به گزارش خبرگزاری سلامت، وبگاه گاردیَن در گزارشی آورده است:

ملانی، نویسنده و متخصص انسان‌شناسی پزشکی، پس از سال‌ها دویدن، مجبور شد به توصیه پزشک این ورزش را کنار بگذارد. داستان شخصی وی پنجره‌ای به روی یک هشدار بزرگ‌تر باز می‌کند: باورهای خطرناک ضدپیری و شعارهایی مانند «۵۰ سالگی، ۳۰ سالگی جدید است»، موجب افزایش چشمگیر آسیب‌های ورزشی در نسل میانسال شده است.

از نوجوانی، دویدن شکل اصلی ورزش و راه کاهش استرس من بود. چندین ماه، نشانه‌های کوچک فرسودگی تدریجی مانند صداهای تِق‌تِق و ساییدگی در مفاصل زانو و لگن هنگام بلندشدن یا بالارفتن از پله‌ها را نادیده گرفته بودم. با وجود این علائم، خود را متقاعد کرده بودم که در پنجاه‌سالگی هنوز جوان هستم.

در نهایت، سال گذشته پزشکم به‌سادگی گفت: زمانش رسیده است و من مجبور شدم دویدن را کنار بگذارم. این نقطه آغاز سفر شخصی من برای درک این بود که چرا نسل من (نسل ایکس) در حال آسیب‌دیدن از افراط در ورزش است.

چالش یک نسل: انکار تغییرات طبیعی بدن با افزایش سن

پزشکم توضیح داد: بسیاری از بیماران نسل ایکس (اکنون در دهه ۴۰ و ۵۰ سالگی) باور دارند سن نباید در انتخاب نوع ورزش تأثیر بگذارد. هر ورزش مُد روز، موج جدیدی از بیماران را به مطب‌ها می‌آورد.

آمار نشان می‌دهد ۹۱ درصد از آسیب‌های مرتبط با ورزش پیکل‌بال (ترکیبی از تنیس، بدمینتون و پینگ‌پنگ) در آمریکا مربوط به افراد بالای ۵۰ سال است.

بدن ما چگونه تغییر می‌کند؟

رُزَن لایپزیگ (Rosanne Leipzig)، متخصص سالمندشناسی، توضیح می‌دهد: پیری از بدو تولد آغاز می‌شود. شما در ۳۰ سالگی به اوج توانایی‌های فیزیکی خود می‌رسید و پس از آن روند کاهش آغاز می‌شود. پس از ۴۵ سالگی، از دست‌دادن توده عضلانی، کاهش تراکم استخوان و نازک‌شدن غضروف مفاصل، بدن را مستعد آسیب می‌کند.

وی گفت: آنچه مردم نمی‌دانند این است که پیری از بدو تولد آغاز می‌شود. پیری به معنای ناتوانی در انجام فعالیت‌ها نیست، بلکه یعنی نمی‌توانید با همان سرعت و شدت سابق فعالیت کنید.

راه‌حل: سازگاری، نه توقف

کارشناسان بر انعطاف‌پذیری و اصلاح روال همیشگی تمرینات ورزشی تأکید می‌کنند. ملیسا لِبِر (Melissa Leber)، ارتوپد و پزشک اورژانس، توضیح می‌دهد: یکی از بهترین کارها برای سالمندی سالم، انعطاف‌پذیری و سازگاری است. اگر دونده هستید و آسیب دیده‌اید، شنا یا تمرینات قدرتی سبک‌تر را جایگزین کنید.

وی یک قانون ساده ارائه می‌دهد: در ۵۰ سالگی، ۵۰ درصد زمان ورزش باید به تمرینات قدرتی اختصاص یابد. این نسبت در ۶۰ سالگی به ۶۰ درصد و در ۷۰ سالگی به ۷۰ درصد می‌رسد.

هشدار درباره فضای مجازی و اَبَرسالمندان

امیلی فینکلشتاین (Emily Finkelstein)، متخصص سالمندشناسی، هشدار می‌دهد که اینفلوئنسرهای ضدپیری در فضای مجازی و تمرکز رسانه‌ها بر اَبَرسالمندان (افراد مسن با توانایی‌های استثنایی)، انتظارات غیرواقعی و خطرناکی ایجاد می‌کنند.

پیری یک امتیاز است

لایپزیگ نتیجه می‌گیرد: در جامعه ما، مشکل بزرگی در پذیرش تغییرات وجود دارد. اما حقیقت این است که ۵۰ سالگی، همان ۵۰ سالگی است و ۸۰ سالگی، همان ۸۰ سالگی. هیچ اشکالی ندارد که سن زیستی ما با سن تقویمی‌مان یکی باشد.

در پایان، درسی که من گرفتم این بود: شعار ۵۰ سالگی، ۳۰ سالگی جدید است، یک باور غلط و حتی نوعی سن‌گرایی علیه خودمان است. پذیرش اینکه ۵۰ سالگی، همان ۵۰ سالگی است و سازگاری هوشمندانه با آن، کلید سالمندی سالم است. پیری یک شکست نیست، یک امتیاز است.