الهام علایی، کارشناس ارشد علوم تربیتی شهرستان ملارد، در گفتگو با خبرنگار پانا، با اشاره به اینکه چه عاملی باعث شد رشته علوم تربیتی و به‌ویژه شاخه تحقیقات آموزشی را انتخاب کند، گفت: «پس از فارغ التحصیلی از رشته آموزش استثنایی از تربیت معلم و آموزش ابتدایی در مقطع کارشناسی، مسیر بعدی را حوزه‌ی علوم تربیتی انتخاب نمودم و با توجه به اینکه طی سال های اخیر در زمینه آموزش و پرورش دانش آموزان با نیازهای ویژه پژوهش های گسترده ای را انجام داده بودم و موفق به کسب رتبه های نخست استانی و کشوری شده بودم تصمیم گرفتم در مقطع کارشناسی ارشد به صورت تخصصی با هدف ارتقای کیفیت نظام آموزشی از طریق انجام تحقیقات علمی به مطالعه بپردازم.»

وی در ادامه در پاسخ به این سوال که در طول ۲۵ سال فعالیت تان، مهم ترین تغییری که در نگاه شما به آموزش و تربیت ایجاد شد چه بود، افزود: «مهم ترین تغییر در نگاه بنده این بود که آموزش نه تنها ابزاری برای انتقال دانش و مهارت است، بلکه عاملی اصلی در شکل گیری هویت فردی و تقویت ارزش های انسانی است.»

علایی در ادامه تصریح کرد: «اشتیاق به تدریس، مسئولیت پذیر، متعهد به وظایف شغلی مهم ترین وظایف یک معلم است.»

وی در پاسخ به این سوال که به نظر شما اصلی‌ترین چالش‌های آموزشی برای دانش‌آموزان آموزان با نیازهای ویژه در نظام آموزشی ما چیست، خاطر نشان کرد: « از نظر بنده اصلی ترین چالش های آموزشی برای دانش آموزان با نیازهای ویژه، اختلال نقص توجه است که بر عملکرد تحصیلی آن ها تاثیر می گذارد .»

وی در ادامه از تفاوت تربیت در مدارس استثنایی با مدارس عادی گفت : «هدف تربیت در مدارس استثنایی توانمندسازی دانش آموزان با نیازهای ویژه و تمرکز بر تربیت انفرادی و حمایتی است اما در مدارس عادی هدف اصلی تربیت طبق سند تحول بنیادین پرورش همه جانبه ی دانش آموزان است.»

علایی از باور خود که آموزش تلفیقی (integration) در ایران برای دانش‌آموزان با نیازهای ویژه آیا قابل اجراست گفت: «بله از نظر قانونی قابل اجراست اما ممکن است چالش هایی نیز داشته باشد.»

وی، در پاسخ به اینکه معلمان برای کار با این دانش‌آموزان بیشتر به چه نوع آموزش و مهارتی نیاز دارند، تصریح کرد: «معلمان دانش آموزان استثنایی باید ترکیبی از تخصص آموزشی، مهارت های حرفه ای و نگرش انسانی را داشته باشند و هدف اصلی، رشد فردی دانش آموزان با نیازهای ویژه باشد .»

این معلم نقش خانواده‌ها را در فرآیند تربیتی این کودکان پررنگ دانست و خاطر نشان کرد: «همکاری خانواده و مدرسه، کلید اصلی رشد و شکوفایی دانش آموزان با نیازهای ویژه است بی شک طی سال های اخیر با حمایت عاطفی، آموزشی و اجتماعی خانواده ها بوده است که تلاش های معلمان در حوزه آموزش به نیازهای ویژه، مثمر ثمر واقع شده است.»

علایی در پاسخ به سوال اگر بخواهید یک تغییر در سیاست‌های آموزشی کشور برای این گروه از دانش‌آموزان ایجاد کنید، چه خواهد بود، تشریح کرد: «پیشنهاد بنده این است که برنامه های درسی دانش آموزان کم توان ذهنی فرد محور و انعطاف پذیر طراحی گردد و نظام ارزیابی دانش آموزان با نیازهای ویژه بر پایه رشد فردی باشد نه مقایسه ای.»

وی، درباره تجربه خود درباره جشنواره افزود: «بازی از اولین ابزارهای تربیتی است که کودکان با آن آشنا می شوند؛ ابزاری که گاه تا سال های متمادی با آنان همراه است. رعایت برخی ضوابط در بازی از جانب معلمان و مربیان تربیتی، می تواند این ابزار تربیتی را که از ویژگی های خاص آن، عنصر علاقه مندی برای دانش آموزان است به یکی از رویکردهای مهم در جهت ایجاد و تقویت مهارت های ارتباطی و تربیت دینی تبدیل نماید تجربه حاضر در خصوص تاثیر بازی‌های تربیتی - گروهی در تقویت حس مسئولیت پذیری که، تربیت دینی و افزایش مشارکت‌های اجتماعی دانش آموزان با نیازهای ویژه می‌باشد یکی از راه‌های افزایش مهارت‌های اجتماعی دانش آموزان بازی‌های گروهی و تربیتی می‌باشد در این راستا با توجه به صراحت توسعه فعالیت‌های گروهی و تربیتی و ارتقا جایگاه و نقش تربیتی مدرسه در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش طراحی بازی‌های تربیتی و گروهی موجب تربیت جسمی، دینی، عقلانی، اجتماعی، عاطفی و تقویت حس مسئولیت پذیری و مشارکت فعال دانش آموزان با نیازهای ویژه می گردد.»

خبرنگار : دانش‌آموز، نازنین زهرا حبیبی