معایب روش های رایج درمان سرطان

معایب روش های رایج درمان سرطان

وقتی یک تومور سرطانی در بدن بیماری آشکار می شود، اطرافیان سعی می کنند بیمار را وحشت زده کنند و او را وادار سازند سریع کاری کند، در حالیکه این تومور سرطانی ده سال است که در بدن بیمار بوده است. گاهی ده ها سال )به جز موارد استثنایی(، تومور سرطانی نه برای سلامتی خطری دارد و نه جان بیمار را تهدید می کند. اولین چیزی که باید افراد درک کنند این است که بسیاری از سرطان ها جزو بیماری های با رشد آهسته هستند و بیمار برای فکر کردن در مورد آن همیشه وقت دارد و مشکل اینجاست که طب شیمیایی همیشه میگوید باید سریع اقدام کرد و در عرض چند ساعت غده سرطانی را جراحی کرد، سینه را برید، پروستات را برداشت و تکه ای از روده را جراحی کرد. ولی حقیقت اینست: این سرطان قبل از آن که کشف شود به طور متوسط ۱۰ سال در بدن بیمار بوده است و بیمار احتمالا ۱۰ تا ۲۰ سال دیگر تا مردن فاصله دارد.

سرطان یک بیماری با رشد بسیار آهسته است و بیمار باید صبور باشد و تمام راههای درمان ممکن بیماری خودش را مورد توجه قرار دهد و از همه مهمتر وحشتزده نشود. در بسیاری از موارد طب شیمیایی سعی می کند به بیمار فشار آورد تا سریع تصمیم بگیرد و به او می گوید که اصلا وقتی برای تلف نکردن ندارد. بسیاری از افراد فکر می کنند که با شیمی درمانی می توانند از شر همه سلول های سرطانی خلاص شوند اما حتی دوزهای بالای شیمی درمانی هم نمی تواند آنها را از شر سرطان خلاص کند.

شیمی درمانی شبیه سم پاشی مزارع برای کشتن حشرات است که همیشه تعدادی حشره در مقابل سمپاشی مقاومت می کنند. به طور مشابه همیشه تعدادی سلول های سرطانی هستند که به هر ترکیبی از شیمی درمانی مقاومت نشان می دهند. سلول های مقاوم بعد از شیمی درمانی زنده می مانند و تعداد خود را تکثیر می کنند و سرانجام در حجم وسیع بر می گردند. درست مثل حشرات مزرعه، تومور سرطانی مقاوم می شود و در واقع سموم شیمیایی به غذای سلول های سرطانی تبدیل می شود.

اکنون سموم شیمیایی باعث میشود حال بیمار بدتر شود و طب شیمیایی می گوید الان من به تو مواد شیمیایی جدید و متفاوتی میدهم. مواد شیمیایی جدیدی که تومور سرطانی به آنها مقاومت نشان نداده است و اغلب این ماده شیمیایی جدید برای مدت کوتاهی جواب میدهد و بعد دیگر کار نمی کند و طب شیمیایی مجبور است سم جدیدی به بدن بیمار تزریق کند. اما حقیقت اینست:

«نمی توان با سم کسی را درمان کرد، نمی توان با سم کسی را شفا داد»

و این یکی از دلایل نرخ بالای بازگشت سرطان بعد از درمانهای مرسوم است.

بیش از نود و پنج درصد سرطانی ها دوباره سرطان اشان عود می کند و این چیزی است که خود پزشک ها می گویند. عود سرطان و بازگشت دوباره سرطان اصطلاح درستی نیست چون بازگشتی اتفاق نمی افتد و در واقع ادامه همان سرطان قبلی است. مثلا اگر شما سرطان سینه بگیرید بعد از چند ماه این بیماری در تمام بدن شما پخش می شود و اگر هم بالفرض دکتر سینه شما را قطع کند باز هم آن سرطان قبلا در ریه، استخوان، مغز و تمام بدن شما پخش شده است و فقط تعداد آنها برای آشکار سازی در آن اعضاء کم است اما این سلول های سرطانی تکثیر و دو برابر شدن خود را ادامه می دهند و چند ماه بعد در بخشی دیگر از بدن خودشان را آشکار می سازند. و به این ترتیب سلول های سرطانی کل بدن را تحت سلطه خود می گیرند بدون اینکه روش های متعارف درمان روی آنها تاثیر بگذارد.

هیچ سم یا ترکیبی از سموم وجود ندارد که بتواند همه سلولهای سرطانی ما را بکشد فقط سیستم ایمنی خودمان است که میتواند اینکار را انجام دهد. حتی اگر در موارد معدودی بتوان با روش های متعارف سرطان را مخفی کرد اما در دراز مدت دوباره خودش یا بیمای های مرتبط با آن بیمار را از بین می برند.

داروهایی که برای معالجه سرطان استفاده می شوند گاهی سمی ترین موادی هستند که تا به حال روی بدن انسان مورد استفاده قرار گرفته اند. شیمی درمانی به قدری سیستم ایمنی بدن را تخریب می کند که بیمار سرطانی بخاطر یک سرماخوردگی معمولی می میرد. سرم هایی که به سرطانی ها تزریق می شود جزو مواد خطرناک سمی دسته بندی می شوند و اگر این مواد روی بدن بریزد به سختی معالجه می شود. در تحقیقات مختلف اکثر تومور شناسان گفته اند اگر سرطان بگیرند هرگز از شیمی درمانی استفاده نخواهند کرد و آن را به خانواده خود نیز توصیه نمی کنند. اما با این وجود طب کنونی این داروهای فوق العاده مسموم را به عنوان داروهایی موثر و ایمن تایید می کند، برخلاف این حقیقت که عارضه جانبی متعارف این داروها مرگ بیمار است.