سلامت اجتماعی چیست؟

متفکران اخلاق بر این باورند که اخلاقی زیستن با سلامت اجتماعی، پیوندی بنیادی و عمیق دارد. مفهوم سلامت اجتماعی از چند دهه پیش مدنظر سلامت‌اندیشان در جهان قرارگرفته و امروزه به رکنی اساسی در تعریف سلامت تبدیل شده است…

10 مشخصه افرادی که سلامت اجتماعی دارند:

1. افرادی که سلامت اجتماعی دارند، از گفت‌وگو نمی‌گریزند و زمانی نیز که در حال گفت‌وگو هستند، اول می‌فهمند و سپس در پی فهماندن‌اند.

2. در سلامت اجتماعی، جدل و اقناع طرف مقابل، جای خود را به گفت‌وگوی معطوف به راه حل می‌دهد.

3. در این مقوله از سلامت، افراد به همان اندازه که انتظار حمایت‌گری دارند، حمایت می‌کنند و البته به همین دلیل همیشه از حمایتگری دیگران بهره‌مندند.

4. فردی که مدام در پی پیوستن و گسستن از دیگران است، از نظر اجتماعی سالم نیست. حفظ طولانی‌مدت روابط اجتماعی و صمیمیت و پایش و آب و دانه دادن به روابط انسانی، شرط سلامت اجتماعی است.

5. اعتماد به سلامت اجتماعی عنصری محوری است. اینکه حکم کنیم به همگان یا باید بدبین بود یا بی‌خیال و خوش‌بین، سلامت اجتماعی را مخدوش می‌کند. مهم است که آدمی بداند به چه کسی، در چه جایی و تا چه حد اعتماد کند.

6. فردی که در پی سلامت اجتماعی است، موفقیت دیگران را جشن می‌گیرد و آنها را به موقع تایید می‌کند، از کنایه زدن پیاپی به اطرافیان پرهیز می‌کند و در مدار انتقاد مدام از دیگران نمی‌افتد.

7. یک فرد سالم اجتماعی، سقف جهانش بسیار از سقف خانه‌اش بلندتر است و راجع به جامعه فکر می‌کند، دغدغه و تحلیل اجتماعی دارد.

8. افرادی که سلامت اجتماعی دارند، می‌توانند دور هم جمع شوند بی‌آنکه محور دور هم بودنشان، چیزی مثل قلیان باشد. این افراد به‌دلیل لذت بردن از حرف‌های مشترک‌شان و تبادل عقایدشان کنار هم می‌نشینند. فرد سالم از این منظر می‌تواند اطرافیان را برای یک سفر هماهنگ و سازماندهی کند بی‌آنکه تا آخر سفر، کار به دعوا یا دلخوری و تنش بکشد.

9. هوش اجتماعی افراد واجد سلامت اجتماعی بالاست. هوش اجتماعی 4 جزء دارد:

توان سازماندهی گروهی مهارت شنیدن و فهماندن الگوی رفتار ارتباطی قاطع توام با احترام داشتن تحلیل‌ها و نظرگاه‌‌های اجتماعی

10. کسی که می‌تواند خود را در جامعه پیرامونش نشان دهد و جایگاه مناسبی برای خود دست و پا کند، از نظر اجتماعی سالم است. حواسمان باشد که شأن اجتماعی با پست و مقام و ثروت و شهرت یکی نیست.

درنگ کنیم؛ تصویری که ما از خودمان داریم نتیجه نگاه دیگران به ماست.