت محشر دارند.

اگر کسی بخواهد که وارد فرمول یک شود، حتی تیمهایی که در فرمول یک حضور دارند و بخواهند خودشان را برسانند(به تیم های برتر)، این مسئله خیلی سخت و تقریبا غیر ممکنی است. و شما میلیون ها دلار خرج می کنید و من فقط دارم می پرسم که هدف چیست؟ من دارم می پرسم که چرا هر تیمی باید تونل باد خودش را داشته باشد، باید سی اف دی خودش را داشته باشد، باید بین 500-600 کارمند داشته باشد؟ خب، حالا سقف بودجه دارد از راه می رسد.

اما به هر حال، این نظر من است و ما هنوز پول خیلی زیادی را خرج می کنیم، مخصوصا الان در این شرایط سخت اقتصادی. اما قوانین فعلا همینی هست که هست. شخصا هنوز به دورانی که ما به فرمول یک با تورو روسو و خودروی یک ساله ردبول وارد شدیم فکر میکنم، میبینم که ما می توانیم با یک سوم پول(الان) مسابقه دهیم.

تاست در مورد کپی کردن تیم ها از روی خودروی یک دیگر نیز می گوید:

شما نمی توانید عکاسی تیم ها از روی خودروهای دیگر را ممنوع کنید. این کار به اندازه خود فرمول یک قدمت دارد.

سوال اینجاست که الان در مورد این داکت های ترمز، شما نمی توانید از درون این قطعات و تمام قسمت های کوچک داکت ترمز روی پیست عکسی بگیرید. این، آن معنا را دارد که ما باید این قطعات را بگیریم و عکس از آنها تهیه کنیم و حال سوال اینجاست که آیا این قانونیست یا نه. آیا شما از حقوق مالکیت معنوی تخطی کردید یا خیر. اما تصمیم در مورد این مسئله در دستان من نیست.

فکر می کنم که این سوالیست که دادگاه بین المللی تجدید نظر باید در مورد آن نظر بدهد.