پنج کانسپت کلاسیک پورشه که از وجود آن‌ها بی‌خبر هستید

پورشه در کنار خودروهای جاده‌ای و مسابقه‌ای افسانه‌ای، در طول تاریخ خود کانسپت‌های جذابی مثل این پنج نمونه را هم ساخته که شاید خیلی‌ها از وجود آن‌ها بی‌خبر باشند.

داستان پورشه با فردیناند پورشه آغاز می‌شود که ابتدا این شرکت را برای خدمات مشاوره و توسعه تأسیس کرد. یکی از اولین پروژه‌های پورشه خودروی مردمی ارزان‌قیمتی بود که منجر به ساخت فولکس‌واگن بیتل افسانه‌ای شد. در طول جنگ جهانی دوم، این شرکت خودروهای نظامی برای ارتش توسعه داد و پس از پایان جنگ، ۳۵۶ را به‌عنوان اولین خودرو با برند پورشه معرفی کرد. هرچند ۳۵۶ خودروی موفقی بود اما پورشه به لطف مدل افسانه‌ای ۹۱۱ که در سال ۱۹۶۳ معرفی شد به یکی از مشهورترین سازندگان خودروهای اسپرت مبدل گشت. پورشه اما در طول تاریخ خود، کانسپت‌های جذاب زیادی را ساخته که بسیاری از آن‌ها تولید نشدند و شاید خیلی‌ها از وجود چنین کانسپت‌هایی بی‌خبر باشند. در ادامه با پنج نمونه از این خودروها آشنا خواهیم شد.

پورشه ۷۵۴ سال ۱۹۶۱

یکی از اولین کانسپت‌های پورشه، خودرویی بود که تایپ ۷۵۴ نام گرفت. این خودرو که روی شاسی اصلاح‌شدهٔ ۳۵۶ ساخته شد، توسط «فردیناند الکساندر پورشه»، نوهٔ فردیناند پورشه طراحی شد. وی به دنبال طراحی جانشینی برای ۳۵۶ با کابین جادارتر و راحت‌تر بود و درنتیجه، ۷۵۴ را به شکل کوپه‌ای چهارنفره طراحی کرد. البته فرم اتاق این خودرو در نسخهٔ تولیدی یعنی ۹۱۱ کاملاً اصلاح شد ولی قسمت جلو تقریباً بدون تغییر باقی ماند. ۷۵۴ به یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر تخت با ۱۳۰ اسب بخار قدرت مجهز بود و به لطف وزن سبک می‌توانست به حداکثر سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. خوشبختانه این کانسپت کاملاً سالم باقیمانده و هم‌اکنون در موزهٔ پورشه نگهداری می‌شود.

پورشه ۹۱۱ برتونه اسپایدر سال ۱۹۶۶

۹۱۱ موفقیت چشمگیری برای پورشه به دنبال داشت اما ابتدا صرفاً به‌صورت کوپه ارائه می‌شد و کسانی که خواهان یک پورشهٔ روباز بودند باید سراغ ۳۵۶ C می‌رفتند که همچنان در حال تولید بود. بااین‌حال، نمایندگی‌های پورشه بیشتر و بیشتر تقاضای ساخت ۹۱۱ کانورتیبل را می‌کردند. در پاسخ به این تقاضا، پورشه در سال ۱۹۶۵ اقدام به عرضهٔ ۹۱۱ تارگا کرد زیرا دریافت که بدنهٔ کانورتیبل معمولی نقص‌هایی جدی دارد. مالک یکی از نمایندگی‌های پورشه در آمریکا بنام «جان فون نویمان» اما معتقد بود که ۹۱۱ تارگا به‌اندازهٔ نسخهٔ کانورتیبل معمولی که خریداران می‌خواستند فروش نخواهد داشت. به همین دلیل، وی اجازهٔ توسعهٔ یک پروتوتایپ ۹۱۱ روباز را از فری پورشه گرفت. پس از دریافت چراغ سبز و شاسی لخت ۹۱۱ از پورشه، فون نویمان راهی ایتالیا شد و از برتونه ساخت یک ۹۱۱ روباز واقعی را خواست که برای خریداران آمریکایی جذاب باشد. نتیجه ساخت بدنه‌ای کاملاً متفاوت و دست‌ساز بود که هیچ شباهتی به ۹۱۱ نداشت زیرا برتونه سراغ طرح اسپایدر عریض‌تر و کم‌ارتفاع‌تر رفته بود که هرچند متفاوت از ظاهر سنتی پورشه بود اما بدون شک زیبا به نظر می‌رسید. این ۹۱۱ اسپایدر با ۱۳۰ اسب بخار قدرت در نمایشگاه ژنو ۱۹۶۶ رونمایی شد اما به دلیل هزینه‌های بالای ساخت هیچ‌گاه به تولید نرسید.

