چه به روز هنر دوبله کشورمان آمده است؟

دیباچه-محسن سرافراز: صنعت دوبلاژ کشورمان از زمان حیاتش تا کنون شاهد حضور صداهای ماندگاری بوده که هرکدام به نوبه ی خود تاثیری بزرگ در جذاب تر شدن فیلم ها و سریال های ایرانی و خارجی شده اند؛ بسیاری می گویند این دوبلورها هستند که به نقش جان می دهند و باعث می شوند که یک کاراکتر در کشور به محبوبیت چشمگیر برسد. نمونه های زیادی را می توان مثال زد که به دلیل جنس صدا و هنرنمایی دوبلور در کشورمان شهرت بیشتری پیدا کردند ؛ مثلا جان وین با صدای زنده یاد ایرج دوستدار، اولیور هاردی با صدای زنده یاد عزت الله مقبلی، رابرت دنیرو با صدای زنده یاد بهرام زند، وودی آلن و استن لورل با صدای اصغر افضلی، هامفری بوگارت،آرنولد شوارتزنگر،ساموئل ال جکسون با صدای زنده یاد حسین عرفانی، اینگرید برگمن و سوفیا لورن با صدای زنده یاد شهلا ناضریان،آنجلینا جولی با صدای زهره شکوفنده،ویوین لی با صدای زنده یاد رفعت هاشم پور، کلینت ایستوود با صدای سعید مظفری،لئوناردو دی کاپریو با صدای افشین زینوری، آلن دلون با صدای خسرو خسروشاهی، جک نیکلسون با صدای ناصر طهماسب و...

تقریبا از نسل های مختلف، صداهایی وارد عرصه دوبلاژ شدند که تا به امروز توانستند این صنعت مهم را سرپا نگه دارند و در سطح جهان همواره با عنوان « شاخص ترین دوبلورهای ایرانی » یاد شوند.

اما واقعیت این است که مدت زیادی است که به دلایل مختلفی مانند دستمزدهای بسیار ناچیز این حرفه، نبود امکانات استودیویی مجهز، نداشتن امنیت شغلی و ... افراد شاخص دوبله کشورمان ترجیح دادند یا خانه نشین شوند و کمتر به عرصه دوبله برگردند یا اینکه چهره های جوان و خوش صدا با دیدن شرایط نه چندان مطلوب دوبله در کشورمان ، سر از شبکه های فارسی زبان در خارج از کشور پیدا کنند که نمونه های خوبی را مثلا می توانید در سریال های اخیر شبکه جم مشاهده کنید.

پدیده تیم کِشی در سینما در چندسال اخیر خیلی مطرح شده که فلان کارگردان تمایل دارد بیشتر با یکسری از عوامل کار کند، جالب است که بدانید همین اتفاق شاید خیلی هم پر رنگ تر در دوبلاژ کشورمان پیش می آید و کافی است یک نگاهی به فیلم های اخیری که در پلتفرم ها منتشر می شوند بیاندازید تا بیشتر متوجه این تیم کشی ها شوید.همین موضوع عامل دیگری است که باعث می شود افرادی که دارای توانایی های خوبی هستند و از صدای خوبی هم برخوردار اند نتوانند پرکار باشند و خود این موضوع باعث می شود که فرد پس از مدتی به این نتیجه برسد که رفتن او از ایران و ورودش به شبکه های فارسی زبان خارجی، شاید بتواند مسیر زندگی کاری اش را تغییر دهد و به رشد قابل توجهی دست پیدا کند.

آنچه که حائز اهمیت است ، نگاه مدیران رسانه ملی و مسئولان فرهنگی کشورمان و مدیران پلتفرم ها به صنعت دوبله باید حرفه ای تر باشد و اگر همین مسیر بخواهد با این آشفتگی ادامه پیدا کند، باید منتظر باشیم که در آینده ای نزدیک مانند فرار مغزها، شاهد پدیده جدید فرار دوبلورها باشیم.

انتهای پیام/