ظهور پدیده «پیششعر» در فضای مجازی
محمود معتقدی، شاعر و منتقد ادبی، از شعرهای تولیدشده در فضای مجازی انتقاد کرد. این شاعر گفت: شعر در گذشتههای تاریخی ایران ریشه دارد و در هر دورهای با زیرساختها، زبان و آرایههای خود همراه است. در چهار دهه اخیر، در برخی از مقاطع شعر از دید فرم بیشتر مطرح بوده و گاه از طریق معناپذیری و محتوایی.
این شاعر و منتقد افزود: از جنبههای رسانهای و نشر کتاب شعر با افتوخیزهای بدی روبهرو هستیم و این نشان میدهد ادبیات بهخصوص شعر مثل گذشتهها مورد اقبال نیست و کمتر هواخواه دارد.
او در ادامه افزود: فضای مجازی شرایط نشر شعر را آسانتر کرده؛ اما موضوعی که مطرح است، این است که شعرهایی که در فضای مجازی و سایتها مطرح میشوند، چقدر جنبه شعریت دارند؟ یا چنانچه باید مورد توجه مخاطبان امروز قرار میگیرند یا نمیگیرند؟ این موضوع مورد پرسش است. خودم در فضای مجازی حضور دارم، شعر و مقاله هم مینویسم. گاه در جستوجوهایم میبینم بیشتر مطالبی که بهعنوان شعر منتشر میشوند، شعر نیستند و از نظر شکلی و محتوایی، تا حدی با شعر بودن فاصله دارند و من به آنها پیششعر میگویم.
او تصریح کرد: فضای مجازی مانند بازار آزاد است و هر کسی میتواند در آنجا هر چیزی را بگذارد، چند دوست و آشنا هم آنها را میپسندند و لایک میکنند یا فقط میبینند. شعر در فضای مجازی در این حد خلاصه میشود؛ اما زمانی که با تمام مشکلات و هزینههایی که دارد، کتاب شعری منتشر میشود ولو در
۱۰۰ نسخه و ۲۰۰ نسخه، این کتابها بررسی میشوند، شعر شاعرانی هستند که در رسانهها شناختهشدهاند. از طرف دیگر کسانی که اهل شعر و نقد و نظر هستند، سراغ این کتابها میروند؛ اما این امکان در فضای مجازی کم و کمرنگ است.
معتقدی ادامه داد: فضای مجازی فضای آزادتری بوده و در دسترس است و هرکسی با هزینه کم میتواند هر یافتهای را، از شعر آزاد و سپید تا شعر کلاسیک به اشتراک بگذارد. فضای کتاب شعر، فضای جدیتر ادبیات و شعر است. فضای مجازی فرصت است و هزینه کمتری دارد؛ اما شعر بودنش، زیر پرسش است.