مروری بر بازیکنان تاثیرگذار تاریخ باشگاه استقلال؛ پادشاهانِ فوتبال، سربازانِ تاج! (بخش پایانی)

اختصاصی طرفداری - در این یادداشت سعی داریم ۷۰ نفر از بهترین بازیکنان تاریخ باشگاه استقلال تهران را بر اساس عملکرد فردی و تاثیرشان در افتخارات و عملکرد این تیم، بررسی کنیم. بدون شک نظرها و معیارها در خصوص بهترین ها متفاوت بوده و این مطلب نیز بر اساس سلیقه شخصی نویسنده و دوستانی که بنده را در این زمینه یاری داده اند، تهیه شده است.

۱۰. فرهاد مجیدی

۷ مقدس آبی ها. این لقب را تیفوسی ها و در اصطلاح هواداران چند آتیشه استقلال به فرهاد مجیدی که یکی از بهترین گلزنان تاریخ این باشگاه به شمار می رود، نسبت داده اند. فاکتورهای مهمی نظیر تعداد گل زده بالا در استقلال، اثرگذاری بالا در قهرمانی های این تیم و در آخر محبوبیت بیش از حد او در بین هواداران آبی، باعث شد تا فرهاد مجیدی به عنوان یکی از ده بازیکن برتر تاریخ استقلال انتخاب شود. فرهاد مجیدی علاوه بر گلزنی های بیشمار خود برای استقلال که او را پس از آرش برهانی در رده دوم برترین گلزنان تاریخ این باشگاه قرار داده، در آسیا هم در بین بازیکنان ایرانی رکوردار است. مجیدی با به ثمر رساندن ۲۳ گل در ادوار مختلف مسابقات جام باشگاه‌های آسیا، هم اکنون رکورد دار بهترین گلزن ایرانی در این مسابقات است. مجیدی که هم اکنون ۴۱ سال سن دارد، متولد تهران ولی اصالتی مازندرانی دارد. وی فوتبال حرفه ای خود را از سال ۷۴ و تیم بهمن کرج شروع کرد و بعد از دو سال بازی در این تیم در سال ۷۶ راهی استقلال تهران شد. پسر محبوب آبی ها، بعد از اولین قهرمانیش با استقلال در سال ۷۶ و کسب عنوان نایب قهرمانی در جام باشگاه های آسیا، استقلال را به قصد اروپا و بازی در تیم راپیدوین اتریش ترک گفت. وی در ۱۲ بازی برای این تیم ۴ گل به ثمر رساند و در پایان فصل مجددا به استقلال برگشت. اما طولی نکشید که باز هوای رفتن به سر فرهاد مجیدی زد و راهی الوصل امارات شد. دوران نسبتا موفقی رو با الوصل تجربه کرد و درنهایت به صورت قرضی راهی العین شد تا در رقابت های آسیایی به این تیم کمک کند. گلزنی او در وقت های اضافه منجر به صعود العین به فینال جام باشگاه های آسیا شد و تونست با این تیم عنوان قهرمانی قاره کهن رو به دست بیاورد.

مجیدی برای سومین بار و در سال ۸۶ دوباره به استقلال برگشت که شروع موفقیت های او و تیم استقلال هم بود. فرهاد در همان سال توانست به قهرمانی جام حذفی با استقلال دست یابد و یک سال بعد هم عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد. گویا دوران شیرین، فرهاد مجیدی از ۳۰ سالگی تازه شروع شده بود. درخشش در دربی ها و گلزنی هایش به رقیب سنتی یعنی پرسپولیس، از فرهاد مجیدی چهره ای دوست داشتنی در بین هواداران آبی ساخته بود. او در نظرسنجی برنامه ۹۰ در سال ۹۴ به عنوان محبوب ترین بازیکن دو دهه باشگاه استقلال با ۵۸ درصد آرا شناخته شد. مجیدی بالاتر از نفراتی چون علیرضا منصوریان، آرش برهانی، مجتبی جباری و جواد زرینچه در آن سال به عنوان محبوب ترین بازیکن دو دهه اخیر آبی ها شناخته شد. مجیدی در سال ۹۰ و به صورت قرضی به مدت دو سال راهی فوتبال قطر و تیم الغرافه شد. مجیدی در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا با پیراهن زردپوش الغرافه در تاریخ ۲۹ فروردین ۹۱ مقابل نماینده ایران پرسپولیس قرار گرفت. او در این بازی به دلیل تمارض کارت قرمز گرفت و اخراج شد. مجیدی در میان سوت کرکننده هواداران سرخپوش، پیراهن زرد رنگ الغرافه را از تن خود خارج کرد و لباس آبی (همرنگ پیراهن استقلال تهران) را نمایان کرد و پس از بوسیدن آن، به تماشاگران پرسپولیس عدد ۴ را نشان داد. اتفاقی که باعث محبوبیت بیش از حد او باز هم در میان استقلالی ها شد. او باز هم به استقلال برگشت اما برگشتنی که بوی ماندن نمی داد. فرهاد مجیدی در تاریخ ۷ آبان ۹۲ در بازی استقلال مقابل مس کرمان در دقیقه ۸۸ بازی بعد از تعویض با نیکبخت واحدی به آغوش امیر قلعه نویی رفت و پس از دور افتخار و بوسیدن چهار گوش مستطیل سبز رسما از دنیای بازیگری فوتبال وداع کرد و هواداران علاقه مند به خود را در بهت فرو برد. او در حال حاضر مشغول گذراندن مدارج مربیگری در فوتبال اروپا است.

