تیمی از دانشمندان و مهندسان دو موسسه بریتانیایی اولین باتری الماسی کربن-14 در جهان را ساختند که پتانسیل ارائه مقادیر کم انرژی برای هزاران سال را دارد. به گفته دانشگاه بریستول، این باتری از کربن-14 محصور شده در یک الماس برای تولید انرژی استفاده میکند.
واپاشی رادیواکتیو کربن 14 که بیشتر به دلیل استفاده از آن در تاریخگذاری رادیوکربن شناخته میشود، الکترونهایی آزاد میکند که سپس توسط ساختار الماس برای تولید ولتاژ جذب میشوند. مفهوم پشت این دستگاه شبیه سلولهای خورشیدی است، اما از الکترونهای آزاد شده توسط ایزوتوپ کربن 14 به جای فوتونها برای تولید الکتریسیته استفاده میکند.
کربن 14 نیمه عمری معادل 5700 سال دارد، بنابراین یک باتری الماسی کربن 14 میتواند به همین مدت، اگر نه بیشتر، دوام بیاورد. این باعث میشود که آن را به منبع تغذیه کاملی برای دستگاههایی تبدیل کنید که در آنها تعویض باتریها ناخوشایند، غیرعملی یا غیرممکن است. به عنوان مثال، آنها میتوانند ایمپلنتهایی مانند ضربانساز را تغذیه کنند و نیاز بیمار به مراجعه دورهای به پزشک خود را برای تعویض باتری کاهش دهند.
باتریهای الماسی روشی ایمن و پایدار را برای تأمین توان مداوم میکرووات ارائه میدهند. سارا کلارک، مدیر چرخه سوخت تریتیوم سازمان انرژی اتمی بریتانیا (UKAEA)، در این باره گفت: «آنها یک فناوری نوظهور هستند که از الماس ساخته شده برای پوشاندن ایمن مقادیر کمی کربن 14 استفاده میکنند».
همچنین میتوان از آن برای تأمین انرژی فضاپیماهایی مانند وویجر 1 استفاده کرد که در سال 1977 پرتاب شده و هنوز در سال 2024 دادهها را به زمین ارسال میکند. با این حال، انتظار میرود که باتری آن فقط تا سال 2036 دوام بیاورد. با این حال، اگر مجهز به باتری الماس کربن 14 بود، میتوانست یافتههای خود را برای هزاران سال به زمین منتقل کند.
اگر تیم تحقیقاتی با موفقیت این منبع انرژی را به بازار بیاورد، زمین بازی در صنعت باتری را تغییر خواهد داد. یک دستگاه مجهز به باتری الماس کربن 14 میتواند به این معنی باشد که دیگر نیازی به جایگزینی باتری برای بسیاری از دستگاههایی که در حال ساخت هستیم، نداریم و به ما این امکان را میدهد که لوازم الکترونیکی دائمی را در هر جایی که میخواهیم نصب کنیم.