سرطان نتیجه ای از اسیدی شدن شدید بدن

سرطان نتیجه ای از اسیدی شدن شدید بدن

متاسفانه نمی توان همه ی پسماند های اسیدی را از بدن دفع کرد. از آنجا که PH خون همواره باید قلیایی باشد بدن اجازه نمی دهد که پسماند های اسیدی وارد جریان خون شوند و آن ها را در نقاطی از بدن ذخیره می کند. ذخایر چربی بدن در عین حال محل ذخیره ی پسماندهای اسیدی نیز هستند) به چربی هایی که موجب اضافه وزن می شود در زبان انگلیسی Free Fatty Acid گفته

می شود( این چربی ها مشکلاتی در محل ذخیره شده ایجاد می کنند. ذخیره ی پسماندهای اسیدی

در بافت های چربی موجب چاقی و بیماری های مزمن دیگر می شود.

اسیدی شدن و سرطان

اسیدی شدن شدید، ناشی از عدم وجود اکسیژن کافی در بدن است و این یک اصل است که هر بافت و مایعی که اسیدی است میزان اکسیژن موجود در آن پایین است. در بافت هایی که اکسیژن کافی وجود ندارد سلول ها قادر به تولید انرژی کافی نیستند زیرا که سلول ها برای سوزاندن ماده ی غذایی و تبدیل آن به انرژی، به اکسیژن نیاز دارند. در اثر کمبود انرژی، سلول ها علاوه بر اینکه نمی توانند وظایف خود را به خوبی انجام دهند قادر به ترمیم و بازسازی خود و ترمیم DNA نیز نخواهند بود.

دکتر اتو واربورگ ۲ پس از کشف ارتباط بین کاهش اکسیژن در بافت ها و ایجاد سرطان، جایزه نوبل پزشکی را کسب کرد. دکتر واربورگ به نحوه ی سوخت و ساز سلول های سرطانی پی برد و ثابت کرد که سلول های سرطانی در محیط هایی که نمی توانند اکسیژن پیدا کنند، از طریق تخمیر شکر و تبدیل آن به انرژی رشد می کنند.

سلول های سالم در محیط عاری از اکسیژن نمی توانند زنده بمانند اما سوال این است که سلول های سرطانی چگونه در چنین محیطی رشد می کنند؟ سلول های سرطانی از یک سلول پیشرفته ی انسان به یک سلول بدوی تبدیل شده و مانند سلول های بدوی گیاهان بدون اکسیژن نیز می توانند انرژی تولید کنند. سلول های انسان ها و حیوانات بر خلاف سلول های گیاهان فقط می توانند به کمک اکسیژن انرژی تولید کنند و در اثر نبود اکسیژن کافی به سلول های سرطانی تبدیل می شوند. سلول های سرطانی با استفاده از قند ها تکثیر می یابند. این سلول ها اصلاً نیازی به اکسیژن ندارند و فقط به قند احتیاج دارند که برای کسب قند بیشتر، نیازمند خون و رگ های خونی بیشتری هستند.

بیش از ۸۰ سال از کشف دکتر اتو واربورگ می گذرد و روش های مختلفی برای درمان سرطان به کار گرفته شده است، از جمله اکسیژن رسانی به بافت سرطانی و جلوگیری از تجمع رگ های خونی در اطراف تومور و همچنین مصرف داروهایی که از تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری می کند. درحالیکه درباره ی اسیدی شدن که مسبب و زمینه ساز اصلی سرطان است تحقیقی صورت نگرفته است.

اگر بخواهم به شکل بسیار ساده، نحوه ی سوخت و ساز سلول های سرطانی را توضیح دهم، باید بگویم که براثر افزایش بار اسیدی بدن، برخی از سلول ها آسیب دیده و می میرند. دراین مرحله هیچ مشکلی به وجود نمی آید چراکه به جای آن ها سلول های جدیدی تشکیل می شوند، اما گاهی برخی از سلول های آسیب دیده از بین نرفته و خود را با محیط جدید منطبق می سازند و در این محیط اسیدی و فاقد اکسیژن شروع به رشد و تکثیر می کنند. این سلول ها هیچ یک از وظایف خود را انجام نمی دهند، در برابر سیستم ایمنی بدن مقاوم هستند، به دستوراتی که از مغز صادر می شود پاسخی نمی دهند، بسیار بی رویه رشد و تکثیر می یابند، سلول های اطراف خود را هم آلوده ساخته و شبیه خود می کنند، این سلول ها همان سلول های سرطانی هستند.

این امر بسیار وحشتناک به نظر می رسد اما در واقع این سلول های بیچاره به دلیل آسیبی که در اثر نبود اکسیژن به آن ها وارد شده است چنین رفتاری از خود نشان می دهند. آن ها فقط برای اینکه زنده بمانند انعطاف پذیرتر و باهوش تر از سایر سلول ها می شوند و همه ی سلول ها از چنین استعدادی برخوردار هستند. با افزایش بار اسیدی سلول ، ساختار DNA آن آسیب می بیند و چنانچه سلول نتواند انرژی لازم برای بازسازی خود را تامین کند می میرد، اما گاهی سلول ها، نمی میرند و تبدیل به چنین سلول های با هوشی می شوند.

امروزه اکثر درمان ها معطوف به نابود کردن تومورهای سرطانی هستند و درمان هایی که بتوانند مانع از تبدیل سلول های سالم به سرطانی شوند بسیار نادر می باشند. این در حالی است که اسیدی بودن بدن بیماران سرطانی نسبت به افراد سالم از روی PH ادرار و آب دهانشان کاملاً آشکار و قابل تشخیص است و میزان اکسیژن موجود در بافت های این بیماران به شدت پائین است. سلول های سرطانی به اسید زیاد و اکسیژن کم علاقه دارند.

در بافتی که از اکسیژن بالایی برخوردار است سلول سرطانی یافت نمی شود و وجود اکسیژن زیاد فقط در محیط قلیایی امکان پذیر است. سلولی که به عنوان سلول سرطانی در محیط اسیدی خشونت به خرج می دهد، همان سلولی است که در محیط قلیایی عاشقانه زندگی می کند. بنابراین برای ایجاد محیطی عاشقانه برای سلول ها، باید قلیایی شویم.