چگونه با انتقاد برخورد کنیم؟

هیچ‌کس انتقاد را دوست ندارد اما بعضی از ما نسبت به آن خیلی حساسیم. آیا وقتی رئیس‌تان می‌گوید در طول جلسات ساکت باشید، آن را به خود می‌گیرید؟ آیا وقتی کودک‌تان بهانه‌گیری و گریه و زاری می‌کند و کسی به شما نگاه داورانه می‌اندازد، تمام روزتان خراب می‌شود؟ آیا وقتی مشتری پیشنهاد شما را رد می‌کند احساس شکست می‌کنید؟

برای کمال‌گراها، نقد و انتقاد مثل این است که ضعف‌ها و عیب‌ها افشا شده باشند. شما به سختی تلاش می‌کنید تا کاستی‌های‌تان را بپوشانید، و برای‌تان بسیار دردناک است که رو شوند.

نسبت به انتقاد چه واکنشی نشان می‌دهید؟ بعضی از افراد گویی می‌توانند به انتقاد بی‌اعتنایی کنند. دیگران ممکن است این انتقاد را درونی کرده و عمیقا باورکنند که واقعی است. شما ممکن است گریه کنید و احساس بی‌ارزش بودن به شما دست بدهد. در نتیجه فرصت‌های کمتری داشته و “جانب احتیاط” را همیشه نگه خواهید داشت. بعضی‌ها با خشم و حالت تهاجمی برخورد می‌کنند.

انتقاد حقیقت زندگی است. اگر قرار باشد کاری انجام دهیم، باید ریسک انتقاد را هم بپذیریم.

برای مورد انتقاد قرار نگرفتن فقط یک راه وجود دارد: کاری نکنیم، چیزی نگوییم و چیزی نباشیم. – ارسطو

روشن است که چیزی نگفتن و کاری نکردن استراتژی خوبی برای کنارآمدن با انتقاد نیست. هرچیزی تاحدودی ریسک دارد و با ریسک کردن این احتمال وجود دارد که دیگران کاری را که می‌کنیم دوست نداشته و یا نپذیرند.

مقاله مرتبط: چگونه انتقاد پذیر باشیم؟

از آنجایی‌که نمی‌توانیم از انتقاد اجتناب کنیم، پس باید یاد بگیریم چگونه به آن واکنش نشان دهیم.

چگونه با انتقاد و نکوهش کنار بیاییم؟

منبعش را پیدا کنید. آیا برای عقیده فرد منتقد ارزش قائل هستید؟ آیا می‌توانید او را در قالب “مفید” یا “مضر” قرار دهید؟ نقد و انتقاد از سوی یکی از اعضای نزدیک خانواده باید نسبت به انتقاد از سوی یک غریبه از ارزش بیشتری برخوردار باشد. این انتقاد از چه نوعی است؟ برخی انتقادها معنایی واضح دارند. بعضی دیگر از انتقادها سازنده هستند. انتقاد سازنده، حمله شخصی نیست، بلکه باید کمک‌کننده بوده و شما را به‌سمت پیشرفت سوق دهد نه‌اینکه تضعیف یا گمراه‌تان کند. نسبت به رشد و بهبود دید باز داشته باشید. برای یادگیری و تغییر انعطاف داشته باشید. به‌جای توجه به منفی‌ها، انتقاد را به‌عنوان فرصتی برای رشد فردی تلقی نمایید. چیزی را که واقعیت ندارد رها کنید و به خودتان نگیرید. اگر انتقادی واقعا ارزشمند نیست، حواس‌تان را متوجه چیز دیگری کنید. رو آن دوئل نکنید و بیش از حد هم تحلیلش ننمایید. سعی کنید باور داشته باشید که این انتقاد ممکن است درست نباشد و روی نقاط قوت‌تان متمرکز شوید. همه انتقادها واقعا هم به شما مربوط نمی‌شوند بلکه ممکن است بازتابی از حسادت، احساس عدم اطمینان و یا نارضایتی شخص دیگری باشند. احساسات خودتان را حس کنید. به خودتان اجازه دهید احساس رنجش یا خشم داشته باشید. انکار کردن یا سرکوب احساس‌تان فایده‌ای ندارد. درموردش حرف بزنید، یا بنویسید، و یا اجازه دهید چیزی از خود بروز دهند. سپس حرکت کنید. با خودتان مهربان باشید. برای حس این احساسات نامناسب و سخت، با خودتان مهربان باشید. با خودتان معامله کرده و شروع کنید به گفتگوی مثبت با خودتان مثلا “این انتقاد آزاردهنده بود اما چیزی از من کم نمی‌کند.”

شما نمی‌توانید اجازه دهید تحسین یا انتقاد به شما وارد شود یا نه، اما اسیر و گرفتار هر کدام از این‎ها شدن نشانه ضعف است. جان وودن

معیار ارزش فردی شما این نیست که چندنفر شما را دوست دارند، کارتان چیست، یا چه انتخاب‌هایی می‌کنید. نسبت به بازخورد آنهایی که مورداحترام‌تان هستند دیدِ باز داشته باشید اما این را هم بدانید که نمی‌توانید همه را راضی کنید و هیچ ایرادی هم ندارد.