افتخارات فرهاد مجیدی

دومین گلزن برتر تاریخ باشگاه استقلال تهران بعد از آرش برهانی

برترین گلزن در ادوار مختلف مسابقات باشگاهی آسیا در جمع بازیکنان ایرانی با زدن ۲۳ گل

تنها بازیکن فوتبال ایرانی دارای عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۰۳-۲۰۰۲ به همراه تیم العین

نامزد دریافت جایزه بهترین بازیکن آسیا در سال ۲۰۱۰

قهرمانی در لیگ آزادگان فصل ۷۷–۷۶ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در لیگ امارات ۲۰۰۷–۲۰۰۶ به همراه تیم الاهلی امارات

قهرمانی در جام حذفی ۸۷–۸۶ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران فصل ۸۸–۸۷ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در جام حذفی قطر ۲۰۱۲–۲۰۱۱ به همراه تیم الغرافه قطر

قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران فصل ۹۲–۹۱ به همراه تیم استقلال تهران

۹. جواد زرینچه

جواد زرینچه دفاع راست تاریخی تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه استقلال در مرداد ۴۵ در تهران متولد شد. فوتبال حرفه ای خود را در سال ۵۷ در تیم جوانان لوکوموتیو تهران شروع کرد و بعد از چندسال بازی در لیگ جوانان، به منظور انجام خدمت سربازی، راهی تیم ژاندارمری در لیگ دسته سوم شد. سرمربی وقت تیم ملی در آن دوران یعنی پرویز دهداری متوجه استعداد درخشان زرینچه شده بود و درحالی که جواد فقط ۲۰ سال سن داشت توسط مرحوم دهداری به تیم ملی دعوت شد. زرینچه کار بسیار سختی در شروع کار خود در تیم ملی داشت، چون باید جای خالی شاهین بیانی کاپیتان پرآوازه استقلالی ها و همچنین یکی از بهترین مدافعان تیم ملی را پر می کرد. بعد از حضور موفق در تیم ملی، پیشنهاد از استقلال رسید و درنتیجه در سال ۶۶ جواد زرینچه به استقلال منتقل شد. جواد زرینچه ۱۴ سال برای استقلال بازی کرد و با پیراهن این تیم عناوین و افتخارات مختلفی را به دست آورد که فتح جام لیگ آزادگان در فصل ۸۰-۷۹ ، فتح جام حذفی و قهرمانی در جام باشگاه های آسیا در سال ۷۰ نمونه هایی از این عناوین هستند.

گفتنی است که زرینچه یکی از وفادارترین بازیکنان استقلال است و زمانی که این تیم با رای فدراسیون وقت به دسته سوم سقوط کرد، زرینچه قرارداد خود را با تیم فوتبال کشاورز فسخ کرده و برای کمک به استقلال راهی دسته سوم شد. ستاره ی بی چون و چرای دهه ی ۷۰ آبی ها، اسمش برای استقلالی ها خاطره ی دربی ۷۳ را همیشه زنده می کند. در آن بازی پربرخورد، جنجالی و پرحاشیه پرسپولیس در نیمه ی اول ۲-۰ جلو افتاد. البته دقیقه ی ۷۰ پرسپولیس با اخراج ستاره خود، مجتبی محرمی ۱۰ نفره به بازی ادامه می داد. نصرالله عبدالهی سرمربی وقت استقلال یا یک تغییر کارآمد،جواد زرینچه را از پست دفاع مرکزی به دفاع راست منتقل کرد تا یکی از اصلی ترین زمینه سازان به تساوی رساندن بازی، زرینچه لقب بگیرد. وی در دوران حضور در تیم ملی نیز مهره ای موثر و کارآمد بود و در بازی دوستانه با دانمارک کاپیتان تیم ملی شد و همچنین توانست به همراه تیم ملی راهی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه شود. در بازی مقابل آمریکا که از سوی فیفا بازی قرن بیستم نامیده شد، با سانتری تماشایی برای حمید استیلی زمینه ساز گل اول تیم ملی شد. گفتنی است که جواد زرینچه در سن ۳۶ سالگی با پیراهن صباباتری از دنیای فوتبال حرفه ای خداحافظی کرد تا پرونده بازیگری بهترین مدافع راست تاریخ تیم ملی بسته شود. زرینچه پس از خداحافظی از فوتبال در تیم های استقلال تهران، صبای قم، صنایع اراک، آلومینیوم هرمزگان و شهرداری یاسوج مربیگری کرده است.

افتخارات جواد زرینچه

قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا در سال ۷۰ به همراه تیم استقلال تهران

نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا در فصل ۲۰۰۲–۲۰۰۱ به همراه استقلال تهران

قهرمانی در لیگ آزادگان فصل ۶۹–۶۸ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در لیگ آزادگان فصل ۷۷–۷۶ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در لیگ آزادگان فصل ۸۰–۷۹ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در جام حذفی ۷۵–۷۴ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در جام حذفی ۷۹–۷۸ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در جام حذفی ۸۱–۸۰ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمان در جام باشگاه های تهران در سال ۷۰ به همراه استقلال تهران

