اجرای گروه موسیقی «هوران»؛ ضعیف – چه کسانی برای اجراهای تالار وحدت تصمیم می‌گیرند؟

این سوال زمانی پیش می آید که شاهد هستیم، برخی مواقع، گروه هایی که به لحاظ فنی و تجربی، حتی از سطح متوسط هم پایین تر هستند، در این تالار به اجرا می پردازند. نمونه آن، کنسرت گروه موسیقی «هوران» به سرپرستی و آهنگسازی بهروز قهاری است که شب گذشته ۴ مردادماه برگزار شد. این گروه، شمایل حرفه ای را در خود داشت و می شد در ظاهر، بر این تصور بود که با یک اجرای خوب و قابل قبول مواجه هستیم. اما از همان ابتدا و در قطعه نخست، مشخص شد که اینگونه نیست.

آهنگسازی؛ بزرگ ترین چالش و ضعف این گروه بود. تقریبا می شود گفت آثاری که در این کنسرت اجرا شد، با اصول آهنگسازی، فاصله دارد، و بیشتر گذاشتن شعر بر روی نغمه، انجام شده است.

مشکل بزرگ دیگر گروه هوران، خواننده هایش بود. برای این اجرا، سه خواننده، به ترتیب آثاری را اجرا می کردند. خواننده های نخست و دوم، ایرادات بسیاری داشتند و صدایشان هنوز برای صحنه آماده نبود. خواننده سوم، از دو خواننده دیگر، بهتر ظاهر شد و توانست از ملال حاصل از کار قبلی ها، کمی بکاهد. اما باز هم، این خواننده، ضعف های آشکاری در اجرا داشت. با این حال، می شود گفت که با سرمایه گذاری و توجه بر روی او، در انتظار یک خواننده قابل اعتنا در آینده موسیقی ایرانی باشیم. علیرضا جعفرزاده، اگر فروتنانه خود را نیازمند آموزش و تجربه بیشتر بداند، حتما حرف هایی برای گفتن در فرداهای نه چندان دور خواهد داشت.

مشکل سوم، سازبندی این گروه بود. هنوز هم عجیب به نظر می رسد در گروهی که ۲۵ نوازنده دف حضور دارند و همزمان می نوازند، چرا باید از سازهای کوبه ای سیمبال دوبل (سنج) و تومبا استفاده کرد؟ حضور این دو ساز کوبه ای غیرایرانی در گروه، سبب شده بود تا حتی صدای سازهای دیگر نیز به خوبی شنیده نشود. به غیر از این ماجرا، به لحاظ حسی نیز، ریتم هایی ناهمخوان با فضای شعر و ریشه های موسیقی، به وجود می آمد که سرگشتگی عجیبی به اجرا می داد.

اجرای گروه بیست و پنج نفره کر، یکی دیگر از ضعف های «هوران» بود. صداها به خوبی شنیده نمی شد و حس شعر از طریق این گروه، به مخاطبان قابل انتقال نبود. فرد گوینده شعر یا کسی که دکلمه می گوید هم برای این کار مناسب نبود. چه به لحاظ جنس صدا و چه به لحاظ قدرت گویندگی، کار او با علامت های سوال زیادی مواجه بود.

گروه نوازندگان اما، در بخش هایی که هنوز اجرای پر سر و صدای نوازندگان پرکاشن شروع نشده بود، امان می یافتند تا توانایی هایشان را نشان دهند. دف نوازان نیز، هماهنگ و همراه بودند و به لحاظ بصری، شمایل جذاب و قابل توجهی به گروه داده بودند.

با این حال، پیشنهاد می شود، تصمیم گیرانی که در مورد گروه های درخواست کننده اجرا در تالار وحدت، نظر می دهند، یک بار فیلم یا حداقل صوت اجرای شب گذشته هوران را ببینند یا بشنوند. آنگاه شاید بتوانند در ادامه، وسواس به خرج دهند و برای هر گروهی، اجازه نامه اجرا صادر نکنند.

تالار وحدت و مجموعه فرهنگی رودکی، جزو میراث فرهنگ و هنر کشور است و جامعه موسیقی و موسیقی دوستان، خاطرات خوب و فراموش ناشدنی از آن به یاد دارند. مراقب باشیم که اعتبار این ثروت بزرگ فرهنگی، با تصمیم های نادرست، خدشه دار نشود.

گروه هوران اما، اگر بتواند همچون گذشته، در سالن ها و تالارهای دیگر به کسب تجربه بپردازد، دور نخواهد بود زمانی که بتواند با حضور بر روی صحنه تالار وحدت، یک اجرای استاندارد و قابل قبول از خود ارائه دهد. به شرط آنکه در پی رفع و اصلاح ضعف های بارز خود باشد.

این گروه، شب گذشته، ۱۷ قطعه سازی و آوازی اجرا و در این قطعات از اشعار مولانا، احمد شاملو، احسان نصری، انصاری و بهروز قهاری استفاده کرد.