چرا میانگین سن فوت شدگان در سیستان و بلوچستان، 16 سال کمتر از عدد کشوری است؟
میانگین سن فوت شدگان در سیستان و بلوچستان، بر اساس آمارهای رسمی، 16 سال کمتر از میانگین کشوری است. سعید معیدفر، جامعهشناس در گفتوگو با «تجارتنیوز»، مجموعهای از عوامل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی چون فقر، محرومیت و نگاه نقدیرگرا به زندگی را در کاهش سن امید به زندگی در استانهای کم برخوردار، دخیل میداند.
علی رحمتی، مدیرکل ثبت احوال سیستان و بلوچستان اخیرا اعلام کرده است که میانگین سن فوت شدگان این استان، نزدیک به ۵۰ سال است که فاصلهای حدود 16 ساله با میانگین کشوری (۶۶ سال) دارد.
مرکز رصد جمعیت کشور (زیرمجموعه سازمان ثبت احوال) نیز پیش از این اعلام کرده بود که گیلان بیشترین و و سیستان و بلوچستان کمترین میانگین سن فوت شدگان را در کشور دارا هستند.
در عین حال، آمارها نشان میدهد که شرایط در مورد میزانی جوانی جمعیت بین این دو استان برعکس است. به گونهای که حدود 63 درصد از جمعیت سیستان و بلوچستان جوان هستند و سهم جمعیت کمتر از 15 سال نیز در این استان 38 درصد است؛ در نتیجه سیستان و بلوچستان از نظر درصد جوانی جمعیت در صدر کشور قرار دارد.
در مقابل، سهم جمعیت 65 سال و بیشتر در گیلان به 11 درصد رسیده است و این استان از نظر سالمندی در صدر قرار میگیرد.
سن امید به زندگی در سیستان و بلوچستان چقدر است؟
از جمله شاخصهای مهمی که در جمعیتشناسی مورد توجه قرار دارد، «سن امید به زندگی» است. سعید معیدفر، جامعهشناس در گفتوگو با تجارتنیوز این شاخص را «میانگین عمر» تعریف میکند؛ به این معنا که «افراد در بدو تولد و به طور میانگین، احتمال دارد تا چه سنی زندگی کنند.»
هر چند این اصطلاح، لزوما با «میانگین سن فوت شدگان» یکی نیست اما برخی منابع این دو را به یکدیگر مرتبط و در واقع، دومی را از عوامل موثر بر امید به زندگی میدانند.
بر اساس آمار مراکز رسمی، سن امید به زندگی در ایران برای مردان به 75 سال و برای زنان به 78 سال رسیده است. در مورد سیستان و بلوچستان نیز مسئولان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان چندی پیش میانگین امید به زندگی در این استان را 75 سال اعلام کردند (ایسنا) اما رسانهها آمارهای دیگری را که به مراتب پایینتر است، در این زمینه گزارش دادهاند؛ از جمله 50 یا 60 سال.
در این میان، با توجه به اینکه به گواه آمارها و گزارشهای رسمی سیستان و بلوچستان یکی از محرومترین استانهای کشور است، آیا میتوان بین این موضوع و میانگین آمار فوت شدگان و سن امید به زندگی ارتباطی قرار کرد؟
تاثیر سطح توسعه یافتگی بر سن امید به زندگی
معیدفر، جامعهشناس در گفتوگو با تجارتنیوز، سطح توسعهیافتگی را در شاخص سن امید به زندگی موثر میداند و اشاره میکند که در گذشته به دلیل کمبود امکانات بهداشتی و درمانی در کشور و آمار بالای مرگ و میر مادران و نوزادان در زمان زایمان و تولد، میانگین عمر در ایران حدود ۴۳ تا ۴۵ سال بود.
به گفته او با بهبود تدریجی شرایط رفاهی، بهداشتی و درمانی، میانگین سن امید به زندگی در کشور به حدود ۷۵ سال برای مردان و 78 سال برای زنان رسیده است که البته ممکن است برخی کمتر یا بیشتر از این سن عمر کنند و دلیل تفاوت سن امید به زندگی در مردان و زنان نیز احتمال بالاتر مرگ افراد گروه نخست، بر اثر عواملی چون سوانح ناشی از کار، تصادفات و خشونت است.
تاثیر میزان رفاه و محرومیت در استانها بر سن امید به زندگی
معیدفر، در بخش دیگری از گفتوگوی خود با تجارتنیوز تاکید کرد که میانگین سن امید به زندگی در مناطق مختلف کشور نیز، بر اساس میزان توسعه یافتگی، سطح رفاه، دسترسی به بهداشت و درمان و تغذیه مناسب متفاوت است.
او توضیح داد: «به طور کلی، در کلانشهرها و مناطق برخوردار، به دلیل دسترسی به منابع ثروت و درآمد بیشتر، سطح امکانات رفاهی، درمانی و بهداشتی بالاتر است و در نتیجه سن امید به زندگی نیز در آنها نسبت به استانهای محروم بیشتر میشود.»
این جامعهشناس میافزاید: «در مقابل، مردم ساکن در مناطق محروم و حاشیهای، از یک سو به مواردی چون بهداشت، آب آشامیدنی و تغذیه مناسب، دسترسی کمتری دارند و از سوی دیگر، بیشتر با مرگ بر اثر حوادث طبیعی و کاری مواجه میشوند. در نتیجه میانگین سن فوت شدگان، در اینگونه استانها کاهش مییابد.»
