متن سخنرانی وزیر خارجه روسیه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد

عدم پذیرش اصل برابری و توافق ناپذیری کلی مدتهاست که "کارت ویزیت" نوعی غرب جمعی شده است. آمریکایی ها و اروپایی که که عادت کرده اند از بالا به سایر جهان نگاه کنند به شکل مطلق و کنار هم قول هایی می دهند، تعهداتی بر عهده می گیرند، از جمله الزامات کتبی و حقوقی و بعد از آن آنها را به راحتی اجرا نمی کنند. بنا به گفته رئیس جمهور ولادیمیر پوتین غرب خود را به واقعی ترین "امپراتوری دروغ" تبدیل کرده است.

در سال 2021 به شکل متکبرانه ای پیشنهادات ما برای انعقاد توافقات در زمینه ضمانت های متقابل امنیت در اروپا بدون تغییر جایگاه عدم قرار گرفتن اوکراین در پیمان، رد شدند. غرب به اجرای طبق برنامه مسلح سازی روس هراسانه رژیم کی یف که در نتیجه کودتای دولتی خونین به قدرت رسید و برای آماده سازی شروع جنگ ترکیبی علیه کشور ما استفاده شد، ادامه داد.

کشورهای ناتو که تحت رهبری آمریکا می باشند نه تنها توانایی های تهاجمی خود را توسعه و به روز می کنند، بلکه تلاش می کنند تسلیحات تقابلی را به فضا و محیط خبری منتقل کنند. تلاش ها برای توسعه حوزه اختیارات این پیمان در تمامی نیمه شرقی کره زمین تحت شعار فریبنده "جدایی ناپذیری امنیت اروپا- آتلانتیک و منطقه هند - اقیانوس آرام"، بروز جدید و خطرناکی از توسعه طلبی ناتو می باشد. واشنگتن تحت این هدف پیمان های کوچک نظامی- سیاسی تحت کنترل خود همچون AKUS، "سه گانه" ایالات متحده- ژاپن- کره جنوبی، "چهارگانه" توکیو- سئول-کانبرا- ولینگتن را با کشاندن اعضای آن به مشارکت عملی با ناتو، را ایجاد می کند که زیرساخت های خود را در تئاتر اقیانوس آرام ایجاد نماید. جهت گیری پنهان نشدنی چنین تلاش هایی بر علیه روسیه و چین و فروپاشی معماری فراگیر منطقه ای حول "آسه آن"، خطرات بروز یک جرقه انفجاری جدید تنش ژئوپلتیکی را در کنار منشا(تنش) بیش از حد شعله ور شده اروپایی، ایجاد می نماید.

برای روسیه روشن است که مسیر دیگری وجود ندارد. این درحالیست که ایالات متحده آمریکا و "غرب جمعی" تابع آن به ایجاد درگیری هایی که به شکل مصنوعی بشریت را در بلوک های متخاصم تقسیم می کنند و مانع دستیابی به اهداف مشترک می باشند، ادامه می دهند. آنها دست به هر کاری می زنند تا از شکل گیری نظم جهانی واقعا چند قطبی و عادلانه جلوگیری کنند. تلاش می کنند تا جهان را به بازی در قالب "قواعد" محدود خودخواهانه خود مجبور سازند.

بکارگیری اقدامات محدود کننده یکجانبه توسط غرب، نقض فاحش اصل برابری حاکمیتی دولت ها می باشد. در کشورهایی که قربانی تحریم های غیر قانونی شده اند (که همه روزه بیشتر هم می شوند)، به خوبی می دانند که محدودیت ها در وهله اول به اقشار آسیب پذیر تر ضربه می زند. محرک پدیده های بحرانی در بازارهای مواد غذایی و انرژی می شوند.

تلاش های تحمیلی "اوکراینی کردن" دستور العمل روز مباحث بین المللی با پس زدن یکسری از بحران های منطقه ای حل نشده که بسیاری از آنها سال های زیادی است و حتی دهه هاست که به درازا کشیده اند، تبدیل به پدیده واضح خودپرستی اقلیت غربی شده است.

