عارف از شورای عالی سیاستگذاری کنار می‌رود؟ /آذر منصوری: فعلا نمی‌توان قضاوت کرد/سخنان اعضای فراکسیون امید درباره علت رأی نیاوردن بیطرف متناقض است /4 سئوالی که باید این فراکسیون شفاف پاسخ دهد

امید کرمانی ها: بعد از انتخابات مجلس دهم، انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات شوراهای پنجم تجمعی از نقدها به مدیریت شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان ایجاد شد که رأی نیاوردن بیطرف در مجلس همچون جرقه ای بود که زبان منتقدان را باز کرد، تا جایی که شائبه عبور اصلاح طلبان از مدیریت عارف در فضای سیاسی کشور مطرح شد.

آذر منصوری عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت در گفتگو با نامه نیوز می گوید: اصلاح طلبان به انسجام و ائتلاف حداکثری اصرار دارند اما درباره مدیریت شورای عالی سیاستگذاری نمی توان قضاوت کرد.

مشروح این گفتگو را در ادامه بخوانید؛

***

بعد از جلسه رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی به نظر می رسد نیروهای جریان اصلاحات به دو دسته اصلاح طلبان درون مجلس و اصلاح طلبان خارج از مجلس تقسیم شدند، اصلاح طلبان بیرون مجلس به ضعف فراکسیون امید و مدیریت آقای عارف انتقاد می کنند، در مقابل اعضای شاخص فراکسیون امید از عملکردی که داشتند دفاع می کنند و معتقدند منتقدان با فضای پارلمان آشنا نیستند. به نظر شما چرا هر روز نقدهای این دو دسته به یکدیگر بیشتر می شود؟

رویکرد فراکسیون امید نسبت به دولت اول و دوم آقای روحانی حمایتی بود و اگر نقدی هم داشت در قالب مباحث کارشناسی با هدف کمک به رفع ایرادات انجام می شد تا اقداماتی صورت گیرد که جای دفاع بیشتری داشته باشد. هنگام برگزاری جلسه بررسی صلاحیت و برنامه های وزرای پیشنهادی انتظار بود که همه وزرا بتوانند از مجلس رأی اعتماد بگیرند، حالا نتیجه ای هم که به دست آمد نشان داد آرای موافق برخی وزرا از پیش بینی ها بیشتر بود یا آرای موافق بعضی وزرا از پیش بینی ها کمتر. اما رأی نیاوردن آقای بیطرف جای سئوال داشت، او سابقه وزارت در دو دولت آقای خاتمی را در کارنامه دارد و با برند اصلاح طلبی شناخته می شود. از این جهت نقدهایی به فراکسیون امید وارد می شود که این فراکسیون از حداکثر ظرفیت خود برای کسب رأی موافق برای آقای بی طرف استفاده نکرد.

اعضای فراکسیون امید می گویند خود آقای بی طرف کم کاری کرد و نگفت که فراکسیون برای او بیشتر رایزنی و مذاکره کند. اشاره هم می کنند که تعداد اعضای این فراکسیون 103 است و آقای بیطرف 139 رأی موافق کسب کرد یعنی 36 نفر از سایر فراکسیونها به آقای بی طرف رأی موافق دادند. شما این توضیح را می پذیرید؟

وقتی وزرای دیگر منتسب به جریان اصلاح طلبی از مجلس رأی اعتماد گرفتند نشان می دهد که در مجلس لابی و گفتگو ضرورت دارد و این لابی ها است که می تواند در نتیجه نهایی اثر مستقیم بگذارد. مسئله اظهارنظرهای متفاوت و متناقض اعضای فراکسیون امید بعد از جلسه رأی اعتماد است. فراکسیون امید باید نسبت به نقدها و سئوال هایی که از طرف افکارعمومی مطرح می شود پاسخ شفاف، دقیق و روشنی بدهد. یعنی مشخص کند آیا علت رأی اعتماد نگرفتن آقای بیطرف کم کاری خودش بود؟ آیا دادن اطلاعات غلط به نمایندگان استان هایی که مسئله آب در آن استان ها اولویت است اثرگذاری داشت؟ آیا ائتلاف نکردن یا لابی کم اعضای فراکسیون امید بود که این نتیجه حاصل شد؟ آیا به قول آقای صادقی خط خوردگی هایی در برگه های رأی به وجود آمد و این خط خوردگی ها عاملی بود که آرای آقای بی طرف کم شود؟

