فارس نوشت: بر اساس بند ۱۱ مصوبه هیئت امنای دانشگاه جامع علمی کاربردی، این دانشگاه می‌تواند تا سقف ۱۰۰ میلیارد ریال نسبت به پرداخت کمک ودیعه مسکن برای مدیرانی که از سایر استان‌ها (به جز تهران و البرز) به سازمان مرکزی دانشگاه مأمور می‌شوند، اقدام کند.

در متن مصوبه آمده است: «به استناد ماده ۱ قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه کشور، هیئت امنا با پرداخت کمک ودیعه رهن مسکن برای مدیران (رئیس، معاونان و مدیران کل بلافصل رئیس دانشگاه) مأمور از سایر استان‌ها به سازمان مرکزی دانشگاه جامع علمی کاربردی به شرح زیر موافقت نمود:

به دانشگاه اجازه داده می‌شود تا سقف مبلغ ۱۰۰ میلیارد ریال از محل درآمد‌های اختصاصی و در سقف اعتبارات تخصیصی سالیانه، با رعایت مفاد آیین‌نامه مالی و معاملاتی و سایر ضوابط و مقررات اقدام نماید.

سقف ودیعه پرداختی برای هر کدام از مدیران حداکثر ۳۰ میلیارد ریال می‌باشد که باید در زمان پایان مأموریت فوراً به دانشگاه بازگردانده شود.»

این مصوبه پس از تأیید وزیر علوم، از طریق رئیس مرکز هیئت‌های امنا و ممیزه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای اجرا به دانشگاه‌ها ابلاغ می‌شود.

پرداخت مبالغ قابل توجه به عنوان ودیعه مسکن، در واقع نوعی یارانه غیرمستقیم است که به مدیران اعطا می‌شود. این در حالی است که بسیاری از کارکنان و اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها، حتی در کلانشهرها، با مشکلات جدی در تامین مسکن رو‌به‌رو هستند.

براساس این گزارش، طی چندماه اخیر به غیر از محمد علی اکبری رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی که از ایلام آمده است، معاون آموزشی از ایلام، مدیر کل حقوقی از ایلام، معاون اداری مالی عضوهیات علمی یاسوج و معاون نظارت و سنجش عضو هیات علمی اصفهان هستند.

تخصیص مبالغ قابل توجه به عنوان ودیعه مسکن برای گروهی خاص از مدیران، این سوال را ایجاد می‌کند که آیا این تصمیم بر اساس اولویت‌های واقعی و ضروری اتخاذ شده است؟

آیا پرداخت چنین مبالغی، توجیه منطقی دارد و آیا راهکار‌های دیگری برای حل مشکلات اسکان مدیران مامور وجود ندارد؟ یا در سازمان مرکزی این دانشگاه قحط‌الرجال است که باید مدیران از استان‌ها آورده شوند؟