الداد شاویت، سرهنگ بازنشسته‌ ارتش رژیم صهیونیستی ، با سابقه خدمت در سازمان اطلاعات نظامی (آمان) و دفتر نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی، در رابطه با نقاط اختلاف و چالش میان رژیم صهیونیستی و آمریکا در رابطه با توافق آتش‌بس غزه نوشت:

سلسله بازدیدهای مقامات ارشد دولت آمریکا از اسرائیل، همراه با آمادگی‌های ارتش آمریکا در مقر پیشرو در کریات گات، جایی که نظارت بر توافق آتش‌بس در آن انجام می‌شود، نشان‌دهنده اهمیت زیادی است که رئیس‌جمهور ترامپ برای تضمین موفقیت این توافق قائل است.

این توافق، از دیدگاه او، قرار است پایه‌ای برای معماری منطقه‌ای جدید در غرب آسیا باشد که در مرکز آن گسترش توافقات صلح ابراهیمی قرار دارد.

شاویت در رابطه با فشار آمریکا بر رژیم صهیونیستی به منظور جلوگیری از به خطر اندختن آتش‌بس نوشت:

دولت، به رهبری ترامپ و مشاوران ارشدش، خط سفت و سختی در برابر حماس اتخاذ کرده است، از جمله تهدید به اقدام نظامی در صورت نقض توافق و عدم خلع سلاح، اما در عین حال فشار فزاینده‌ای بر اسرائیل وارد می‌کند تا از گام‌هایی که ممکن است اجرای طرح را به خطر بیندازد، خودداری کند.

وزیر امور خارجه مارکو روبیو بارها تکرار کرده که «هیچ طرح جایگزینی وجود ندارد» و این توافق تنها مسیر به سوی ثبات است خود ترامپ بارها تأکید می‌کند که اسرائیل تنها «در صورتی که او تأیید کند» دست به اقدام خواهد زد، که به طور ضمنی یعنی اوست که تعیین می‌کند آیا حماس توافق را نقض کرده یا نه. همچنین رئیس‌جمهور قول داده که «اسرائیل بر هیچ منطقه‌ای در کرانه باختری اعمال حاکمیت نخواهد کرد».

وی در ادامه به مسائلی اشاره کرد که می‌توانند به منجر به اختلاف میان تل‌آویو و واشنگتن در رابطه با توافق آتش‌بس شود:

با وجود توافق‌های اصولی بین تل‌آویو و واشنگتن، عزم آمریکا برای شتاب‌بخشی به اجرای روند آتش‌بس ممکن است شکاف‌های قابل توجهی بین دو طرف ایجاد کند، به ویژه اگر دولت آمریکا بخواهد «حرکت رو به جلوی سریعی داشته باشد» پیش از آنکه مسائل پیچیده روی میز را حل‌وفصل کند. برجسته‌ترین موارد در این زمینه عبارتند از:

نیروی چندملیتی: انتظار می‌رود دولت آمریکا برای استقرار سریع این نیرو در غزه فشار بیاورد، شاید حتی پیش از رسیدن به توافق کامل درباره اختیارات آن و هویت کشورهای شرکت‌کننده (از جمله مسئله مشارکت ترکیه و یا قطر). اسرائیل از سوی خود، کنترل شدید بر ترکیب این نیروی چند ملیتی، نوع فعالیت نیرو و هماهنگی با عوامل امنیتی و کمک‌های بشردوستانه را مطالبه می‌کند که باید مورد توجه قرار بگیرد.

خلع سلاح: آمریکا به دنبال مکانیسمی بین‌المللی تحت نظارت خود است که فرآیند خلع سلاح مرحله‌ای را همراه با عقب‌نشینی تدریجی تضمین کند. اسرائیل بر خلع سلاح کامل نیروهای مقاومت فلسطینی به عنوان پیش‌شرط هرگونه تغییر در استقرار نیروهای خود در غزه پافشاری می‌کند و طرح موازی را رد می‌کند. تا جایی که معلوم است، هنوز بر سر جدول زمانی و معیارهای ارزیابی پیشرفت طرح، توافق نشده است.

جایگزین حکومتی: واشنگتن، با حمایت کشورهای عربی، تمایل دارد شرط جدایی کامل دولت موقت غزه از تشکیلات خودگردان فلسطینی را تعدیل کند، در حالی که اسرائیل با حضور و ادغام چهره‌های مرتبط با تشکیلات خود گردان یا حماس مخالفت می‌کند و پیش از کاهش حضور ارتش اسرائیل، ضمانت‌های امنیتی الزام‌آور می‌خواهد.

بازسازی غزه: آمریکا می‌خواهد از مرحله دوم، برنامه بازسازی مدنی گسترده‌ای با بودجه ائتلاف عربی-غربی را به اجرا درآورد، به عنوان پایه‌ای برای ثبات مدنی و اقتصادی. اسرائیل اما هر قدمی در بازسازی غزه را به تکمیل خلع سلاح و نظارت امنیتی شدید مشروط می‌کند و پیش از «حذف کامل تهدید نظامی»، با تزریق پول به غزه مخالفت می‌کند.

این کارشناس صهیونیست در پایان نوشت:

در نهایت - مرحله دوم توافق آتش‌بس در غزه، روابط آمریکا-اسرائیل را در آزمونی ظریف میان چشم‌انداز سیاسی آمریکایی و حفظ کنترل امنیتی اسرائیلی [بر غزه] قرار می‌دهد. در حالی که ترامپ این توافق را اهرمی برای ساخت نظم منطقه‌ای جدید می‌بیند، اسرائیل بر تضمین امنیت خود و حفظ استقلال عمل خود تمرکز دارد. توانایی غلبه بر شکاف‌ها تعیین خواهد کرد که آیا این توافق به یک حرکت منطقه‌ای پایدار تبدیل می‌شود یا زیر بار اختلافات استراتژیک میان نزدیک‌ترین متحدان فرو می‌پاشد.