تکواندو و ضعف هایی که زیر «طلا» نماند/نیاز به بازنگری فنی تیم ملی

خبرگزاری مهر؛ گروه ورزشی- محمد بیرامی: بیست و ششمین دوره رقابت‌های تکواندو قهرمانی جهان با حضور ۹۴۹ تکواندوکار از نزدیک به ۱۴۰ کشور جهان به مدت هفت روز در باکوی آذربایجان برگزار شد. رقابت‌هایی که به دلایل مختلف شباهتی با ادوار گذشته نداشت و در سطح فنی فوق العاده بالایی برگزار شد که دلیل اصلی آن نیز کسب امتیاز برای رسیدن به المپیک بود. در واقع آخرین دوره مسابقات جهانی پیش از المپیک پاریس و ضریب ۱۴ آن در امتیاز باعث شده بود که تیم‌ها با آمادگی بالا پای به آوردگاه جهانی بگذارند.

نکته‌ای که در این دوره بیش از هر چیز به چشم آمد، تغییر در تکواندوکاران مدال آور نسبت به دوره قبل بود. در واقع از ۳۲ تکواندوکاری که در رقابت‌های جهانی مکزیک موفق به کسب مدال طلا، نقره و برنز شده بودند، ۱۴ نفر مدال کسب کردند و ۱۸ تکواندوکار توفیقی در رسیدن به سکو نداشته و اغلب عنوان داران جهان و المپیک باخته و یا حذف شدند.

از میان ۱۶ تکواندوکاری (مجموع مردان و زنان) که در مکزیک ۲۰۲۲ به مدال طلا دست یافته بودند، تنها «لنا استویکوویچ» از کرواسی موفق شد مدال طلای دوره قبل خود را تکرار کند. «اوسیپووا» از ازبکستان در وزن ۷۳+ کیلوگرم زنان و «کارلوس سانسورس» مکزیکی در وزن ۸۷+ کیلوگرم که دوره قبل طلا گرفته بودند، در باکو به نقره دست یافتند و ۱۳ طلایی دیگر از تکرار عنوان خود بازماندند.

«بردلی سیندن» انگلیسی تنها تکواندوکار نقره‌ای مکزیک بود که در این دوره به طلا دست یافت تا در سومین حضور متوالی خود در رقابت‌های قهرمانی جهان، دومین طلا را کسب کند. «لینگ» از چین تایپه و «جو ژو» از چین هم تنها نفراتی بودند که موفق شدند مدال نقره خود را تکرار کنند. در چنین شرایطی هشت کشور موفق به کسب مدال طلا شدند که تیم ایران بعد از مسابقات جهانی ۲۰۱۵ «چلیا بینسک» روسیه موفق شد دوباره مدال طلای جهان دست پیدا کند.

ناهید کیانی تکواندوکاری بود که بعد از اتفاقاتی که از مسابقات ۲۰۲۲ مکزیک آغاز شده و حتی در حال دور شدن از تیم ملی بود، با تدبیر مسئولان فدراسیون به تمرینات بازگشت و در باکو با ارائه مبارزات فنی یک سر و گردن از همه تکواندوکاران وزن خود بالاتر بود و با شایستگی روی سکوی نخست جهان ایستاد.

طلای ناهید کیانی نه تنها نخستین طلای تاریخ تکواندو بانوان ایران بود، بلکه تیم ملی بانوان را برای نخستین بار روی سکوی پنجم جهان قرار داد. ضمن اینکه همین طلا باعث شد تا تیم ملی ایران عنوان ششم را در مجموع مردان و زنان کسب کند.

با این اتفاق مثبت پازل «اولین های» هادی ساعی در حال تکمیل شدن است. کسب اولین مدال طلای جهان، اولین مدال المپیک و اولین طلای المپیک در تاریخ تکواندو ایران، در زمانی که عضو تیم ملی بود، اولین عنوان قهرمانی بانوان در قاره کهن آن هم در آسیا به عنوان رئیس فدراسیون بخش‌هایی از این پازل هستند که اولین طلای جهانی بانوان و رفتن روی سکوی جهانی توسط تیم بانوان را نیز باید به آن افزود.

در این بین نباید از کنار ضعف‌هایی که به وضوح مشهود بود و باعث شد کار کسب سهمیه از طریق رنکینگ سیستم سخت شود به سادگی گذشت. «هوگو» های استفاده شده در این رقابت‌ها کیفیت به مراتب بهتر از قبل داشت و داوران نیز غیر از مبارزه آرین سلیمی با رقیب صربستانی، قضاوت کم اشتباه تری داشتند.