۸. امیر قلعه نویی

علی پروین تیکه کلام جالبی در مورد بازیکنان بزرگ و پرافتخار دارد و در وصف آن ها می گوید: بعضی از بازیکنان افتخاراتشان رو تریلی هم نمی کشه. یکی از آن بازیکن ها که چه در قامت بازیکن و بعدها سرمربی، افتخاراتش را تریلی هم نمی کشد، امیر قلعه نوعی ملقب به ژنرال استقلالی هاست. اردشیر قلعه‌نویی معروف به امیر قلعه‌نویی متولد آذر ۴۲ در تهران است. وی که اصالتی نیشابوری دارد، پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر ایران تاکنون است، به طوری که تیم های تحت رهبری او موفق به پنج عنوان قهرمانی در لیگ برتر شده اند. امیر قلعه نوعی فوتبال حرفه ای خود را در سال ۵۸ و با تیم راه آهن شروع کرد و دو سال در این تیم توپ زد. اردشیر لارودی و پرویز ابوطالب اولین کسانی بودند که او را برای تیم‌های پایه‌ای راه‌آهن انتخاب کردند و بعد ناصر ابراهیمی او را به تیم بزرگسالان راه‌آهن برد که توانست در سن ۱۷ سالگی ۳ گل در جام حذفی تهران در سال ۵۹ بزند. در این فصل راه‌آهن هر دو تیم استقلال و پرسپولیس را در جام حذفی تهران شکست داد و تا فینال پیش رفت، اما با شکست در مقابل نیروی هوایی نایب قهرمان شد. او در سال ۶۰ به تیم ملی جوانان دعوت شد که نمایش قابل قبولی هم از خود ارائه کرد. ابراهیمی از میان تمام بازیکنان نخبه راه‌آهن مثل فرشاد پیوس، مرتضی یکه و بیژن طاهری، تنها قلعه نویی ۱۸ ساله را با خود به شاهین برد. شاهین ملی پوشان زیادی در آن روزها داشت که نادر فریادشیران، مهدی دینورزاده، نصرالله عبداللهی، محمد صادقی و حمید مجدتیموری از این جمع بودند. ابراهیمی در سال ۶۳ از شاهین جدا شد و جای خود را به محراب شاهرخی و سپس به نصرالله عبداللهی داد. در سال ۶۴ و پس از خداحافظی صادقی از فوتبال و جدا شدن دینورزاده از شاهین، قلعه نویی ۲۲ ساله به عنوان کاپیتان تیم انتخاب شد. در حالی که در ترکیب اصلی شاهین تقریباً تمام بازیکنان از نظر سنی از او بزرگتر بودند. قلعه نوعی پس از ۶ سال موفق در شاهین، به فوتبال قطر و تیم السد رفت. برای مدت حدود یک سال در این تیم بازی کرد و همراه با السد قهرمان لیگ و جام حذفی قطر شد. قلعه نویی در زمستان ۶۷ به تهران بازگشت و به باشگاه استقلال تهران پیوست و تا پایان دوران بازی اش درسال ۷۶ در این تیم ماند. در این ۹ سال قلعه نوعی ۱۵۳ بازی و ۴۱ گل برای استقلال به ثمر رساند و قهرمانی های مختلفی با این تیم کسب کرد. امیر قلعه نوعی سابقه ۲۰ بازی ملی و یک گل زده (در مقابل کویت) نیز در کارنامه خود دارد. وی اولین بار توسط ناصر ابراهیمی در سال ۶۴ به تیم ملی «ب» ایران دعوت شد. یک سال بعد از سوی پرویز دهداری به تیم ملی دعوت شد و اولین بازی ملی خود را در اردیبهشت ماه سال ۶۵ در مقابل چین انجام داد.

البته او پس از آن تا سن ۲۹ سالگی و به دعوت پروین به تیم ملی دعوت نشد. البته این دور ماندن او از تیم ملی دلایل مختلفی داشت. در زمان برگزاری جام ملتهای آسیای ۱۹۸۸ در تیم السد قطر بازی می‌کرد و چون در آن زمان بازیکنان شاغل در تیمهای خارجی به تیم ملی دعوت نمی‌شدند، امکان بازی در آن مسابقات را پیدا نکرد. در زمان بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ پکن عضو تیم استقلال بود، اما به دلیل ترافیک هافبک‌های برجسته و تکنیکی مثل نامجو مطلق، بیانی، ابطحی، قایقران و افتخاری در تیم ملی آن زمان در جمع ۲۰ نفر اعزامی تیم فوتبال به بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ قرار نگرفت. در زمان جام ملتهای آسیای ۱۹۹۲ ژاپن هم دچار مصدومیت شدید بود و ۱۱ ماه دور از میادین ماند. قلعه نویی چندین بار در دوران بازیگری مصدوم شد و دو مرتبه مصدومیت جدی را تجربه کرد. بار اول در سال ۷۱ و بار دوم آن در اواخر سال ۷۵ دچار مصدومیت شدید و طولانی شد که نهایتا به خداحافظی او از فوتبال انجامید. تبعات مصدومیت شدید زانو در دوران پس از بازی هم همراه وی بود و چندین بار ناچار به جراحی زانو شد. شاهکار امیر خان در دوران پس از فوتبال او هم ادامه داشت و در لباس سرمربی گری کارنامه موفقی از خود به جا گذاشته‌است. او به عنوان سرمربی همراه با تیم‌های مختلف توانسته ۷ عنوان قهرمانی در مسابقات رسمی (۵ لیگ برتر و ۲ جام حذفی ایران) به دست آورد. پیش از اینکه نخستین تجربه سرمربیگری اش را در تیم کشاورز تهران به دست آورد، یک سال دستیار ناصر حجازی در استقلال و چند ماه دستیار ابراهیم قاسم‌پور در تیم ملی امید بود و همراه تیم امید قهرمان بازی‌های غرب آسیا در تهران شد. او به عنوان سرمربی در تیم های کشاورز، برق تهران، استقلال اهواز، استقلال تهران (۴ دوره)، تیم ملی ایران، مس کرمان، سپاهان اصفهان، تراکتورسازی تبریز (۲ دوره)، ملوان بندر انزلی (مدتی کوتاه) و سرانجام در مقطع کنونی ذوب آهن بود که در پایان لیگ هفدهم توانست این تیم را به مقام نایب قهرمانی لیگ برتر برساند.