پورشه ۹۱۱ کاررا ۳.۲ اسپیداستر سال ۱۹۸۷

در سال ۱۹۵۴، پورشه اقدام به تولید ۳۵۶ اسپیداستر با وزن سبک و شیشهٔ جلوی کوچک کرد که به‌سرعت بین خریداران محبوب شد. ۳۰ سال بعد، این شرکت سراغ ایدهٔ بازگرداندن اسپیداستر روی پلت‌فرم ۹۱۱ رفت و بدین منظور، چند پروتوتایپ هیجان‌انگیز را طراحی کرد. دیوانه‌وارترین پروتوتایپ اسپیداستر در دههٔ ۸۰ مدل کاررا ۳.۲ اسپیداستر بود که در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۸۷ رونمایی شد. این خودرو همان‌طور که از نامش مشخص است، بر اساس ۹۱۱ کاررا ۳.۲ ساخته شده بود اما بجای شیشهٔ جلوی معمولی و سقف بازشو، به شیشهٔ جلوی بسیار کوچک و کاوری فایبرگلاس مجهز بود که کل کابین را به‌جز قسمت راننده می‌پوشاند. برای اینکه رانند بتواند سوار خودرو شود باید این کاور به‌صورت دستی بلند می‌شد. هرچند اسپیداستر جدید پورشه به این شکل تولید نشد اما این کانسپت زمینه را برای ساخت نسخهٔ تولیدی ۹۱۱ اسپیداستر فراهم کرد.

پورشه ۹۲۸ H50 سال ۱۹۸۷

تا پیش از معرفی کاین در سال ۲۰۰۲، تمام پورشه‌های تولیدی فقط دو در داشتند و حتی کاین هم پیش از آنکه به فروش بالایی دست پیدا کند، با اعتراض شدید طرفداران پورشه مواجه شد. بااین‌حال، پورشه سال‌ها پیش از کاین ایدهٔ ساخت مدلی چهاردر را امتحان کرده بود. این خودرو که با نام H50 در سال ۱۹۸۷ ساخته شد، نسخه‌ای کشیده از مدل ۹۲۸ با دو در عکس بازشوی اضافی در عقب بود. این کانسپت زمانی ساخته شد که پورشه ایدهٔ خودروی خانوادگی لوکسی را امتحان می‌کرد. البته در سال ۱۹۸۷ بازار برای چنین پورشه‌ای آماده نبود و به همین دلیل، طرح مطالعاتی این شرکت هرگز از مرحلهٔ کانسپت فراتر نرفت. سپس در سال ۱۹۸۸ پورشه کانسپت چهاردر دیگری بنام ۹۸۹ تولید کرد که نهایتاً دو دهه بعد به تولید پانامرا انجامید.

پورشه پانامریکانا سال ۱۹۸۹

پانامریکانا که در سال ۱۹۸۹ به‌عنوان هدیهٔ تولد ۸۰ سالگی به فری پورشه اعطا شد، برای نشان دادن برخی ویژگی‌های طراحی نسل ۹۹۳ آیندهٔ ۹۱۱ ساخته شده بود. این خودرو که می‌تواند جالب‌ترین کانسپت پورشه در قرن بیستم لقب گیرد، بر اساس شاسی ۹۱۱ کاررا ۴ کانورتیبل ساخته شده و به پیشرانهٔ شش سیلندر تخت هوا خنک با ۲۵۰ اسب بخار قدرت مجهز بود. بدنهٔ چشمگیر پانامریکانا با ترکیبی از فایبرگلاس و فیبر کربن ساخته شده بود و گلگیرهای غیرمتعارف آن برای جای دادن چرخ‌های بزرگی طراحی شده بودند. این یعنی پانامریکانا به‌راحتی می‌توانست به یک خودروی اسپرت آفرودی مثل ۹۱۱ داکار امروزی تبدیل شود. نام این خودرو هم از مسابقهٔ رالی کاررا پانامریکانا گرفته شده بود که در دههٔ ۵۰ پورشه چند بار در آن پیروز شد. بااین‌حال، فری پورشه از این خودرو خوشش نیامد ولی پانامریکانا در نمایشگاه‌های توکیو و فرانکفورت ۱۹۸۹ به نمایش درآمد و بازدیدکنندگان را هیجان‌زده کرد. این باعث شد پورشه به فکر تولید آن در تعداد محدودی بیفتد اما متأسفانه این اتفاق هرگز رخ نداد و این کانسپت فوق‌العاده راهی موزهٔ پورشه شد.