اما در مجموع باید عنوان داشت که در بخش مردان و بانوان برخی نفرات تیم در حد و اندازه خود ظاهر نشدند و با ارائه نمایشی ضعیف وداع زودهنگامی با مسابقات داشتند. برخی نفرات هم بودند که تلاش خوبی داشتند و در ثانیه‌های پایانی نتوانستند این عملکرد خوب را به سرانجام برسانند. اینکه تیم مردان ایران یک برنز نسبت به دوره قبل کمتر کسب و چند پله‌ای در جدول مدال‌ها پایین می‌رود، اتفاق خوبی نیست و جای انتقاد داشت که ناشی از ضعف‌های موجود بوده و باید مورد بررسی بیشتر در کمیته فنی قرار گیرد.

کمیته فنی فدراسیون تکواندو از مردان فنی و تحصیلکرده ای چون، رحیمی، کرمی، افشار، افلاکی و از همه مهمتر خود رئیس فدراسیون به عنوان پرافتخارترین المپین ایران بهره می‌برد. بدون شک همه اهالی تکواندو از این کمیته انتظار تصمیم منطقی و البته نظارت بیشتر دارند. از سوی دیگر نباید حواشی که دو هفته قبل از اعزام برای تیم ملی ایجاد شد را فراموش کرد. حواشی دوپینگ که هر روز خبری از افزایش نفرات منتشر می‌شد به تیم ملی لطمه‌ای زد که شاید بتوان از آن به عنوان یکی از عوامل مهم نتایج ضعف نام برد.

نباید ملاک اصلی و مهم انتخاب اصلی ترکیب تیم ملی تنها مسابقات انتخابی باشد. اینکه بتوان روند و عملکرد تکواندوکار را در یک بازه زمانی مشخص در اردوها و تورنمنت‌ها مورد بررسی قرارداد و در نهایت در کمیته فنی برای انتخاب‌ها بررسی و تصمیم گیری شود، شاید راهکار مناسبی باشد. این بدان معناست که تیم ملی در بخش‌های مختلف نیازمند تغییر نگرش و البته تقویت فنی دارد که اعضای کمیته فنی به خوبی می‌توانند این خلأ را پر کنند.

در کنار همه این ضعف‌ها باید به نکات مثبت تیم ملی نیز اشاره کرد. متین رضایی در آخرین روزها به تیم اضافه شد و در یک وزن بالاتر به نشان برنز دست یافت. متین نه تنها عملکرد خوبی داشت، بلکه تغییرات کلی در نوع و شیوه مبارزه او ملموس بود. آرین سلیمی بعد از نمایشی درخور توجه در گرنداسلم چین، در باکو نیز عالی بود و اگر اشتباهات داوری نبود، می‌توانست به فینال برسد. میرنوراللهی هم مبارزات خوبی به نمایش گذاشت. ضمن اینکه حسین پور هم مطابق انتظار ظاهر شد.

هر چند پنهان شدن ضعف‌ها و مشکلات پشت تک مدال‌ها در ورزش ایران به خصوص تکواندو چون المپیک پکن ۲۰۰۸ و ریو ۲۰۱۶ و چند نمونه دیگر مسبوق به سابقه است، ولی معتقدیم ضعف‌هایی که روی «شیهاپ چانگ» پهن شده در باکو مشهود بوده و ساعی به عنوان رئیس فدراسیون و رحیمی به عنوان مدیرفنی تیم‌های بیش از هر کسی آنها را از نزدیک لمس کردند، موضوعی که اجازه نخواهد داد برخلاف گذشته ضعف‌ها پشت مدال ناهید کیانی پنهان شود. البته که صعود ۱۲ پله تکواندو ایران و رسیدن به جایگاه ششم جهان در میان قدرت‌های برتر دنیا کار ارزشمندی بود که تک طلای کیانی و دو برنز متین و آرین عامل اصلی آن بود.

در این بین برخی افراد معلوم الحال به دنبال سو استفاده از این مدال طلای با ارزش و به حاشیه بردن آن هستند. ناهید کیانی برای این نتیجه و مدال خیلی زحمت کشیده و طلایی با ارزشی را کسب کرده که در تاریخ ورزش تکواندو بی سابقه بود و دل مردم ایران بخصوص بانوان این سرزمین را شاد کرده، از انصاف به دور است که با طرح مسائل غیر واقعی حلاوت این شیرینی را به تلخی بزنید آن هم با هدف حاشیه سازی که نوعی خودزنی و خوراک دادن به شبکه‌های معاندی است که این روزها داعیه مهربان‌تر از مادر شده‌اند. برخی افراد شناخته شده داخلی نیز خواسته یا ناخواسته آب در آسیاب دشمن می‌ریزند.

تاکید می‌کنیم تیم ملی ضعف‌های فنی دارد که باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد، زمان برای کسب سهمیه به سرعت در حال سپری شدن و تورنمنت‌های مهم یکی بعد از دیگری از راه می رسند و تأمل جایز نیست! کار کسب سهمیه از سیستم رنکینگ سخت شده، ولی دور از دسترس نیست.