نقش مسائل اجتماعی؛ از ازدواج زودهنگام تا نگاه تقدیرگرا به زندگی
معیدفر، به تاثیر مسائل اجتماعی در کاهش میانگین سن امید به زندگی در استانهای محروم و کم برخوردار اشاره میکند و توضیح میدهد: «در چنین مناطقی، ممکن است آمار مرگ و میر زنان و کودکان به دلیل عواملی چون ازدواجهای زودهنگام، فقر و عدم دسترسی به امکانات بهداشتی بالاتر از میانگین کشوری باشد.»
او میافزاید: «پژوهشها در مورد میزان تلفات و خسارات در حوادث رانندگی نشان میدهد که به طور معمول، نوع نگاه به زندگی افراد در در مناطق برخوردار و کمتر برخوردار، با یکدیگر متفاوت است. گروه نخست مراقبت بیشتری برای حفظ جان خود انجام میدهند اما گروه دوم، نگاهی تقدیرگرایانه به زندگی دارند و ممکن است بیشتر خود را در معرض خطر قرار دهند.»
این جامعهشناس تاکید میکند که مجموع عوامل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی باعث میشود که سن امید به زندگی در مناطق کم برخوردار و استانهای محروم نسبت به میانگین کشوری کمتر باشد.
ارتباط آمارها با میانگین سن فوت شدگان در سیستان و بلوچستان
به گزارش تجارتنیوز، برخی آمارها و گزارشهای رسمی نیز میتوانند نشان دهند که چرا میانگین سن فوت شدگان در سیستان و بلوچستان، 16 سال از متوسط کشوری پایینتر است.
هر چند این استان کمترین نرخ سالانه تورم را در کشور دارد اما در مقابل در صدر نرخ بیکاری نیز ایستاده است. برخی کارشناسان و فعالان اجتماعی معتقدند که نرخ تورم پایین در این استان، به فقر مردم و عدم توانایی آنها در پرداخت هزینه بیشتر برای کالاها و خدمات بازمیگردد.
در همین رابطه، مرکز پژوهشهای مجلس در سال 1401 گزارش داد که حدود ۳۰ درصد از خانوارهای سیستان و بلوچستان دچار فقر و محرومیت هستند. همچنین برخی آمارها نیز نشان میدهند که بیش از نیمی از خانوارهای این استانها درگیر فقر قطعی شدهاند. هر دو مورد با بسیاری از استانهای کشور تفاوت معناداری دارد.
محرومترین استان کشور
از سوی دیگر، در دو گزارشی که وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با عنوان «پایش فقر» در سالهای 1399 و 1400 منتشر کرد، سیستان و بلوچستان محرومترین استان کشور بود.
همچنین، مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی با عنوان وضعیت فقر و ویژگیهای فقرا در دهه 90 آورده است که در سیستان و بلوچستان، 36 درصد از سرپرستان خانوارهای فقیر، «شاغل» هستند و در مورد غیرفقرا این رقم 61 درصد است. در حالی که برای مثال در تهران، آمار شاغلان به 68 درصد برای فقرا و 56 درصد برای غیرفقرا میرسد.
ارقام مورد اشاره نشان میدهند که در سیستان و بلوچستان، برای فقرا، شغل تنها منبع درآمد است اما در تهران بخشی از غیرفقرا درآمدی دارند که از دارایی و حقوق بازنشستگی به دست میآید.
وضعیت سلامتی و محیط زیست
سیستان و بلوچستان از نظر مسائل مربوط به محیط زیست و سلامتی نیز شرایط خوبی ندارد. چندی پیش، علیرضا سرورینژاد، پژوهشگر آب و خاک به تجارتنیوز گفت که وزش بادهای معروف به 120 روزه، فاجعه زیست محیطی را در سیستان رقم زده است که سلامت 400 هزار نفر از ساکنان منطقه را تهدید میکند.
به گفته او، مجموع مساحت 382 هزار هکتاری تالابهای هامون و 150 هزار هکتار زمینهای کشاورزی متروکه، به یک کانون 532 هزار هکتاری برای تولید گرد و غبار تبدیل شده است. این موضوع، در کنار افزایش موسم وزش بادها به 180 تا 200 روز در سال، باعث شده است که این استان بیشترین آمار مربوط به بیماریهای چشمی، ریوی، قلبی و عروقی و تنفسی را در کشور داشته باشد.
در این میان، گزارشها از چالش خشکسالی و دسترسی به آب نیز در این استان حکایت میکنند.
به گزارش تجارتنیوز، دادهها و آماری مورد اشاره نشان میدهند که دلیل فاصله 16 ساله میانگین سن فوت شدگان در استان سیستان و بلوچستان با عدد کشوری، میتواند مجموعهای از عوامل اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی باشد.
برای اطلاعات بیشتر، مطالعه گزارش فاجعه تغییرات اقلیمی در سیستان؛ خشک شدن ۱۵۰ هزار هکتار زمین کشاورزی، سیستان قابل زیست نیست؟ و مورد عجیب آب در سیستان و بلوچستان پیشنهاد میشود.