آیا دیپلماسی ایرانی میتواند تروریست های سوریه را مهار کند؟

اشتباه است که تصور کرد مساله حمله گروه های تروریستی به ارتش سوریه محدود به اختلافات داخلی سوریه است.

حمایت آمریکا و اسرائیل و ترکیه و اوکراین و حتی صحبت هایی از فرانسه و انگلیس هم در این جریان است برای چشم و ابروی مردم سوریه نمی باشد.

هر کدام هدفی را برای خود دارند.

ترکیه تصور می کند حالا که ایران نیروهای خود را از سوریه خارج کرده فرصت آن را دارد که جای ایران را بگیرد و از سوی دیگر منطقه حلب را استان 83 ترکیه می داند و امیدوار است که با تصرف حلب توسط عوامل خود کارتهای بازی سوریه را به هم بزند و همانگونه که استان اسکندرون سوریه را جدا کرده یا منطقه شمالی قبرس را جدا کرده و به نوعی به خاک خود ضمیمه کرده استان حلب را هم به خاک خود ضمیمه کند.

البته ترکیه طی دهه اخیر بارها و بارها تلاش کرده هرجا که خلأ قدرتی در منطقه بوده سریع خود را به عنوان جایگزین مطرح کند، از مصر و لیبی و تونس و سودان و یمن و... گرفته تا سوریه و عراق و...

جالب اینکه در همه موارد هم با مقاومت شدید دیگران مواجه شد و بارها تعهد کرده که دیگر این کار را نکند اما باز هم همان کارها را تکرار می کند وکار به جایی رسیده که دیگر هیچ کشوری در منطقه به ترکیه اعتماد ندارد.

اوکراین امیدوار است با باز شدن جبهه سوریه و درگیر شدن روسیه در آن فشار در جبهه های اوکراین کم شود.

آمریکای بایدن امیدوار است با راه اندازی یک جنگ بزرگ در منطقه خاورمیانه قبل از تحویل قدرت به ترامپ دست دولت بعدی را در پوست گردو قرار دهد.

اسرائیل که به دنبال اهداف ایدئولوژیکی خود برای رسیدن از نیل تا فرات امیدوار است با زدن سوریه زمینه اشغال جنوب آن برای اسرائیل فراهم شود وبا بسته شدن مسیر لژستیک مهمات حزب الله موفق شود در یک یورش جدید لبنان را اشغال کند.

شکست های غیر قابل باور ارتش اسرائیل در مقابل نیروهای حزب الله عملا اسرائیل را وادار کرد که فعلا به یک آتش بس شصت روزه با حزب الله تن دهد تا جبهه سوریه را باز کند و اول کار سوریه را تمام کند بعد دوباره برود سراغ حزب الله.

به همین دلیل هم می باشد که جنگ در سوریه دقیقا فردای اعلام آتش بس با لبنان شروع شد.

همچنین تصور اینکه اگر عراق ویا کشورهای دیگر منطقه در جنگ سوریه دخالت نکنند کار فقط محدود به سوریه خواهد بود یک تصور ساده لوحانه بیش نیست.

اگر تروریست ها در سوریه موفق شوند فضای منطقه برای فعالیت آنها باز می شود و قطعا آنها به سمت احیای گروه های تروریستی در عراق خواهند رفت وعراق قربانی بعدی آنها خواهد بود، اما مساله به عراق محدود نمی باشد و اگر به نقشه اسرائیلی ها برای ایجاد کشور بزرگ خود از نیل تا فرات نگاه کنید می بینید که آنها به دنبال اردن، مناطق شمالی عربستان سعودی و منطقه حجاز تا یمن و همچنین مناطق ساحلی جنوب خلیج فارس و مناطق شرقی رود نیل از مصر گرفته تا سودان و اثیوپی (منبع نیل) هستند.

حتی برخی اسرائیلی ها پا فراتر گذاشته و باور دارند که سرزمین اسرائیل شامل همه مناطقی می شود که روزی روزگاری یهودی ها در آن زندگی می کردند واین مناطق شامل منطقه خزران (از آذربایجان گرفته تا ارمنستان و گرجستان و مناطق بزرگی از غرب ایران و جنوب ترکیه نیز می باشد.

برخی کشورهای اسلامی که به بهانه اینکه حماس اخوان المسلمین است و اگر از آن حمایت کنند ممکن است موضع اخوان المسلمین در کشورهایشان تقویت شود از حمایت از حماس خودداری کردند، حالا کجا هستند؟

در کنار این مسایل نباید فراموش کرد که تقویت تفکر های گروه های افراطی واخوانی می تواند موجی از نا آرامی در کل کشورهای عربی و اسلامی ایجاد کند و در صورتی که اینها در سوریه به موفقیتی دست یابند موج این موفقیت بقیه را تشویق خواهد کرد در دیگر کشورهای عربی و اسلامی فعالیت کنند تا حکومت های آنها را بی ثبات کنند.

از قدیم وقتی می گفتیم اینها مورد حمایت اسرائیل و آمریکا هستند بسیاری از حرف های ما انتقاد می کردند اما همین امروز اسرائیل با هدف قرار دادن مواضع ارتش سوریه و نیروهای متحد آن وهمچنین ایالات متحده با هدف قرار دادن این نیروها ثابت کردند که اینها پشت آن تروریستها هستند و جایی که می بینند تروریست ها نیاز به پشتیبانی دارند ورود می کنند.

به هر حال به نظر می رسد آقای عراقچی فعالانه تلاش دارد که شرایط را تبیین کند و عراق را همراه کند و احتمالا وی فقط به سفر به عراق اکتفا نکند بلکه به کشورهای عربی و اسلامی دیگر نیز سفر کند تا آنها را نیز مجاب کند از حکومت سوریه برای منافع خودشان هم که شده حمایت کنند.