امیدواریم که با مساعدت سازمان ملل متحد، لیبیایی ها بتوانند به شکل کیفی انتخابات سراسری در کشور خود که بسیار آسیب دیده و بیش از ده سال است که نمی تواند از تبعات تخاصم ناتو که دولت لیبی را نابود و دروازه ها را برای گسترش تروریسم در منطقه صحرا – ساحل و موج مهاجران غیر قانونی به اروپا و سایر بخش های جهان باز کرد، عبور نماید. تحلیلگران تاکید می کنند: بلافاصله بعد از اینکه معمر قزافی از برنامه نظامی هسته ای چشم پوشی کرد، آنرا نابود کردند. غرب به همین واسطه ریسک های خطرناکی را برای تمامی حالت عدم اشاعه ایجاد کرد.

تشدید تشنج نظامی توسط واشنگتن و متحدان آسیایی آن در شبه جزیره کره، جایی که ظرفیت راهبردی ایالات متحده آمریکا در حال تجمیع می باشد، باعث نگرانی می باشد. ابتکارات روسی – چینی برای بررسی بعنوان وظایف دارای اولویت بشردوستانه و سیاسی، رد می شوند.

با تعقیب روابطه عصبی غرب نسبت به حوادث اخیر در آفریقا و بویژه در نیجر و گابن، نمی توان به یاد نیاورد که واشنگتن و بروکسل چگونه نسبت به کودتای دولتی خونین در اوکراین در فوریه 2014 – یک روز بعد از دستیابی به توافق برای حل و فصل تحت ضمانت اتحادیه اروپا، که اپوزسیون آنرا به راحتی لگد مال کرد- عکس العمل نشان دادند. ایالات متحده آمریکا و متحدان آن از این کودتای دولتی با استقبال از آن بعنوان "پدیدار شدن دموکراسی"، حمایت کردند.

تصویر واضح آن "قوانینی" که غرب می خواهد کل جهان با آن زندگی کند، سرنوشت تعهداتی که آنها در سال 2009 برای ارائه 100 میلیارد دلار به کشورهای درحال توسعه برای سرمایه گذاری در برنامه ها در حوزه سازگاری با تغییرات آب و هوایی بر عهده گرفتند، می باشد. سرونوشت این قول های عملی نشده را با آن مبالغی مقایسه کنید که ایالات متحده آمریکا، ناتو و اتحادیه اروپا برای حمایت از رژیم نژاد پرست در کی یف هزینه کرده است – بنا بر ارزیابی ها، تا 170 میلیارد دلار از فوریه 2022 – و شما رابطه "دموکراسی های غربی شکوفا" با "ارزش های" بدنامشان را نسبت به خودتان را درک خواهید کرد.

وقت آن رسیده تا روش های عادلانه تر شکل گیری دبیرخانه سازمان ملل متحد نیز بررسی شود. معیار های موجود طی سالیان دراز، بازتاب دهنده وزن واقعی دولت ها در امور جهانی نبوده و به شکل مصنوعی سلطه بیش از حد شهروندان کشورهای ناتو و اتحادیه اروپا را تامین می نمایند. این عدم تعادل ها بیش از پیش در قدرت سیستم قراردادهای دائمی که صاحبان آن را به موضع کشورهای مالک مقر سازمان های بین المللی که اکثریت قریب به اتفاق آنها در پایتخت هایی قرار دارند که سیاست غرب را اجرا می کنند، پیوند می دهند.

سازمان ملل متحد در نتیجه جنگ جهانی دوم تاسیس شد و هرگونه تلاشی برای بازبینی نتایج آن به مبانی این سازمان جهانی آسیب می زند. بعنوان نماینده کشوری که سهم تعیین کننده ای را در سرنگونی فاشیسم و نظامی گری ژاپنی داشت، مایلم توجهات را به چنین پدیده آشکاری چون بازپروری نازی ها و همدستان آنها در برخی کشورهای اروپایی و قبل از هر چیز در اوکراین و منطقه حاشیه دریای بالتیک، جلب نمایم. بصورت خاص این مهم که سال گذشته برای اولین بار آلمان، ایتالیا و ژاپن بر علیه قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در خصوص جلوگیری از قهرمان سازی نازیسم رای دادند، باعث نگرانی می باشد. این واقعیت حزن انگیز صادقانه بودن توبه دولت های مورد اشاره برای جنایات دسته جمعی علیه بشریت در سالهای جنگ جهانی دوم را با شک روبرو کرده و با شرایطی که ایشان طبق آن در سازمان ملل متحد بعنوان اعضای کامل پذیرفته شدند، در تضاد می باشد. مصرانه می خواهم که توجه ویژه ای را به این "دگردیسی ها" که بر خلاف موضع اکثریت جهانی و اصول منشور سازمان ملل متحد می باشند، اختصاص دهید.