افتخارات امیر قلعه نوعی (دوران بازی)

قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا در سال ۷۰ به همراه تیم استقلال تهران

نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا در فصل ۱۹۹۲–۱۹۹۱ به همراه استقلال تهران

قهرمانی در اولین دوره لیگ قدس در سال ۶۴ به همراه تیم تهران الف

قهرمانی در لیگ فوتبال قطر در سال ۶۷ به همراه السد قطر

قهرمانی در جام حذفی فوتبال قطر در سال ۶۷ به همراه السد قطر

قهرمانی در لیگ باشگاه‌های ایران (لیگ قدس) در سال ۶۹ به همراه استقلال تهران

قهرمان در جام باشگاه های تهران در سال ۷۰ به همراه استقلال تهران

قهرمانی در جام حذفی ۷۵–۷۴ به همراه تیم استقلال تهران

افتخارات امیر قلعه نوعی (دوران سرمربی گری)

قهرمانی در جام حذفی ۸۱–۸۰ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در لیگ برتر فصل ۸۵–۸۴ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در بازی‌های قهرمانی غرب آسیا ۲۰۰۷ به همراه تیم ملی فوتبال ایران

قهرمانی در جام حذفی ۸۷–۸۶ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در لیگ برتر فصل ۸۸–۸۷ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی در لیگ برتر فصل ۸۹–۸۸ به همراه تیم سپاهان اصفهان

قهرمانی در لیگ برتر فصل ۹۰–۸۹ به همراه تیم سپاهان اصفهان

قهرمانی در لیگ برتر فصل ۹۲–۹۱ به همراه تیم استقلال تهران

نایب قهرمانی در لیگ برتر فصل ۸۳–۸۲ به همراه تیم استقلال تهران

نایب قهرمانی در جام حذفی فصل ۸۳–۸۲ به همراه تیم استقلال تهران

نایب قهرمانی در لیگ برتر فصل ۹۱–۹۰ به همراه تیم تراکتورسازی تبریز

نایب قهرمانی در جام حذفی فصل ۹۶–۹۵ به همراه تیم تراکتورسازی تبریز

نایب قهرمانی در لیگ برتر فصل ۹۷–۹۶ به همراه تیم ذوب آهن اصفهان

۷. حسن روشن

مفسران مستطیل سبز او را پدیده دهه پنجاه فوتبال ایران می دانستند که بی تردید گل های کم نظیرش در رقابت های ملی و باشگاهی از ماندگارترین لحظات تاریخ فوتبال ایران به شمار می آید. حسن روشن متولد دی ماه سال ۳۳ در تهران است. شروع فوتبال حرفه ایش از تیم تاج در سال ۵۰ بود و تا هفت سال و انحلال این تیم در سال ۵۷ ادامه داشت. مسابقات جام باشگاههای تهران در سال ۵۱ و رقابت تنگاتنگ دو تیم تاج و عقاب که در آخر تاج به عنوان قهرمانی رسید، شروعی بر قهرمانی ها و افتخارات این مهاجم نامی کشورمان بود. حسن روشن جوان ترین گلزن تاریخ دربی نیز محسوب می شود. جوان اول استقلال در دهه پنجاه در دربی چهاردهم که ۳ خرداد ۵۳ انجام شد، زننده تک گل پیروزی بخش تاج مقابل پرسپولیس بود. روشن در این روز ۱۸ سال و ۳۵۷ روز سن داشت. وی پس از جدایی از تاج به تیم الاهلی پیوست و پس از ۴ سال حضور در این تیم بار دیگر به ایران بازگشت و این بار درحالی که نام تاج به استقلال تغییر یافته بود بار دیگر پیراهن آبی را بر تن کرد. روشن پس از یک فصل حضور در استقلال در سال ۶۲ دوباره به عضویت تیم الاهلی درآمد و پس از یک سال بازی در این تیم برای سومین بار پیراهن آبی پوشان را بر تن نمود. این حضور آخرین حضور حسن روشن در تیم استقلال بود و این مهاجم گلزن پس از چهار سال بازی در استقلال و در مجموع ۱۲ سال بازی در سال ۶۷ با پیراهن این تیم برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.

