غذاهای سریلانکا برای ما کاملا شگفت انگیز بودن. قبل از اینکه به سریلانکا بریم هیچ چیز در مورد غذای آنجا نمی دونستیم، با این وجود فهمیدیم که این خوراکی های جدید، خیلی هم لذتبخش هستند.
و خیلی زود متوجه شدیم که اگر می خواهید با یک غذای تند سورپرایز نشید، بهتره از آشپز بخواهید که طعم ملایم تری به غذا بده.
۱ . برنج و کاری (ادویه پلو)
ادویه پلو یکی از غذاهای اصلی سنتی سریلانکایی است. این غذا رو همه ی افراد، در همه جای کشور، و حتی گاهی دو بار در روز می خورند.
ادویه پلو شامل چند ظرف کوچک خوراکی های خوشمزه ادویه دار که تنوع زیادی هم دارن، از مرغ و ماهی گرفته تا غذاهای گیاهی مثل دال (همون دال عدس خودمون،) سیر کاری، کدو کاری، لوبیا سبز کاری و غیره… که همیشه با برنج و چند ظرف کوچک ترشی سبزیجات سرو میشه.
از اونجایی که یه دستور پخت خاص و واحد برای پخت این کاری ها وجود نداره، طعم و مزه هاشون با هم متفاوته، دقیقا مثل دال باهات نپالی یا تالی (طالی) هندی. خوردن “ادویه پلویی” اینقدر حس لذتبخشی به ما می داد که حتی بعضی وقتا روی اون غذا با هم دعوامون می شد…
واقعیت اینه که تنوع و گوناگونی غذاهای کاری سریلانکایی ما رو واقعا تحت تاثیر قرار داده بود. یکی از موارد جالب توجه دیگه برای ما جکفروت ( یه میوه شبیه زردآلو) کاری، چغندر کاری و آناناس کاری بود. و همه شون هم فوق العاده خوشمزه بودن.
یکی دیگه از استفاده های خلاقانه از سبزیجات (خب در واقع، میوه ها) سوپ کدو تنبل بود که در خود کدو تنبل سرو می شد:
۲ . میگو خیلی تند
به غذاهای تند در سریلانکا گفته میشه “تند و تیز، خیلی تند”. وقتی که در اسم یه غذا “تند و تیز” اومده باشه، به این معنیه که یه غذای تند آتشین جلو روی شما قرار داره…!
محبوب ترین غذای “تند و تیزی” که ما دیدیم، میگوی تند بود، که در شهر اقامتیمون Ella دستور پختش رو یاد گرفتیم .
۳ . تخم مرغ قیفی (بیتارا آپا)
تخم مرغ قیفی (آپا) یه نوع خمیر پنکیک هست، که با شیر نارگیل مخلوط شده و در کاسه های کوچک مخصوصی که مثل ماهی تابه هست پخته میشن، بطوریکه خمیر در ته کاسه کلفت و نرم پخته بشه و در لبه های کاسه نازک و تُرد باشه.
و در آخر هم یه تخم مرغ سرخ شده در وسط این خمیر میذارن تا تخم مرغ قیفی درست بشه:
۴ . قیف های رشته ای
قیف های رشته ای از خمیر آرد برنج ساخته شدن، که به شکل نودل های باریک و بخار داده شده دراومدن. قیف های رشته ای معمولا با کاری و برای صبحانه سرو میشن.
در Nuwara Eliya ما یه بشقاب خوشمزه از اسنک های (میان وعده) مختلف رو سفارش دادیم تا با کاری مون بخوریم، که از این قیف های رشته ای هم سمت چپ بشقاب گذاشته بودن:
۵ . راتیس ( شبیه سمبوسه خودمون) سبزیجات
اسنک هاس مثلثی شکلی که در وسط بشقاب در عکس بالا میبینید، همون راتیس های سبزیجات خوشمزه هستن.
