انیمیشن «بازگشت به صحرا» (Back to the Outback)؛ سفر به قلمرو شاد حیوانات
«بازگشت به صحرا» یک انیمیشن حیوانی شاد دربارۀ حیواناتی است که در استرالیا از اسارت فرار میکنند. این فیلم به نوعی پاسخ نتفلیکس به انیمیشن «ماداگاسکار» است.
فرارو- جست و خیز گورخر و زرافه در فیلم «ماداگاسکار» را فراموش کنید! در این فیلم قهرمانان ما موجوداتی خیلی کوچکتر و خیلی خپلتر هستند که در قفسهای شیشهای اسیر شده اند. خزندهها، عنکبوتها و دو زیستها؛ عجب بازیگران درجه یکی!
به گزارش فرارو؛ در آغاز داستان فیلم، یک مار سمی به اسم مَدی (با صداپیشگی ایسلا فیشر) از اینکه فهمیده بازدیدکنندگان باغ وحش از او میترسند افسرده و غمگین شده است. او از دست مربیاش چاز (اریک بانا) ناراحت است چون او به بازدیدکنندگان هشدار میدهد که مدی و دوستان بیمهرهاش حیواناتی خطرناک هستند و باید با احتیاط با آنها برخورد کرد. مدی احساس میکند به او خیانت شده است. درست است که او و دوستانش خونسرد هستند اما قلب گرمی دارند.
مدی به همراه دوستانش که شامل یک مارمولک (میراندا تپسل) و یک عنکبوت پشمالو (گای پیرس) میشوند، نقشه میکشند که از این اسارت ظالمانه فرار کنند و به صحرا برگردند؛ او انتظار دارد که در آنجا با خویشاوندان مهربانش رو به رو شود. یکی از حیوانات باغ وحش به اسم «پسر قشنگ» (تیم مینچین) که یک کوآلای دوستداشتنی اما نازپرورده و خودشیفته است، به شکلی غیرمنتظره به جمع این حیوانات فراری میپیوندد.
فیلم «بازگشت به صحرا» به کارگردانی کلر نایت و هری کریپس در همان سنت فیلمهای انیمیشن مربوط به قلمروی حیوانات قرار میگیرد. حتی انیمیشن بسیار برجستۀ «در جستجوی نمو» هم بخشی از داستانش در استرالیا میگذشت. اما «بازگشت به صحرا» علیرغم اینکه شروعی کلیشهای دارد، در جزئیاتش بسیار هوشمندانه و ظریف است و پیام خود را خیلی گرم و صمیمانه به مخاطب منتقل میکند.
بامزهترین و خلاقانهترین شوخی این فیلم به «انجمن مخفی زشتها» مربوط میشود که دستهای از جانوران جورواجور و خوشفکر هستند که با هم عهد کردهاند که از موجودات زشت حمایت کنند. این مضمون خیلی ناگهانی وارد فیلم میشود و مثل خود فیلم «بازگشت به صحرا» کاملا تاثیرگذار است.
کارگردانان: کلر نایت (Clare Knight)، هری کریپس (Harry Cripps). فیلمنامه نویس: هری کریپس. صداپیشگان: جکی ویور (Jacki Weaver)، گای پیرس (Guy Pearce)، ایسلا فیشر (Isla Fisher) و دیگران. امتیاز: ۶.۷/۱۰منبع: nytimes