حسن روشن در تیم ملی نیز دوران خوبی را سپری کرد و موفق شد در ۴۸ بازی ۱۳ گل نیز برای تیم ملی فوتبال ایران به ثمر برساند. گل های حساس این مهاجم در بازی های بزرگ هیچ گاه از یاد فوتبال دوستان نمی رود. گلزنی در المپیک مونترال مقابل لهستان، گل زیبایی که به پرو در جام جهانی ۱۹۷۸ زد و دو گلی که با وجود مصدومیت به کره جنوبی زد از جمله گل های حساس و بیادماندنی این مهاجم نامدار فوتبال کشورمان در عرصه ملی می باشد که هیچ گاه آن ها را فراموش نخواهیم کرد. حسن روشن علاوه بر فوتبال یک دومیدانی کار کم نظیر و یک کشتی گیر خوب نیز بود. چنانچه در سال ۵۰، در ماده ۲۰۰ متر سرعت و ۵۰۰۰ متر استقامت (هر دو در فضای باز) دارای مقام دوم آموزشگاههای تهران شد و در دو ۱۰۰×۴ متر امدادی نیز به همراه سایرین، مقام نخست را کسب نمود. او در دو رشته تنیس روی میز و کشتی نیز، حائز عنوان آموزشگاهی شده و در مسابقات کشتی رده ۶۲ کیلوگرم به مقام ششم دست یافت و سپس سال ۵۱ در تنیس روی میز، رتبه دوم انفرادی و قهرمانی دوبل را کسب کرد. حسن روشن در تمامی تورنمنت های معتبر جهانی و آسیایی موفق به گلزنی شده است و از این حیث یکی از موفق ترین بازیکنان فوتبال ایران و آسیا به شمار می رود. المپیک آسیایی، جام ملت های آسیا، مقدماتی جام جهانی، جام جهانی، مقدماتی المپیک، المپیک، مقدماتی جوانان آسیا و قهرمانی جوانان آسیا تورنمنت هایی هستند که حسن روشن با گلزنی در آنها خود را جاودانه کرده است. وی در مقاطعی که در اوج دوران ورزشی خود قرار داشت، از تیم های پاری سن ژرمن و چلسی نیز پیشنهاداتی داشت که به گفته خودش به علت علاقه به حضور در ایران به این پیشنهادات پاسخ رد داد.

افتخارات حسن روشن

قهرمانی در جام ملت های آسیا در سال ۱۹۷۶ به همراه تیم ملی ایران

صعود به المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶ به همراه تیم امید ایران

حضور در المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶ و گلزنی به تیم لهستان در ترکیب تیم امید ایران

حضور در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین به همراه تیم ملی ایران

گلزنی به تیم ملی پرو در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین در ترکیب تیم ملی ایران

قهرمانی در رقابت های جوانان آسیا در سال ۱۹۷۳ تهران به همراه تیم جوانان ایران

قهرمانی در رقابت های جوانان آسیا در سال ۱۹۷۴ بانکوک به همراه تیم جوانان ایران

کسب مقام سوم جام باشگاه‌های آسیا ۱۹۷۱ به همراه تیم تاج

قهرمان سه دوره جام باشگاههای تهران در سال های ۱۳۵۱، ۱۳۶۲ و ۱۳۶۴ به همراه تیم تاج

قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال ۱۳۵۳ به همراه تیم تاج

قهرمانی در جام حذفی در فصل ۵۷–۵۶ به همراه تیم تاج

۶. بیوک جدیکار

در دهه سی شمسی این شایعه در ورزشگاه امجدیه (شیرودی فعلی) شنیده شد که پای چپ او را خریده اند. جراید هم با آب و تاب در موردش نوشتند و حتی عده ای می گفتند دولت شوت زدن او با پای چپ را ممنوع کرده است. او با پای چپ سحرآمیز خود ۱۴۳ گل در رقابت های ملی و باشگاهی به ثمر رساند. به جرات می توان گفت که وی اولین سوپراستار فوتبال ایران و آسیا و چپ پایی فوق العاده در زمان خودش بود که به او لقب «چپ طلایی» را داده بودند. صحبت از مرحوم بیوک جدیکار است، هافبک آذری تاج سابق که در زمره بنیانگذاران این باشگاه در دهه بیست بود. مردی که جزو اولین لژیونرهای فوتبال ایران به شمار می رفت و در دهه سی برای تیم ویکتوریا برلین آلمان غربی هم توپ زد. بیوک جدیکار متولد بهمن ۱۳۰۸ در شهر تبریز است. نخستسن لژیونر فوتبال ایران، فوتبال را از سال ۱۳۲۳ و در تیم تهرانجوان زیر نظر مرحوم فکری آغاز کرد. در سال ۱۳۲۴ در مسابقات قهرمانی باشگاه های تهران در تیم «جوان» بازی می کرد و به عنوان گلزن این تیم شناخته شده بود و در سال ۱۳۲۵ توسط مرحوم علی دانایی فرد به تیم «تور» پیوست. مرحوم جدیکار در سال ۱۳۲۸ وارد باشگاه دوچرخه سواران شد و از سال ۱۳۳۰ به عضویت تیم ملی فوتبال درآمد. آقا بیوک در ابتدا دروازه‌بان بود ولی با توجه به توانایی وی در استفاده از پای چپ خود، به توصیه علی دانایی‌فرد، به خط حمله منتقل گردید. جدیکار از جمله بازیکنان نسل اول دوچرخه سواران و بدون گفت و گو بی نظیرترین چپ پای تاریخ فوتبال ایران بود.

