انچه باید در مورد مایع قلیایی دانست

انچه باید در مورد مایع قلیایی دانست

به زبان ساده، PH نشانگر میزان یون هیدروژن ( ) موجود درمایعات است. مقدار PH بین ۱۴-۰ متغیر بوده و میزان اسیدی یا قلیایی بودن مایعات را نشان می دهد و هر مایعی PH خاص خود را دارد.

مایع اسیدی چیست؟

مایع اسیدی مایعی است که یون هیدروژن آن زیاد است. میزان PH مایعات اسیدی بین ۷-۰ است و هرچه میزان PH کمتر باشد، مقدار یون هیدروژن موجود در آن مایع بیشتر است.

مایع قلیایی چیست؟

هرچه مقدار یون هیدروژن مایعی ، کمتر باشد، آن مایع قلیایی است. میزان PH مایعات قلیایی ۱۴-۷ می باشد هرچه میزان PH مایعی بالاتر باشد، یون هیدروژن موجود در آن کمتر بوده و قلیایی تر است. در نهایت اگر میزان PH مایعی ۷ باشد، آن مایع نه اسیدی است نه قلیایی، بلکه خنثی است.

اسید و باز در یک محیط مشترک همواره همدیگر را خنثی می کنند و این فرآیند با جابجایی یون هیدروژن انجام می پذیرد «غلظت یون هیدروژن، نشانه ی خوبی برای سنجش سلامتی بدن است» هرچقدر یون هیدروژن در بدن کمتر باشد، بدن از سلامت عمومی بیشتری برخوردار است مسئله ی مهمی که وجود دارد این است که PH لوگاریتمیک است؛ مایعی که درجه ی PH آن ۵ است نسبت به مایعی با درجه ی PH6، ده برابر اسیدی تر است و یا مایعی با PH 9 ، نسبت به مایعی با PH 8 ، ده برابر قلیایی تر است.

تمام مایعات موجود در بدن PH مخصوص خود را دارند. خون مهم ترین مایع بدن است که PH آن بین ۳۵/۷ الی ۴۵/۷ است. این میزان نشان می دهد که PH خون کمی قلیایی است و اگر میزان آن از این محدوده کمتر یا بیشتر شود، سلامتی را تهدید می کند. بدن همواره میزان PH خون را در این محدوده تنظیم می کند و چنانچه به سمت اسیدی شدن پیش برود به سرعت وارد عمل شده و از طریق ادرار، تعرق و یا تنفس، اسید اضافی را دفع می کند. لذا بدن به صورت هوشمند مانع اسیدی شدن خون می شود و در حقیقت PH خون به هیچ عنوان تغییر نمی کند. به همین دلیل موضوع اصلی مورد بحث ما PH سایر مایعات بدن است.

ادرار، عرق، آب دهان، مایعات درون سلولی ، مایعات برون سلولی و مایعات موجود در بافت ها از جمله مایعاتی هستند که PH آنها متغیر است و این مایعات نقش به سزایی در ثابت نگه داشتن PH خون و متعادل سازی آن ایفا می کنند. شخص جوانی را در نظر بگیرید که یک بشقاب باقلوا را صرف می کند ولی قند خونش خیلی هم بالا نمی رود و پس از گذشت دو ساعت هورمون انسولین به حد نرمال خود برمی گردد. بدن یک شخص جوان و سالم این تعادل را به خوبی برقرار می کند اما با افزایش سن ایجاد چنین تعادلی بسیار سخت خواهد بود.

با کاهش ترشح انسولین توسط پانکراس ، بیماری های دیابت و مشکلات چاقی نیز بروز می کنند. این مسئله تا زمانی که در آزمایشات خون قابل مشاهده باشد، زیاد جدی گرفته نمی شود.اگر بدن به شدت اسیدی باشد ارگان های حیاتی با تلاش فراوان مانع از اسیدی شدن خون می شوند، به همین دلیل است که در آزمایشات خون، چیزی قابل تشخیص نمی باشد. در چنین شرایطی تنها راه تشخیص اسیدی بودن، اندازه گیری میزان PH مایعات بدن است. به عنوان مثال، رابطه ی مستقیمی بین اسیدی بودن ادرار و پوکی استخوان وجود دارد.