نشانگرهای بیولوژیک افسردگی شناسایی شدند

شناسایی نشانگرهای بیولوژیک افسردگی روشهای بهتری تشخیص و درمان افسردگی بهمراه خواهد داشت اختلال افسردگی عمده (MDD)، نوعی اختلال خلقی است که با احساس مداوم غم و اندوه همراه است و علائم آن می تواند از فردی به فرد دیگر تغییر کنند. علت این اختلال، دقیقاً مشخص نیست، با این حال به نظر می رسد مانند سایر اختلالات روانی، ژنتیک نقش مهمی در این بیماری داشته باشد.
پیشرفت های اخیر دانشمندان مغز و اعصاب، به بهبود درک فیزیولوژی عصبی که زمینه ساز انواع مختلف افسردگی است، کمک کرده اند؛ با این حال، هنوز چیزهای زیادی برای کشف وجود دارد. در مطالعه اخیر، محققان با استفاده از تکنیک های تصویربرداری مغز، انواع مختلفی از MDD را شناسایی کرده اند.
پژوهشگران دریافتند؛ یافته های ما می تواند بینش ‌های ارزشمندی را برای طبقه بندی دقیق تر اختلالات افسردگی بر اساس آزمایش ‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) ارائه دهند. این آزمایش ‌ها، میزان هماهنگی بین مناطق مختلف مغز که معمولا با عنوان اتصالات عملکردی، شناخته می شوند را اندازه ‌گیری می ‌کنند.

محققان، برای این مطالعه به بررسی داده های بیش از 1000 فرد مبتلا به MDD و 1000 فرد سالم پرداختند و دو زیرگروه عصبی فیزیولوژیکی متمایز را شناسایی کردند که با الگوهای انحراف خاصی قابل تشخیص هستند.
یک زیر گروه از بیماران، دارای انحرافات مثبت برجسته ای بودند که نشان دهنده افزایش اتصال، در مناطقی مانند شبکه حالت پیش فرض، سیستم لیمبیک و نواحی زیر قشری مغز است. این بیماران، همچنین انحرافات منفی را در ناحیه حسی-حرکتی و مناطقی از مغز که با توجه مرتبط هستند، نشان دادند.
الگوی انحرافات مشاهده شده در دسته دوم از بیماران، خفیف ‌تر و در عین حال مخالف انحرافات مشاهده شده در زیرگروه اول بود.
این تفاوت ها، بر ناهمگونی فیزیولوژیکی عصبی موجود در افسردگی تأکید دارند. محققان، گفته اند که این الگوهای فعالیت تغییر یافته، ممکن است با تمایل بیشتر بیماران MDD به نشخوار فکری، مرتبط باشد.
دانشمندان افزودند: یافته های این تحقیق به ویژه قابل توجه هستند زیرا زمینه شناسایی نشانگرهای زیستی که می توانند به عنوان شاخص های بیولوژیکی برای اختلال افسردگی عمل کنند را فراهم می سازند.
یافته های تحقیقاتی در مجله Biological Psychiatry منتشر شده اند.