وی در سال ۱۳۳۶ مورد توجه آلمانی‌ها قرار گرفت و با تیم ویکتوریای برلین که در آن زمان از بهترین تیم های آلمان بود قراردادی ۲ ساله بست اما پس از ۹ ماه به خاطر تشکیل تیم ملی فوتبال ایران و حضور در بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ دوباره به وطن بازگشت و پیراهن تیم ملی را با افتخار و با عبور از پول و شهرت فوتبال آلمان غربی به تن کرد. بیوک جدیکار با ۱۸ سال سابقه بازی در تاج، به عنوان یکی از مفاخر این باشگاه به شمار می رود که بیشترین بازی را در این تیم داشته است. نخستین بازی رسمی وی در سال ۱۳۲۸ با تیم ملی افغانستان بود.در سال ۱۳۲۵ بود که ایتالیایی ها خواستار او بودند و باشگاههای رم، لاتزیو و تورینو به وی پیشنهاد عقد قرارداد دادند که در نهایت جدیکار برای عقد قرارداد با تیم تورینو عازم ایتالیا شد. در نهایت با عدم ارسال موافقت نامه توسط سازمان تربیت بدنی وقت و سفر تیم ملی فوتبال به شوروی سابق این انتقال به سر انجام نرسید. جدیکار مرد پر افتخار تاریخ فوتبال ایران سرانجام در ۲۶ آذر ۱۳۹۲ و در سن ۸۴ سالگی در بستر بیماری جان به جان آفرین تسلیم کرد. به بهانه وفات این مرد بزرگ فوتبال کشورمان، سپ بلاتر رئیس سابق فیفا طی نامه ای به فدراسیون فوتبال کشورمان درگذشت اولین لژیونر تاریخ فوتبال ایران رو تسلیت گفت.

افتخارات بیوک جدیکار

اولین لژیونر تاریخ فوتبال کشورمان که در سال ۱۳۳۶ به تیم ویکتوریای برلین پیوست

سابقه ۱۸ سال بازی در تیم تاج به عنوان بازیکنی که بیشترین حضور در این تیم را داشته است

قهرمان ۸ دوره جام باشگاه های تهران در سال های ۲۸، ۳۱، ۳۵، ۳۶، ۳۸، ۴۰، ۴۱ و ۴۷ به همراه تیم تاج

قهرمان جام حذفی تهران در سال های ۳۰، ۳۷ و ۳۸ به همراه تیم تاج

۵. غلامحسین مظلومی

غلامحسین مظلومی مهاجمی ارزنده، باهوش و بسیار فرصت طلب و کم نظیر در سطح قاره آسیا بود که به عقیده بسیاری او کاملترین سنتر فوروارد تاریخ فوتبال ایران است و حضور موثرش اغلب با پایان یافتن مشکلات، در هر دو سطح ملی و باشگاهی همراه بود. غلامحسین مظلومی تنگستانی متولد دی ماه ۱۳۲۸ در منطقه تنگستان بوشهر است. شروع حرفه ای فوتبال مظلومی در سال ۱۳۴۴ و تیم تاج آبادان بود. او پس از سه سال بازی در این تیم در سال ۱۳۴۷ و زمانی که در حال گذراندن دوران تحصیلی بود به تیم تاج پیوست و مجموعا ۹ سال برای تاج بازی کرد. وی افتخارات زیادی با این تیم از جمله قهرمانی آسیا در سال ۱۳۴۹ و مقام سوم جام باشگاه های آسیا در سال ۱۳۵۰ را کسب نموده است. این گلزن قهار در سال ۱۳۵۰ و با زدن ۵ گل عنوان آقای گلی مسابقات جام باشگاه های آسیا را به دست اورد. مظلومی در این مدت در تیم تاج و سپس در تیم شهباز با به‌ثمر رساندن ۶۵ گل در جام تخت جمشید و جام باشگاه‌های ایران و سه دوره کسب عنوان گلزن برتر لیگ تخت جمشید (دوره اول ۱۵ گل دوره دوم ۱۰ گل و دوره چهارم ۱۹ گل) دارای یک رکورد است. او همچنین در سه دوره شرکت تاج در جام میلز با زدن ۲۶ گل آقای گل مسابقات میلز بود. در سال ۱۳۵۶ پس از جدایی از شهباز به الوصل امارت پیوست و با درخشش او الوصل قهرمان جام حذفی امارت شد و مظلومی با زدن ۹ گل بهترین گلزن مسابقات شد.

برای غلامحسین مظلومی بازی باشگاهی یا ملی نداشت، عادت آقای گلی از سر او به هیچ وجه نمی پرید. این ماشین گلزنی در رقابت های جوانان آسیا در سال ۱۹۶۹ تایلند لقب آقای گلی را با به ثمر رساندن ۶ گل به خود اختصاص داد و همچنین دو سال بعد بار دیگر در بازی‌های جوانان آسیا این بار در فیلیپین با زدن ۵ گل عنوان آقای گلی را به دست آورد. در بازی‌های آسیایی تهران بازدن ۵ گل لقب بهترین مهاجم آسیا در سال ۱۹۷۴ را به دست آورد. وی در المپیک مونترال کانادا به همراه تیم ملی فوتبال ایران حضور داشت و تنها گل ایران در مقابل تیم ملی فوتبال کوبا را به ثمر رساند.مظلومی در فاصله سالهای ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ در ۴۱ بازی موفق به زدن ۱۹ گل شد و میانگین حدود نیم گل در هر بازی را بر جای گذاشت. مظلومی به مدت ۱۵ سال رکورددار گلزنی در سطح ملی ایران بود. همچنین وی در رده ملی با احتساب گل هایش در رده جوانان ۳۷ گل به ثمر رساند که رکوردی بزرگ به‌شمار می رفت. در ۹ تیر ۱۳۵۱ در جریان دیدار دوستانه منتخب تهران و بایرن مونیخ که با پیروزی شش بر دو تیم منتخب تهران به پایان رسید، یک گل به ثمر رساند. همچنین او در ۲۴ مرداد ۱۳۵۳ در جریان پیروزی سه بر صفر تیم ملی فوتبال ایران برابر باشگاه فوتبال فنرباغچه یکی از گل‌های ایران را به ثمر رساند. مظلومی در سال ۱۳۵۷ با لباس تیم شهباز از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. سر طلایی فوتبال ایران سرانجام در ۲۸ آبان ۱۳۹۳ در اثر ابتلا به سرطان معده درگذشت.

