دشنام به تماشاگران

از متن کتاب:
دستور صحنه؛
وقتی که تماشاچیان وارد می شوند، باید فضای سالن کاملا طبیعی و مانند هم سالن های نمایش معمولی باشد. بدنیست از پشت پرده صدای جا به جا شدن اثاثیه ی صحنه و جابه جا کردن دکور و وسایل به گوش برسد. این کار را می توان با کشیدن یک میز سنگین روی کف صحنه یا تکان دادن چند صندلی انجام داد. تماشاچیان ردیف های جلو باید صدای نجوای کارگرها را بشنوند. شاید بتوان این صداها را قبلا با ضبط صوت قبل از شروع نمایش های معمولی دیگر ضبط کرد و اینجا قبل از شروع این نمایش پخش کرد، منتها باید این صداها کاملا طبیعی و درعین حال واضح شنیده شود. کنترلهای درهای ورودی باید رفتارشان کاملا طبیعی باشد و نباید در رفتارشان واکنش غیر طبیعی به چشم بخورد. زیرا معمولا" این دسته با غرور بی جای خود کمتر می توانند رفتار خود را حفظ نمایند. دفترهای راهنما باید بطرز زیبائی ساخته و آماده فروش باشد، صدای زنگ رابط بین پشت صحنه و سالن را باید به تاخیر انداخت. نور باید تدریجا ضعیف شود و شاید بهتر باشد که درجه به درجه از میزان نور سالن کاسته شود و همچنین بالا رفتن پرده ها به تاخیر انداخته شود.
لباس تماشاچی ها نباید غیر طبیعی باشد و باید از ورود افرادی که لباس های غیر معمولی پوشیده اند جلوگیری کرد. لباس مردان لااقل باید مشکی با کراوات معمولی باشد و خانم ها هم بهتر است صاحب لباسهای عادی باشند. بعد از بسته شدن در سالن نباید کسی وارد شود. حالا درها بسته شده و چراغ ها خاموش، پشت پرده سکوت برقرار می شود تا با سکوت تماشاچیان برابری کند. زمانی که همه خیره به پرده نگاه می کنند پرده تکان خفیفی میخورد و بعد ساکت می ایستد. بعد تماشاچیان می بینند که پرده به آرامی کنار می رود و صحنه دیده می شود...