خودروهای اسپرت با ظاهر سریع و عملکرد ضعیف (قسمت اول)

ظاهر خودروها می‌تواند فریبنده باشد اما این همیشه به معنای شتاب و سرعت بالا نیست و گاهی اسپویلرهای بزرگ و ورودی‌های تهاجمی باعث می‌شوند فریب بخوریم و فکر کنیم پیشرانه‌ای قدرتمند زیر کاپوت پنهان شده است. در اینجا اما با خودروهایی آشنا می‌شویم که در ظاهر سریع به نظر می‌رسند اما باطن کندی دارند.

تویوتا سلیکا نسل هفتم

نسل هفتم سلیکا با فرمی کم‌ارتفاع، دریچهٔ هوای کوچک روی کاپوت و خطوط برجستهٔ بدنه، کار خود را با یک پیشرانهٔ ۱.۸ لیتری ساخت یاماها با تنها ۱۴۳ اسب بخار قدرت آغاز کرد. ۹ ثانیه طول می‌کشید تا این خودرو از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد و حداکثر سرعت آن تنها ۲۰۵ کیلومتر بر ساعت بود.

مزدا RX-8

خیلی‌ها انتظار داشتند مزدا RX-8 با طرح جالب ۲+۲، ظاهر اسپرت و پیشرانهٔ ۱.۳ لیتری وانکل دور بالا، خودروی سریعی باشد اما این خودرو تنها ۱۹۰ اسب بخار قدرت و گشتاور اندک ۲۲۰ نیوتن متری داشت که ویژگی اکثر پیشرانه‌های وانکل بود و به دلیل فقدان توربو در RX-8 بیشتر به چشم می‌آمد. به همین دلیل، شتاب صفرتاصد خودرو به ۷.۵ ثانیه می‌رسید.

تویوتا GT86

زمانی که تویوتا GT86 در سال ۲۰۱۲ به بازار آمد، به دلیل وزن سبک، انتقال قدرت محرک عقب و توزیع وزن ۵۰-۵۰ مورد تحسین قرار گرفت اما پیشرانهٔ ۲ لیتری تخت این ماشین تنها ۲۰۰ اسب بخار قدرت و ۲۰۵ نیوتن متر گشتاور داشت و حتی با وجود وزن ۱۲۴۰ کیلوگرمی، ۷.۷ ثانیه طول می‌کشید تا به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد که این عدد در نسخهٔ اتوماتیک به ۸.۲ ثانیه می‌رسید.

فیسکر کارما

هنریک فیسکر، مردی که ب‌ام‌و Z8 و آستون‌مارتین ونتیج را طراحی کرد، در سال ۲۰۱۱ کارما را به بازار فرستاد. این خودرو کاپوتی کشیده داشت، از فراری ۳۶۰ پهن‌تر بود و حجم‌پردازی‌های بدنهٔ آن به آستون‌مارتین راپید شباهت داشت؛ اما زیر این پوستهٔ جذاب یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو و دو موتور الکتریکی ۲۰۱ اسب بخاری پنهان شده بود که به چرخ‌های عقب نیرو می‌داد. این یعنی ۸ ثانیه طول می‌کشید تا کارما فقط با استفاده از انرژی باطری به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد.

فراری موندیال

در دههٔ ۸۰ فراری مدل‌های افسانه‌ای تستاروسا و F40 را به جهان هدیه کرد اما موندیال که در سال ۱۹۸۰ در ژنو معرفی شد، از یک پیشرانهٔ ۳ لیتری V8 با تنها ۲۱۴ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد و برای رسیدن به سرعت صد کیلومتر بر ساعت به ۸.۲ ثانیه زمان نیاز داشت.

دلورین DMC-12

قرار بود DMC-12 بسیار قوی‌تر از چیزی که دیدیم باشد اما دلورین در پیدا کردن پیشرانهٔ مناسب با مشکل مواجه شد و نهایتاً به موتور ۲.۸ لیتری V6 پژو رضایت داد. این خودرو با ظاهری شیک و درهای گالوینگ چشمگیر، کاملاً شبیه یک سوپرکار به نظر می‌رسید اما با تنها ۱۳۰ اسب بخار قدرت، برای رسیدن به سرعت صد کیلومتر بر ساعت به ۱۰.۵ ثانیهٔ طاقت‌فرسا نیاز داشت. حداکثر سرعت این ماشین هم تنها ۲۱۰ کیلومتر بر ساعت بود.

هوندا CR-Z

هنگامی‌که هوندا مدل CR-Z را معرفی کرد به نظر می‌رسید قصد احیای مدل CRX را دارد زیرا این خودرو مثل کوپهٔ کلاسیک هوندا سقف شیب‌دار، فرمی عریض و مرکز ثقل پایینی داشت اما بجای پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری ۸ هزار دور در دقیقه‌ای و ۱۶۰ اسب بخاری CRX، در CR-Z یک پیشرانهٔ ۱.۴ لیتری هیبریدی با تنها ۱۲۲ اسب بخار قدرت ارائه شد. نتیجهٔ این کار شتاب صفرتاصد ۱۰ ثانیه‌ای و حداکثر سرعت ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت بود.

هیوندای کوپه

هیوندای کوپه ظاهر شیک و اسپرتی داشت و زمانی که در سال ۲۰۰۵ طی فیس‌لیفتی به چراغ‌های جدید مجهز شد و تغییراتی را در بدنه تجربه کرد، به محبوبیت بیشتری دست یافت. این خودرو در بازار جوانانی را هدف قرار داده بود که خودروی جذاب مقرون‌به‌صرفه‌ای می‌خواستند اما پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری آن قدرت ناچیز ۱۰۵ اسب بخاری داشت که این به معنای شتاب صفرتاصد ۱۱.۵ ثانیه و حداکثر سرعت ۱۸۵ کیلومتر بر ساعت بود.

فورد موستانگ کینگ کبرا

در طول بحران سوخت دههٔ ۷۰، فورد تصمیم گرفت نسل دوم موستانگ را جوری طراحی کند که هم مصرف سوخت مناسبی داشته باشد و هم در عین حفظ شکل سنتی موستانگ، رانندگی خوبی را به نمایش بگذارد. نتیجه اما خودرویی ناامیدکننده با پیشرانه‌های ۲.۳ لیتری چهار سیلندر ۸۸ اسب بخاری و ۲.۸ لیتری شش سیلندر ۱۰۵ اسب بخاری بود. بعداً نیز نسخهٔ کینگ کبرا با موتور ۵ لیتری V8 ارائه شد اما این پیشرانه تنها ۱۴۰ اسب بخار قدرت داشت و کینگ کبرا عملاً چیزی جز چند زرق‌وبرق ظاهری به موستانگ اضافه نکرده بود.

شورلت کامارو نسل سوم

زمانی که نسل سوم شورلت کامارو در سال ۱۹۸۲ معرفی شد، با یک پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری V6 به بازار آمد. هرچند این ماشین خطوط آیرودینامیکی الهام گرفته از سوپرکارها و بدنه‌ای عضلانی داشت اما با تنها ۸۹ اسب بخار قدرت و ۱۸۰ نیوتن متر گشتاور، برای رسیدن به سرعت صد کیلومتر بر ساعت به ۱۳.۸ ثانیه زمان نیاز داشت و حداکثر سرعت آن تنها ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت بود.

هیوندای ولوستر

هیوندای در سال ۲۰۱۲ ولوستر را برای رقابت با فولکس‌واگن شیراکو به بازار فرستاد. این خودرویی کوپه مانند با طرح سه‌در عجیب بود. هرچند ولوستر چسبندگی و هندلینگ بسیار خوبی داشت اما زیر کاپوت آن یک پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری با تنها ۱۴۰ اسب بخار قدرت قرار گرفته بود. البته هیوندای بعداً برای جبران پرفورمنس ضعیف این ماشین موتور توربوی قوی‌تری را ارائه کرد.

میتسوبیشی اکلیپس اسپایدر

اکلیپس اسپایدر آن سرعتی که ظاهر آیرودینامیک و کم‌ارتفاعش نشان می‌داد را نداشت زیرا به دلیل سقف کانورتیبل، وزن خودرو به ۱۵۹۰ کیلوگرم رسیده بود. این یعنی تنها ۱۴۷ اسب بخار قدرتی که پیشرانهٔ ۲.۴ لیتری تولید می‌کرد می‌توانست شتاب صفرتاصد ۸.۹ ثانیه‌ای را فراهم کند و کسانی که گیربکس اتوماتیک را انتخاب می‌کردند مجبور بودند برای رسیدن به سرعت صد کیلومتر بر ساعت ۱۰.۴ ثانیه صبر کنند.