سینما کافی نیست، موسیقی را هم می‌خواهیم!

از منظر نظریه‌های روانشناسی، نظریه «هرم نیازهای مازلو» یکی از بهترین چارچوب‌ها برای درک عطش دیده شدن است. مازلو در این نظریه نیازهای انسانی را در پنج سطح طبقه‌ بندی کرده است؛ نیازهای فیزیولوژیکی، ایمنی، اجتماعی، احترام و خود تحقق‌یابی. در این میان، نیاز به احترام و تأیید اجتماعی در سطح چهارم هرم قرار دارد. افراد برای احساس ارزشمندی و خودباوری نیاز دارند که مورد تأیید و احترام دیگران قرار گیرند. این نیاز می‌تواند به شکل‌های مختلفی مانند جلب توجه در جمع‌های اجتماعی، کسب شهرت در حرفه یا فعالیت‌های هنری و یا حتی از طریق رسانه‌های اجتماعی بروز کند. در دنیای امروز و خصوصاً در کشور ما عطش دیده شدن گاهی اوقات باعث می‌شود که هر فردی برای تحقق این آرزو به هرکاری دست بزند. برخی با راه اندازی یک صفحه اینستاگرامی و انتشار ویدیوهای عجیب و غریب، برخی با انتشار ویدیوهای جنجال برانگیز و حتی عده‌ای با تخریب خود، صرفاً قصد دارند به هر نحوی که شده نامی برای خود دست و پا کنند. البته این معضل در کشورمان همه گیر شده و دیگر مختص یک عده بی‌نام و نشان نیست، بلکه سلبریتی‌ها و کسانی که به عنوان چهره در میان مردم شناخته می‌شوند نیز از این قاعده مستثنی نیستند و علاوه بر حرفه تخصصی خودشان که حال یا بازیگر هستند یا خواننده، سعی می‌کنند به حرفه‌های دیگر نیز نفوذ کنند و شانس خود را برای بیشتر دیده شدن در آن مقوله امتحان کنند. در سال‌های اخیر تعداد زیادی از بازیگران سینما که احساس کردند صدای خوبی دارند با استفاده از رانت به راحتی هرچه تمام‌تر وارد عرصه موسیقی شدند و به انتشار تک آهنگ و حتی آلبوم مشغول شدند. این قضیه به صورت معکوس نیز صادق است، یعنی خواننده‌هایی بودند که به واسطه صدای خوب و یا تیپ و قیافه‌ای مورد پسند مخاطب، به عرصه بازیگری ورود و سعی کردند که در این عرصه نیز نامی برای خود دست و پا کنند. در این مورد خاص منظور کامران تفتی است، بازیگری تیپیکال که از سِن تئاتر به سینما و تلویزیون رسید و به واسطه همین کلاسیک و آکادمیک بودنش به خوبی توانست از پس نقش‌هایی که به آن محول می‌شود بربیاید. کامران تفتی به اندازه خود بازیگر خوبی است و به راحتی می‌تواند در نقش‌های متفاوتی به ایفای نقش بپردازد. حتی او در برخی کارهای تئاتری در ژانر کمدی درام نقش‌هایی را بازی کرد که برخلاف تصور مخاطبان که تفتی را بازیگری برای نقش‌های جدی و اجتماعی تلقی می‌کنند، در این تئاترها بسیار خوش درخشید و بازی او ملاحت خاصی داشت. ویدیوهایی از این بازیگر در فضای مجازی دست به دست می‌شود که به اذعان خود تفتی در صفحه اینستاگرامی‌اش آهنگ‌هایی از یک آلبوم موسیقی است و ظاهراً تصمیم او برای ورود به عرصه موسیقی جدی است! از آنجایی که ورود به این عرصه و انتشار تک آهنگ و آلبوم صرفاً برای وقت تلفی و یا حتی ارضای حس موسیقایی این بازیگران نیست، باید به این نکته توجه داشته باشیم که هنرِ موسیقی هم مانند هنر بازیگری و کارگردانی پیچ و خم‌هایی دارد که با توجه به آثار منتشر شده از کامران تفتی، مشخص است که او این پیچ و خم‌ها را طی نکرده و قصد دارد یک شبه این راه طولانی را طی کند و یک شبه ره صد ساله برود! کامران تفتی در قامت بازیگر محترم، است و باید اقرار کنیم که به خوبی در این جایگاه دیده شده و مردم او را می‌شناسند و دوست دارند ولی باید یادآوری کنیم که قرار نیست مردم او را در جایگاهی که برای آن، زحمتی نکشیده نیز دوست داشته باشند و بپسندند. باید کامران تفتی در نظر می‌داشت که این رویه ممکن است به حرفه اصلی او یعنی بازیگری لطمات فراوانی وارد کند. همانطور که از نظرات مردم زیر پست‌های اینستاگرامی او مشخص است، استقبال چندانی از آهنگ‌های او نشده و بسیاری از مخاطبان اعتقاد دارند که او صرفاً باید به بازیگری خود بپردازد و به این عرصه ورود نکند. از آنجایی که دیده شدن آن هم در یک جایگاه مناسب نیازمند تمرین و ممارست‌های فراوان و همچنین درگیر شدن با یک پروسه و بروکراسی اداری سخت و نفس گیر است، بسیاری از استعدادها در کشورمان به آن چیزی که حقشان است نمی‌رسند و به دلیل بسیاری از سختی‌هایی که ممکن است در مقابل پای آنها قرار گیرد، عطای هنر را به لقایش می‌بخشند. از آنجایی که رانت در برخی جایگاه‌ها حرف اول و آخر را می‌زند، امروزه شاهد آن هستیم که بازیگر خواننده می‌شود، خواننده بازیگر می‌شود و حتی فوتبالیست این جسارت را به خرج می‌دهد که وارد عرصه تلویزیون و سینما شود و محبوبیت خود را چند برابر افزایش دهد ولو اینکه استعداد خاصی هم نداشته باشد و صرفا به دلیل روی آنتن بودن، به چشم مردم آشنا به نظر برسد. قصه پر غصه‌ای است پروسه دیده شدن در کشورمان، این روزها خیلی‌ها بیشتر از همیشه دیده می‌شوند ولو با بی‌هنری و عده‌ای در خانه با کولباری از استعداد، حتی اعتماد به نفس عرض اندام را نیز ندارند. علی کلانتری