راتیس در جنوب آسیا خیلی طرفدار داره و نان های صافی هستند که از آرد گندم درست میشن. راتیس سبزیجات، راتیسی است که یا سبزیجات پخته شده پُر شده.
انواع راتیس گوشت و یا راتیس ماهی هم بود، اما به نظر ما راتیس سبزیجات خوشمزه ترینشون بود ( بخصوص آنهایی که اول وقت، موقع صبحانه می فروشن)!
راتیس سبزیجات برای ما دو تا پسر دندون گرد در طول سفرمون به سریلانکا خیلی خوشایند بود.
۶ . کوتو روتی
کوتو روتی یه غذای سریلانکایی تمیلی (Tamil) هست، که در واقع شامل روتی (نوعی نان) تکه تکه مخلوط شده با سس کاری میشه و با سبزیجات و گوشت یا تخم مرغ سرو میشه. این غذا اولین بار در جفنا (Jaffna) که در شمال سریلانکا قرار داره در دهه ی ۱۹۶۰میلادی به عنوان یه غذای ارزان قیمت و بیرون بر برای آدم هایی که از لحاظ اقتصادی و اجتماعی در رده پایینی قرار داشتن تهیه شد.
اما کوتو روتی از همون موقع به منوی همه ی رستوران های سریلانکا راه پیدا کرد و دیگه مخصوص افراد کم درآمد نبود، بلکه به یه غذای اصلی برای همه تبدیل شد. بخصوص جوانانی که بعد از خوشگذرونی های شبانه به دنبال یه غذای سبک می گردند این غذا رو دوست دارند.
۷ . دسر سریلانکایی: واتالاپام (Watalappam)
واتالاپام یه دسر سنگین سریلانکاییه که از طریق مهاجرای مالایی وارد سریلانکا شده. مواد تشکیل دهنده ی این دسر هم شیر نارگیل، بادام هندی، تخم مرغ، شکر پنیر زرد (یک محصول شیرین قهوه ای که از نیشکر درست میشه) و ادویه های مختلف، بخصوص هل، میخک و جوز هست.
این یه دسر خیلی پُر طرفدار برای مراسم و اعیاد مذهبی و جشن های بزرگ است. ما که عاشقش شدیم!
۸ . شاه نارگیل تامبیلی
نوشیدنی مورد علاقه ما در سریلانکا ( راستش در سراسر آسیا)، آب نارگیل و میوه است. شاه نارگیل سریلانکا خیلی مشهور و پرطرفداره، که به این شاه نارگیل تامبیلی گفته میشه، که کمی شیرین تر از نارگیل معمولی هستند.
شاه نارگیل تامبیلی همچنین منبعی از ویتامین ،Eکلسیوم، فسفر و مقدار زیادی فیبر محلول هست. در ضمن به نظر ما این شاه نارگیل بسیار خوشمزه و خوش طعم بود:
۹ . چای سیلان
نام مستعمراتی سریلانکا تا قبل از ۱۹۷۲ که تحت اشغال و تسلط بریتانیا بود، سیلان بود. نفوذ و تسلط بریتانیا منجر به بوجود آمدن صنعت بزرگ صادرات چای شد. کشتزار های چای زیادی ایجاد شد، بخصوص در منطقه ی تپه ای اطراف نووارا الیا (Nuwara Eliya).
سریلانکا یکی از بزرگ ترین صادرکنندگان چای جهان هست، که یه عنوان چای سیلان شناخته میشه. در چین، هند و کنیا وجود داره و بیش از ۱۹درصد از صادرات جهان را تشکیل میده – که با توجه یه اینکه سریلانکا یه کشور کوچک است، این مساله خیلی قابل توجه و تحسین برانگیزه.
ما از کارخانه چای Pedro در Nuwara Eliya بازدید کردیم و در مورد انواع چای ( سبز، سفید و سیاه) مطالبی رو یاد گرفتیم، و از خوردن (چندین) فنجان چای تازه دم هم لذت بردیم: