مدال المپیک رویای تکواندوکار مهاجر افغان

به گزارش" ورزش سه" و به نقل از ایسنا،عبدالله صدیقی ستاره تکواندوی افغانستان، در سال ۲۰۱۷ مجبور به ترک کشورش شد. اکنون با نزدیک شدن به بازیهای المپیک ۲۰۲۴ پاریس، او امیدوار است که در این رقابتها مدال بگیرد.

عبدالله صدیقی در اولین حضورش در صحنه ورزشی در وزن ۶۸ کیلو، برابر ژائو شوآی قهرمان جهان و المپیک نبرد خوبی داشت و در آستانه پیروزی بود ولی با اختلاف کمی شکست خورد تا نشان دهد حریف دست و پا بسته ای نیست.

صدیقی در سال ۱۹۹۶ در گلدورا در شمال کابل به دنیا آمد. او که کودکی پرانرژی بود در شش سالگی به سمت تکواندو کشیده و بلافاصله عاشق این ورزش شد. او در ادامه چندین عنوان کشوری را در رده های دانش آموزان و نوجوانان کسب کرد.

این تکواندوکار افغان می‌گوید: به سرعت متوجه شدم که خیلی تکواندو را دوست دارم. میل به پیشی گرفتن از خودم را دوست داشتم. هواداران مرا در خیابان شناختند ولی توجه زیادی به آن نکردم، فقط می‌خواستم کارم را انجام دهم و الگوی خوبی برای جوانان باشم. این همیشه برای من بسیار مهم بوده است.

صدیقی در ۱۵ سالگی به تیم ملی بزرگسالان کشورش پیوست و چندین عناوین مهم قاره ای از جمله مسابقات آزاد آسیا در سال ۲۰۱۱ و مسابقات آزاد بحرین در سال ۲۰۱۳ را کسب کرد ولی در سال ۲۰۱۶، چندین حمله فیزیکی در افغانستان به او شد.

این تکواندو کار افغان بدون اشاره به جزئیات گفت: من مجبور شدم در بیمارستان بستری شوم و تهدیدهای جدی از سوی گروه های جنایتکار دریافت کردم. زندگی با این شرایط بسیار سخت بود. خیلی ها سعی کردند من را مجبور به کنار گذاشتن تکواندو کنند. هضم این شرایط سخت بود. وسایلم را جمع کردم و هر چیزی را که دوست داشتم داخل ساک گذاشتم تا از کشور بروم.

رویای صدیقی زمانی به کابوس بدل شد که فدراسیون دیگر توان مالی برای ورزشکارانش را نداشت. مادرش به او گفت که خانواده‌اش دیگر نمی‌تواند امنیت او را تضمین کند و او باید در اسرع وقت کشور را ترک کند.

او در سال ۲۰۱۷ با هدف رسیدن به اروپا راهی ایران شد. صدیقی درباره این موضوع گفت: پس مدتی زندگی در ایران، به سمت اروپا رفتم و مهاجرت کردم. هرگز تصور نمی‌کردم که روزی این شرایط را تجربه کنم. من داستان های زیادی در مورد سفر مهاجران شنیده بودم و این باعث ترس من شد. نمی‌دانید با چه کسانی قرار است روبرو شوید. ما اغلب دوازده ساعت در روز پیاده روی می‌کردیم، بدون آب و غذا. روزی ۱۲ ساعت بدون آب راه می‌رفتیم ولی چاره‌ای نداشتیم. فکر می‌کنم خوش شانس بودم چون برخی از کسانی که در کنار ما بودند هرگز به اروپا نرسیدند.

پس از دو ماه و نیم، عبدالله صدیقی وارد مرکز پناهجویان بروکسل در بلژیک شد.

صدیقی ابتدا به باشگاهی در پایتخت بروکسل پیوست و اولین گام‌های خود را برداشت و مدال گرفت. در اسپانیا و لهستان او کار خود را با علیرضا نصر آزادانی ملی‌پوش سابق ایران و یکی از مربیان فعلی شاغل در اروپا آغاز کرد. صدیقی در سال ۲۰۱۹ چندین موفقیت در مسابقات داشت و در مسابقات قهرمانی جهان در منچستر شرکت کرد.

در ژوئن ۲۰۲۰، او تماسی از کمیته بین المللی المپیک دریافت کرد و وارد تیم پناهندگان شد. پاریس ۲۰۲۴ در نظر اوست.

تکواندوکار افغان در پایان درباره حضور در بازی های المپیک ۲۰۲۴ پاریس گفت: بازی های المپیک رویای زندگی من است. من می خواهم آنجا باشم تا هموطنانم را سربلند کنم و به جوانان نشان دهم که هر چیزی ممکن است. می دانم که صدها افغان به سالن خواهند آمد و از من حمایت خواهند کرد.

نصرآزادانی مربی او گفت: اگر او ۱۰۰ درصد از توان خود استفاده کند و در شرایط روحی کامل بماند، فکر می‌کنم می‌تواند مدال المپیک را کسب کند. او به وضوح در حال پیشرفت است و همیشه می خواهد یاد بگیرد.