مهم نیست در قلب پاریس باشید یا در خیابان های پاتایا، در حال قدم زدن در کوچه پس کوچه های استانبول باشید یا که در حال آب تنی در سواحل سری لانکا؛ بی شک شکم گردی در میان غرفه غذاهای خیابانی از لذت بخش ترین تجربیاتی است که هم شکم شما را خوشحال می کند و هم جیبتان را! غذاهای خیابانی طعم لذیذی از غذاهای هر فرهنگ و کشوری را به زیر زبان شما آورده و به عنوان نمادی از آن شهر یا کشور پنجره ای به سمت فرهنگ و مردمان آن سرزمین به روی چشمان شما می گشاید.

در عمل، امروزه باقلا خواصّ پزشکی سنّتی خود را از دست داده و فقط مصرف خوراکی دارد. در برخی از نواحی باقلاخیز، مانند گیلان و مازندران، باقلای خام، به تفنّن، تنها یا با برخی «مخلّفاتِ» دیگر (مثلاً، در گیلان باکته، «اشپل» یا تخم نمکسود ماهی) خورده می‌شود. اما خوردن باقلای پخته گرم (همراه با نمک و گلپر و سرکه) در کوچه و بازار به ویژه در فصل سرما در همه جا معمول است.

ما معمولا بلال رو کباب می‌کنیم و با آب نمک طعم‌دار می‌کنیم و از خوردنش لذت می‌بریم، ولی هر جای دنیا بلال رو به سبک خودشون تهیه می‌کنن و هر کدوم می‌تونه یک دنیای جدید از طعم و لذت باشه دفعه بعدی که خواستی بلال درست کنی بلال خیابونی مکزیک رو امتحان کن، ناراضی نخواهی بود!

لبو همان چغندر پخته‌ است. در زبان آشور و بابل چغندر را لپتو می‌خوانده‌اند و در آرامی لپتا و لیپتا می‌نامیده‌اند و بعید نیست که اصل لبوی فارسی همین باشد.

لبو نوعی میوه اس که در آب و هوای سرد رشد می کند و خواص زیادی دارد

هلیم (به اشتباه حَلیم،) یا گندم‌با (که در عربی به آن هریسه گفته می‌شود) از غذاهای سنتی منطقهٔ خاورمیانه است که با گوشت و گندم یا بلغور یا جو پخته می‌شود. هلیم انواع مختلف دارد و مواد اولیهٔ آن‌ها با یکدیگر متفاوت است. اما برای تهیه هلیم گندم از گندم پوست‌گرفته و کوبیده‌شده، پیاز و گوشت سردست گوساله یا گوسفند و مقداری روغن استفاده می‌شود. رنگ هلیم با افزودن ادویه‌جات مانند دارچین و شکر عوض می‌شود.

این غذا معمولاً به عنوان صبحانه یا در ماه محرم یا در ماه رمضان به عنوان افطاری و سحری مصرف می‌شود و با سرشیر، دارچین، کنجد، شکر و گوشت ریز شدهٔ مرغ یا بوقلمون تزیین می‌گردد.

آش رشته از معروف‌ترین آش‌های ایرانی است. این آش را غالباً با کشک و گاهی با سرکه و حتی ترشی می‌خورند. بسته به عادت‌های خانوادگی از این خوراک به عنوان پیش خوراک یا خوراک اصلی استفاده می‌شود(ولی آش غذا نیست). همچنین گاهی در مهمانی‌ها در فصل زمستان یا در روز سیزده‌به‌در و یا مراسم افطار مسلمانان در ماه رمضان از آش رشته به عنوان پیش خوراک استفاده می‌شود. آش رشته در ماه رمضان جایگاه ویژه‌ای بین خانواده‌های ایرانی دارد و از جمله خوراک‌های مناسب این ماه است.

جگر پستانداران، پرندگان و ماهیها توسط انسان به عنوان غذا استفاده می‌گردد. جگر گاو، گوساله، ورزا، مرغ، غاز، خوک و ماهی روغن در کشورهای مختلف جهان بنابر سنت‌های غذایی مختلف، در فروشگاهها و قصابیها عرضه و استفاده می‌شود. جگر حیوانات از منابع غذایی چون آهن، مس، ویتامین‌های ب و رتینول غنی هستند.

پخت جگر در نقاط مختلف جهان از طریق تنوری کردن، کباب کردن، جوشاندن، تفت روغن داغ و کباب کردن شبکه‌ای صورت می‌پذیرد. همچنین گاهی‌اوقات جگر به صورت خام در ساشی‌می و آشپزی لبنانی استفاده می‌گردد. حجم بالای ویتامین آ در جگر در صورت مصرف بیش از حد باعث مسمومیت هیپرویتامینوز آ می‌گردد.

ذرت مکزیکی (به اسپانیایی: Esquites) از خوردنی‌های بسیار پرطرفدار در سراسر کشور مکزیک است که توسط دکه‌ها و مغازه‌های فروشندهٔ ذرت عرضه می‌شود.

در ایران نیز ذرت مکزیکی از تنقلات پرطرفدار است که در کیوسک‌های مخصوصی به صورت تازه به فروش می‌رسد. با این که این خوردنی با نام ذرت مکزیکی در ایران شناخته شده و فروخته می‌شود، ولی طرز تهیهٔ آن در ایران متفاوت است، به این صورت که در دستور پخت آن عموماً قارچ، پودر آویشن به‌کار می‌رود.

فرنی (Ferni)، (هندی: खीर؛ بنگالی: পায়েস؛ اوریه କ୍ଷୀରି؛ سینهالی: පායාසම්؛ کانارا: ಪಾಯಸ؛ تامیلی: பாயசம்؛ مالایالم: പായസം؛ نپالی: खिर؛ تلوگو: పాయసం؛ پنجابی: ਖੀਰ؛ اردو: کھیر) یک خوراکی شیرین و گونه‌ای پودینگ آبکی ست که در شبه‌قاره هند تولید می‌شود و از آنجا به کشورهای متعددی وارد شده‌است. فرنی با آرد برنج و شیر و سایر افزودنی‌ها پخته می‌شود و معمولاً همراه غذای اصلی یا به عنوان دسر مصرف می‌شود.