افتخارات غلامحسین مظلومی

قهرمانی سه دوره جام میلز هندوستان به همراه تیم تاج

کسب مقام آقای گلی جام میلز هندوستان با ۲۶ گل به همراه تیم تاج

آقای گل سه دوره از رقابت های جام تخت جمشید با تیم های تاج و شهباز

بهترین گل زن تاریخ لیگ تخت جمشید با ۶۵ گل زده

دو دوره آقای گلی مسابقات جوانان آسیا به همراه تیم جوانان ایران

بهترین گلزن باشگاه‌های آسیا با ۹ گل زده به همراه تیم تاج

بهترین بازیکن آسیا در سال ۱۹۷۴ در مسابقات المپیک آسیایی تهران

کسب مقام آقای گلی در المپیک آسیایی تهران با ۵ گل به همراه تیم امید ایران

قهرمان جام ملت های آسیا در سال ۱۹۷۲ به همراه تیم ملی ایران

قهرمان جام ملت های آسیا در سال ۱۹۷۶ به همراه تیم ملی ایران

آقای گل جام ملت های آسیا در سال ۱۹۷۶ به همراه تیم ملی ایران

قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا ۱۹۷۰ به همراه تیم تاج

کسب مقام سوم جام باشگاه‌های آسیا ۱۹۷۱ به همراه تیم تاج

قهرمانی در جام باشگاههای تهران در سال ۱۳۵۱ به همراه تیم تاج

قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال ۱۳۵۳ به همراه تیم تاج

قهرمانی در جام حذفی در سال ۴۹-۱۳۴۸ به همراه تیم تاج

صعود به المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶ به همراه تیم امید ایران

حضور در المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶ و گلزنی به تیم کوبا به همراه تیم امید ایران

بهترین گلزن باشگاه استقلال در شهراورد تهران با ۵ گل (همراه با علی جباری)

۴. استاد علی دانایی فرد

از او به عنوان پدر معنوی باشگاه تاج یاد می‌کنند. استاد دانایی فرد متولد مهرماه سال ۱۳۰۰ در شهر تهران است. مرحوم علی دانایی فرد یکی از چهره های ماندگار و به یادماندنی تاریخ باشگاه تاج (استقلال فعلی) به شمار می رود. وی در سال ۱۳۲۵ هجری شمسی و یک سال بعد از تاسیس باشگاه دوچرخه سواران تیم فوتبال این باشگاه را تشکیل داد. دانایی فرد که خود یکی از بازیکنان تیم دوچرخه سواران به شمار می رفت، تیم های جوانان و نوجوانان این باشگاه تازه تاسیس را اداره می کرد و از همان ابتدا بازیکنان نخبه و با استعداد زمان خود را به باشگاه دوچرخه سواران ملحق می کرد. دوچرخه سواران به طور رسمی از سال ۱۳۲۵ در رقابتهای فوتبال شرکت کرد و علی دانایی فرد در حین بازیگری تواماً مربیگری دوچرخه سواران را نیز بر عهده داشت. دانایی فرد علاوه بر آن که تیم فوتبال دوچرخه سواران را پایه گذاری کرد، اولین مربی فوتبال تاریخ باشگاه دوچرخه سواران را در زمین نازی آباد، وحیدیه، امجدیه و ... نیز بر عهده داشت و زحمات بسیاری برای موفقیت تمام تیم های فوتبال باشگاه شکیب و خم به ابرو نیاورد. وی بیشتر از ۲۰ سال هدایت تیم استقلال را به عهده داشت و رکورد طولانی ترین دوره مربی گری را در استقلال به ثبت رسانده است. علی آقا قبل از اینکه وارد دنیای فوتبال شود، در رشته دو و میدانی فعالیت می کرد و حتی مقام دومی این رشته را در کشور کسب کرده بود. اما کم کم به سمت فوتبال کشیده شد و مربیگری خود را با تاسیس تیم های ایرج ، سلم و تور آغاز کرد. در آن زمان که تیم تور توانسته بود با سرمربی گری علی دانایی فرد اسم و رسمی برای خود دست و پا کند، مورد توجه باشگاه دوچرخه سواران قرار گرفت و تیم تور به دوچرخه سواران تغییر نام داد و مرحوم علی دانایی فرد به عنوان بازیکن و سرمربی، هدایت آن را برعهده گرفت.