آقای پارسایی سخنگوی فراکسیون امید گفت «برخی اعضای این فراکسیون برخلاف نظر تشکیلاتی دنبال مسائل منطقه ای رفتند و به مخالفت با آقای بیطرف پرداختند» اما در مقابل آقای حضرتی گفت «تمام اعضای فراکسیون به آقای بی طرف رأی موافق دادند» آیا منظور شما از تناقض در مواضع فراکسیونی این است؟

این یکی از تناقضات است و اینکه گفته می شود آقای بی طرف کم کاری کرد و انگیزه لازم را نداشت تا بتواند رأی موافق نمایندگان را به طرف خودش جلب کند. حرف و حدیث ها درباره رأی نیاوردن بیطرف خیلی زیاد است و مهمتر آنکه در اظهارات اعضای فراکسیون امید تناقض وجود دارد. در حالیکه فراکسیون باید در موضوع مسائل اینچنینی به اتفاق نظر برسد و واکنش به موقع نشان دهد. هم اکنون نیز انتظار آن است سخنگوی فراکسیون بیاید و خیلی روشن و صریح به سئوالات افکار عمومی پاسخ و درباره تناقض های یادشده توضیح دهد.

این نگاه نیز وجود دارد که اصلاح طلبان منتقد نوع بسته شدن فهرست لیست امید در انتخابات شوراها امروز زمان را مساعد می بینند و از عمد و روی غرض به نقد نحوه مدیریت آقای عارف در فراکسیون امید می پردازند تا از مدیریت آقای عارف در شورای عالی سیاستگذاری عبور کنند، این تحلیل را قبول دارید؟

نخست باید حرکت های قبلی که اصلاح طلبان در انتخابات مجلس، ریاست جمهوری و شوراها داشتند نقد، آسیب شناسی و ارزیابی شود و رسیدن به ساختار و سامانه ای است که این نقدها و آسیب ها را نداشته باشد. مسلما اصلاح طلبان بر اجماع و ائتلاف حداکثری اصرار دارند چون فضای کنونی کشور و تجارب گذشته این مسئله را ایجاب می کند. این احتمال و امکان وجود دارد که براساس آسیب شناسی به ترمیم یا اصلاح ساختاری که در انتخابات گذشته به مدد اصلاح طلبان آمد وارد انتخابات آینده شویم. حالا اینکه چه کسانی از جمله آقای عارف در مدیریت مجموعه باشند یا نباشند در همین چارچوب قابل تحلیل و بحث است. در واقع رویکرد شورا و دیدگاه رهبر اصلاحات مشخص می کند که در انتخابات آینده سامانه انسجام بخشی اصلاح طلبان به چه صورت خواهد بود.

یعنی روی انسجام و ائتلاف اصلاح طلبان در قالب شورای عالی سیاستگاری وحدت نظر دارند اما این امکان وجود دارد که براساس آسیب شناسی ها مدیریت شورای عالی سیاستگذاری که هم اکنون در اختیار آقای عارف است دستخوش تغییر شود.

همه اینها در چارچوب آسیب شناسی است که در حال انجام است. نمی شود نظر قطعی و مطلق داد. شورای عالی سیاستگذاری مجموعه ای از نمایندگان احزاب و شخصیت های حقیقی و اثرگذاری است که در قالب یک تصمیم جمعی برای سه انتخابات گذشته کنار هم قرار گرفتند. طبیعتا اگر قرار به آسیب شناسی باشد باید مجموعه عملکرد این شورای مورد نقد و آسیب شناسی قرار بگیرد که آقای عارف هم یکی از اعضای شورای عالی سیاستگذاری است. قاعدتا نقد و آسیب شناسی هم ممکن است ساختار شورای عالی سیاستگذاری را در بر بگیرد و هم فرایندهایی را که منتهی به لیست واحد اصلاح طلبان در انتخابات گذشته می شود. اما اینکه در نهایت مدیریت مجموعه چه طور شود به تصمیم احزاب اصلاح طلب، اعضای حقیقی شورای عالی سیاستگذاری و رهبری جریان اصلاحات بر می گردد که همه اجزای تصمیم شورای عالی سیاستگذاری را برای ورود به انتخابات آینده تشکیل می دهند. یعنی از الان نمی شود درباره مدیریت شورای عالی سیاستگذاری قضاوت کرد.

یعنی منظور شما از قضاوت، آیا این است که مدیریت کنونی شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان پایدار خواهد ماند یا دستخوش تغییر می شود؟

بله، با توجه به نظرخواهی هایی که از سراسر کشور می شود و کارگروه هایی که برای آسیب شناسی عملکرد شورای عالی سیاستگذاری، در دوحوزه تصمیم گیری خواهد شد.