جنرال موتورز در اوایل قرن بیست و یکم برای رقابت با فورد موستانگ، پونتیاک GTO را احیا کرد اما در بازار موفق نشد و خیلی زود کنار رفت.

فهرست محتوا

فروش ضعیف‌تر از انتظار

نمونه‌های کارکرده ارزان و قابل‌اعتماد

اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی دوران عجیبی برای ماسل کارها بود. فورد موستانگ در این دوره بلامنازع پادشاهی می‌کرد زیرا هنوز خبری از بازگشت دوج چلنجر یا شورلت کامارو نبود. بااین‌حال، در همان سال‌ها، سروکلهٔ رقیبی با نامی افسانه‌ای پیدا شد که قصد داشت به یکه‌تازی موستانگ پایان دهد.

بازگشت پونتیاک GTO

پیشینهٔ نام پونتیاک GTO به سال ۱۹۶۴ بازمی‌گردد. این کوپهٔ دودر با پیشرانهٔ قدرتمند V8، به‌نوعی آغازگر دوران طلایی ماسل کارها بود. بااین‌حال، GTO پس از چهار نسل، در سال ۱۹۷۴ به دلیل بحران نفتی کنار رفت. پونتیاک در سال ۱۹۹۹ در نمایشگاه خودروی دیترویت کانسپتی را با نام GTO نمایش داد، اما این پروژه به تولید نرسید تا اینکه در سال ۲۰۰۴، جنرال موتورز پونتیاک GTO را بازگرداند. البته GTO جدید درواقع یک هولدن مونارو بود که نشان پونتیاک گرفت.

این ایده از «باب لوتز»، رئیس جنرال موتورز در آمریکای شمالی نشئت گرفت. او پس از تست رانندگی مونارو در یک سفر کاری به استرالیا شیفته آن شد اما متقاعد کردن مدیران جنرال موتورز برای تأیید پروژه زمان زیادی برد. موناروی ۲۰۰۱ که لوتز امیدوار بود در آمریکای شمالی عرضه کند، تا زمان شروع پروژه در سال ۲۰۰۳ قدیمی شده بود و وقتی پونتیاک GTO به بازار آمریکا رسید، ارزش دلار استرالیا در برابر دلار آمریکا افزایش یافته بود. این موضوع هزینه‌ها را بالا برد و قیمت نهایی را که قرار بود ۲۵ هزار دلار باشد به ۳۴ هزار دلار افزایش داد.

سریع‌تر و قوی‌تر از موستانگ

GTO ابتدا با پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری هشت سیلندر LS1 عرضه شد یعنی همان موتوری که در کوروت C5 استفاده می‌شد این موتور ۳۵۰ اسب بخار قدرت و ۴۹۵ نیوتن متر گشتاور داشت که شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت ۵.۳ ثانیه‌ای را فراهم می‌کرد. بااین‌حال، ازآنجایی‌که GTO نتوانست به فروش مدنظر جنرال موتورز دست پیدا کند، در سال ۲۰۰۵ به موتور قوی‌تر ۶ لیتری LS2 مجهز شد که ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۴۰ نیوتن متر گشتاور داشت و شتاب را نیم ثانیه بهبود بخشید. برای مقایسه، موتور ۴.۶ لیتری موستانگ GT مدل ۲۰۰۵ تنها ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت. البته در سال ۲۰۰۷ فورد با معرفی موستانگ شلبی GT500 با موتور ۵.۴ لیتری و ۵۰۰ اسب بخار ورق را برگرداند ولی تا قبل از آن، برتری از همه لحاظ با GTO بود.

فروش ضعیف‌تر از انتظار

با وجود نقاط قوت آشکار، GTO فروش ضعیفی داشت و در سال اول تنها ۱۳,۶۰۰ دستگاه فروخت که بسیار کمتر از هدف ۱۸ دستگاهی جنرال موتورز بود. قیمت بالا به دلیل نرخ ارز و همچنین دشواری در متقاعد کردن فروشندگان برای اجازه تست رانندگی، از دلایل اصلی این شکست بود. قیمت پایه GTO در سال ۲۰۰۵ حدود ۳۲,۲۹۵ دلار بود درحالی‌که ارزان‌ترین موستانگ GT با قیمت ۲۵,۱۴۰ دلار عرضه شد. علاوه بر این، هولدن مونارو هرگز نشانی از میراث مدل‌های قدیمی GTO نداشت. ظاهر این خودرو شبیه یک ماسل کار نبود و با طراحی نرم و محافظه‌کارانه، بیشتر شبیه یک خودروی معمولی برای استفاده روزمره بود تا یک هیولای ۴۰۰ اسب بخاری پرخاشگر. GTO شاید هرچند قدرت و پرفورمنس بهتری داشت اما وقتی صحبت از اختلاف ۸ هزار دلاری با موستانگ می‌شد، چه کسی حاضر بود هزینه بیشتری بپردازد برای اینکه خودرویی بدون جلب‌توجه داشته باشد؟

نمونه‌های کارکرده ارزان و قابل‌اعتماد

در حال حاضر، نمونه‌های کارکردهٔ GTO مدل ۲۰۰۵ به‌طور میانگین حدود ۱۳ هزار دلار قیمت دارند درحالی‌که این رقم برای موستانگ GT مدل ۲۰۰۵ بین ۸ تا ۹ هزار دلار است. بااین‌حال، GTO در بازار دست‌دوم انتخاب بهتری نسبت به موستانگ خواهد بود زیرا بسیاری از موستانگ‌ها توسط مالکان با توربو و قطعات افترمارکت تیونینگ شده‌اند درحالی‌که GTO معمولاً دست‌نخورده باقی مانده است.

منبع

CarBuzz

برچسب ها

اسپرت کوپه