آیا میدانید تکخوان سرود «آلاله» و «قصه بابا» دهه ۶۰ در ۵۰ سالگی چه کاره شده ؟

مهدی نظری یکی از دو تک خوان گروه سرود «بچه‌های آباده» بود که در زمان جنگ آثار خاطره انگیزی را اجرا کردند .

گروه سرود بچه‌های آباده دو تک خوان داشت، یکی محمد حسین توکل که البته حالا شده"دکتر محمد حسین توکل رییس بیمارستان آباده" و دیگری مهدی نظری که تهران است و مشغول به کار موسیقی.

مهدی نظری که سال‌های جنگ عضو گروه سرود «بچه‌های آباده» بود، اینک آهنگساز و خواننده‌ای است که تازه‌ترین آلبومش با نام «دیدار دوست» را بر اساس اشعار امام خمینی (ره) منتشر کرده است.

۳۶ سال پیش بود که برای نخستین بار با گروه سرود «بچه‌های آباده» خواندن را تجربه کرد؛ دوره‌ای که جنگ در اوج خود جریان داشت و صدایشان مرهم بسیاری از درد‌ها و زخم‌ها بود.

چهار سرودشان با نام‌های «دلیران تنگستان»، «آلاله»، «یل شیردل» و «قصه بابا» خیلی گل کرد و توانستند به جماران راه یابند و در محضر امام (ره) هم بخوانند.

تک خوان‌های گروه سرود «بچه‌های آباده» محمد حسین توکل و مهدی نظری بودند که اولی پزشک است و در شهر خود مانده و دومی آهنگساز است و در تهران زندگی می‌کند.

مهدی نظری میگوید :

سال ۱۳۵۲ در اصفهان به دنیا آمدم که به دلیل ماموریت پدرم که کارمند اداره ثبت احوال بود، چند سالی را به شهرستان آباده رفتیم و آنجا زندگی کردیم.

در مدرسه راهنمایی درس می‌خواندم که از سوی آقای احمد توکلی که مربی سرود و موسیقی بود، به گروه «بچه‌های آباده» دعوت شدم. او از همه ما تست صدا گرفت و من و محمد حسین توکل را برای تک خوانی انتخاب کرد.

بعد از آن در مسابقه گروه سرود شهرستان‌های استان فارس شرکت کردیم و رتبه آوردیم. سپس به مسابقات کشوری رفتیم که آنجا اول شدیم. بعد از آن تعدادی از سرود‌هایمان از تلویزیون پخش شد که نام گروه سرود «بچه‌های آباده» را بر سر زبان‌ها انداخت.

اولین سرودی که از ما ضبط شد، «دلیران تنگستان» بود و بعد از آن سرودهای «آلاله»، «یل شیر دل» و «قصه بابا» هم پخش شد که این آخری سال ۱۳۶۶ همه جا از کوچه و خیابان گرفته تا مغازه و خانه مردم شنیده می‌شد.

تحصیل و کار حرفه‌ای در عرصه موسیقی

همکاری من تا سال ۱۳۶۹ با گروه موسیقی آباده ادامه پیدا کرد و بعد از گرفتن دیپلم، در رشته موسیقی دانشگاه هنر قبول شدم و برای تحصیل به تهران آمدم. اگر در دوره دانش آموزی به گروه موسیقی «بچه‌های آباده» نپیوسته بودم، شاید هیچ‌گاه این رشته هنری را برای تحصیل و کار انتخاب نمی‌کردم.

سال ۷۸ بود که به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی پیوستم و در مدت ۸ سال سه آلبوم با نام‌های «گذر عمر»، «اسیر عشق» و «تشنه» را آهنگسازی کردم.

بعد از هشت سال همکاری، از حوزه هنری جدا شدم و خودم به طور شخصی کار در این عرصه را ادامه دادم. یک آلبوم با عنوان «نغمه عشق» و چند قطعه مستقل از جمله کارهایی است که این سال‌ها انجام داده‌ام.

بیشتر کارهایی که من انجام داده‌ام براساس ردیف موسیقی ایرانی بوده و ارکسترش هم تلفیقی از سازهای ایرانی مثل تار، سنتور، نی و کمانچه با کوارتت زهی ویلن، کنترباس و ویلنسل بوده است.