به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت‌های دینی خبرگزاری فارس «علی غلامی» عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) در برنامه «بدون توقف» که ۱۸ شهریورماه از شبکه سه پخش شد، با اشاره به اینکه در حوزه حجاب نباید به دام تحجر و تجدد بیفتیم، در خصوص قانون حجاب تصریح کرد: گاهی اوقات قانون خوب است اجرای ما خراب است، قانون حجاب مشکلش اجراست نه قانونگذاری.

غلامی در پاسخ به این سؤال که «چطور با مظاهر بدحجابی در اجتماع برخورد شده ولی با همان مظاهر در اماکن فرهنگی، هنری و مثلا تأتر برخورد نمی‌شود» گفت: آیا ما در اداره فرهنگی جامعه خیلی شایسته و بایسته عمل کردیم که چنین گرفتاری پیش آمده؟ از ابتدای انقلاب یک برنامه جامع درباره عفاف و حجاب وجود نداشته، ما نمی‌دانیم برای کدام آدم چه زمانی باید چه آموزشی را در نظر بگیریم. در چارچوب فرهنگی و طراحی فرهنگی غلط و ناقصی که برون‌دادش این می‌شود شما سؤال می‌کنید چرا دوگانه برخورد می‌شود.

وی ادامه داد: برای اینکه یک روح حاکم ندارد، روح حاکمی که قرار بود شناخت، گرایش و رفتار را درست کند و بعد به کسانی که می‌خواهند علی‌رغم همه اجزاء باز تخطی کنند تذکر داده و با قانون جلوی آنها را بگیرد. آن روح حاکمی که سه تای اول را تنظیم نمی‌کند طبیعتا در ادامه هم برخورد نمی‌کند. نتیجه اینکه آن چارچوب فرهنگی که می‌گوید نهی از منکر کن آنجا حضور ندارد، من یک زمانی با یکی از آقایان دست‌اندرکار بحث می‌کردم گفت شرع هنر و رسانه با دین فرق می‌کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) با تأکید بر اینکه این نقص است و هیچ جای دفاعی هم ندارد، عنوان کرد: ما یک دولت داریم اما از یک طرف به نیروی انتظامی می‌گوید گشت امنیت اخلاقی درست کن از یک طرف وزارت ارشاد می‌گوید در تأتر هر چه شد، شد مگر چنین چیزی می‌شود، مگر قانون کشور دو جور است، امام خمینی (ره) می‌فرمایند «ای علما با مردم طوری صحبت نکنید که فکر کنند یک احکامی در قرآن است که برای مردم است و یک احکامی پشت قرآن قرار دارد که مال خودتان است».

غلامی در ادامه تصریح کرد: اتفاق بدی که بعد از انقلاب افتاد این بود که مردم فکر کردند که انقلاب کردیم همه چیز تمام شد در حالیکه باید می‌گفتند همه چیز شروع شد، قبل از انقلاب خانواده‌ها نگران بودند بچه‌ها در مدرسه چه درس‌هایی می‌خوانند و چه آموزش‌هایی می‌بینند، انقلاب شد گفتند بچه‌ها را می‌دهیم جمهوری اسلامی تربیت کند، این بزرگترین اشتباه بود، اینکه مردم این اشتباه را کردند به این دلیل بود که ساختار به سمتی رفت که مردم ورود نکنند، دو جور نگاه حاکم بود یکی اینکه مردم هر چه کمتر بدانند و یک مشارکت حداقلی حساب شده هدایت شده بکنند، ما هم آن چیزی که می‌خواهیم انجام دهیم که اثر آن شد همین مشکلات. دو؛ ما موظفیم که سطح مردم را بالا بیاوریم تا مشارکت حداکثری بکنند ولو اینکه اشتباه کنند، اشتباه کنند، یاد بگیرند و درستش کنند.

وی در ادامه اظهار کرد: نگاه اول متأسفانه توانست خیلی جاها پیروز شود، یعنی مرم به حاشیه رفته و کار به جایی برسد که ما عملا گرفتار این شویم که مردم در جاهای مختلف احساس حضور نکنند، مثلا در همه جای دنیا نظارت همگانی خیلی امر جا افتاده‌ای است اما ما نقش نظارتی برای خودمان قائل نیستیم. ما اینجا کم و کاستی که می‌بینیم یا می‌گوئیم ولش کن یا می‌گوئیم فایده‌ای ندارد، چون اگر بگوئیم کسی توجه نمی‌کند، حالا اگر این ورق را برگرداندی منی که مسؤل هستم و با وعده دروغ رأی آوردم اگر بدانم شما بابت دروغ‌هایم مرا به خاک سیاه می‌نشانید دروغ نمی‌گویم. راه حل این مشکل هم واقعی گرفتن مردم است، آنچه باعث این اتفاقات شده فاصله عجیب است، من وقتی نوع راه رفتن، لباس پوشیدن و حرف زدن یک مسؤل را می‌بینم احساس می‌کنم هیچ شباهتی به او ندارم.

این حقوقدان در خصوص اینکه قانون کارآمد است یا نه، نیز بیان کرد: در این خصوص باید دو چیز را از هم تفکیک کنیم یک؛ قانون کارآمد، اجرا ناکارآمد و دوم قانون ناکارآمد، گاهی اوقات قانون خوب است اجرای ما خراب است، قانون حجاب مشکلش اجراست نه وضع. یعنی اینکه بگوئیم کشور اسلامی است و قانون حجاب داریم یک بحث است اینکه چطور آن را اجرا کنیم یک بحث دیگر است، ما در اجرای قانون بخشی به آن نگاه کردیم و همه آن را ندیدیم به همین دلیل برای ما جا نمی‌افتد، قانون سال 84 شورای عالی انقلاب فرهنگی خیلی قانون کاملی است وظائف نهادها به خوبی در آن مشخص شده، اما متأسفانه تا قبل از نیروی انتظامی نهادها یا در حال استراحت هستند یا درست کار نمی‌کنند، نیروی انتظامی که آمده کارش را انجام دهد این قواره جور در نمی‌آید.

وی با اشاره به اینکه گیر دیگر ما در کشور بحث‌های سلیقه‌ای است، گفت: ما در سیاستگذاری دو دره داریم تحجر و تجدد، تحجر آدم‌های کله خشکند، اوائل دهه ۶۰ این بخشنامه شد که اگر کسی با مانتو یا آستین ‌کوتاه بود به اداره راه ندهند یک عده آدم‌هایی که امروز مدعی آزادی‌اند کسی اگر مویش بیرون بود پونز به پیشانی‌اش می‌زدند، این افراط‌ها از آن دوران شکل گرفت، با آن مقابله شد اما اثرش را گذاشت به همین دلیل عده‌ای در جامعه از ما عصبانی‌اند، این آدم‌ها به ما می‌گویند شما خیلی دغلید، دین این را گفته شما این طور عمل می‌کنید، بدترین فشارها را به ما می‌آورید حالا که دیدید زورتان به ما نمی‌رسد روشنفکر شدید. این تحجر از دهه ۶۰ آغاز شد تا دهه ۷۰ هم بود، و ما فوق‌العاده برای آن هزینه دادیم تجدد هم به این معناست که غرب چقدر خوب است ما هم باید مثل آنها شویم. نباید به دام این دو بیفتیم، اگر قرار است اتفاقی بیفتد نه کسی باید بگوید خانم فقط مقنعه و نه اینکه کسی بگوید خانم آراسته‌تر.

انتهای پیام/