هر چند بعدها نیز با تصمیم اعضای تیم دوچرخه سواران، خصوصا علی دانایی فرد، اسم این تیم به تاج تغییر نام داد. مرحوم علی دانایی فرد در طول سرمربی گری خود، بازیکنان خوبی را به فوتبال ایران معرفی کرد که مهم ترین کشف او، بیوک جدیکار بود. علی دانایی‌فرد از سال ۱۳۲۵ تا ۱۳۴۸ به غیر از دو دوره در تمامی مسابقاتی که باشگاه با نام دوچرخه‌سواران یا تاج شرکت داشته، سرمربی‌گری تیم اول باشگاه را بر عهده داشته است. در این میانه یک بار در سال ۱۳۳۲ مربی‌گری تاج به رسول مددنوعی واگذار شد و بار دیگر در سال‌های ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ بود که محمود بیاتی مربی‌گری آبی‌پوشان را بر عهده گرفت. دانایی‌فرد روز ۱۶ فروردین ۱۳۴۷ در نخستین شهرآورد تاج برابر پرسپولیس روی نیمکت آبی‌ها بود. او در پایان سال ۱۳۴۸ جای خود را به زدراکو رایکوف داد. او در سال ۱۳۵۵ با برکناری رایکوف مجددا سرمربی تاج شد. همچنین علی آقا از بنیان گذاران تیم فوتبال بانوان تاج نیز به شمار می رود و حتی مدتی سرمربیگری تیم بانوان تاج را نیز برعهده گرفت ، ولی به دلیل عدم استقبال سایر باشگاه ها ، تیم بانوان تاج منحل شد. مرحوم علی دانایی فرد در طول دوران بازیگری و مربیگری ، افتخارات و عناوین مختلفی را از خود به جا گذاشته گذاشته است که قهرمانی در جام باشگاه های تهران و همچنین قهرمانی در جام حذفی این مسابقات را بدست آورده است. از علی دانایی فرد ۲ دختر و ۱ پسر به یادگار مانده است که دختر وی به نام میترا دانایی فرد در لیگ برتر بانوان فعالیت می کند و پسرش ایرج دانایی فرد که خودش یکی از ستارگان فوتبال ایران است. علی دانایی فرد نیز به مانند ناصرحجازی، غلامحسین مظلومی و منصور پورحیدری گرفتار بیماریِ سرطان شد. بیماری امانش نداد و باعث شد بنیانگذار باشگاه استقلال در سن ۵۸ سالگی چشم از جهان ببند.

افتخارات علی دانایی فرد

قهرمان ۸ دوره جام باشگاه های تهران در سال های ۲۸، ۳۱، ۳۵، ۳۶، ۳۸، ۴۰، ۴۱ و ۴۷ به عنوان بازیکن-مربی همراه تیم تاج

قهرمان ۴ دوره جام حذفی تهران در سال های ۲۶، ۳۰، ۳۷ و ۳۸ به عنوان بازیکن-مربی همراه تیم تاج

قهرمان جام میلز هند در سال ۱۳۴۸ به همراه تیم تاج

۳. علی جباری

او اولین کاپیتان ایرانی فاتح جام باشگاه های آسیا و اولین کاپیتان فاتح لیگ سراسری ایران است. این تنها بخشی از افتخارات یکی از پرافتخارترین بازیکنان و کاپیتان های تاریخ باشگاه تاج (استقلال) است. کاپیتان شماره ۸ تاج، کلکسیونی از افتخارات و عناوین ملی و باشگاهی دارد و از معدود فوتبالیست های ایران است که به تمامی افتخارات و عناوین باشگاهی در سطح آسیا دست یافته و از بعد فنی و اخلاقی، بی تردید از بهترین های فوتبال باشگاهی و ملی در تمامی ادوار می باشد. علی جباری متولد تیرماه ۱۳۲۵ در شهر تهران است. لقب سلطان در فوتبال ایران در دهه ۵۰ از سوی هواداران تیم تاج به علی جباری داده شد. وی کارمند صنایع نظامی (وزارت دفاع) بود و در حال حاضر نیز بازنشسته این سازمان است. در سال ۱۳۴۶ ازدواج کرد. علاقه جباری به فوتبال از زمان تحصیل آغاز شد. او برای تحصیل به آموزشگاه حرفه صنایع نظامی واقع در خیابان ژاله می‌رفت و از همان زمان در مدرسه با توپ پلاستیکی فوتبال می‌کرد. علی جباری فوتبال حرفه ای خود را در سنین نوجوانی و از تیم پهلوان‌پور شروع کرد و بعد از آن به تیم ریشه دار راه آهن پیوست. جباری که قبل از آن در پست دفاع بازی می کرد به یکباره در راه آهن یک خط به جلوتر آمد و در پست هافبک بازی های دیدنی را از خود به نمایش گذاشت. جباری پس از سه سال بازی در راه آهن در سال ۱۳۴۴راهی تاج شد و تا پایان دوره بازیکنی خود به مدت ۱۰ سال پیراهن این تیم را به تن کرد. علی جباری در اولین سالی که لیگ سراسری ایران در سال ۱۳۴۹ شکل گرفت، او به عنوان کاپیتان تاج فاتح و بهترین بازیکن لیگ شد شد و در همان سال هم موفق به کسب عنوان قهرمانی آسیا شد و به گونه ای دوگانه خود را در سال ۴۹ به عنوان کاپیتان تکمیل کرد. جباری چهار سال بعد هم باز به عنوان کاپیتان تاج فاتح لیگ سراسری در سال ۵۳ شد. هر چند جباری قبل از سی سالگی با پیراهن تاج از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

یکی از دردناکترین خاطرات دوران ورزشی جباری در آبان سال ۵۰ رخ داد. در آن تاریخ و در جریان دیدار تاج در مقابل بن سوسون برزیل، هواداران دو تیم تاج و پرسپولیس شروع به فحاشی علیه ستارگان دو تیم به خصوص علی جباری و همایون بهزادی کردند. شدت فحاشی‌ها به قدری بود که جباری در اواسط بازی جای خود را به حسن روشن شانزده ساله داد. او از میدان خارج شد و شروع به گریستن کرد. حواشی این بازی بازتاب گسترده‌ای داشت. به طوری که هفته بعد از آن در جریان بازی منتخب تهران و بن سوسون، جباری بر دوش ممد بوقی لیدر پرسپولیس قلم دوش شد و پرسپولیسی‌ها شعار «جباری دوستت داریم» سر دادند. علی جباری ۸۹ گل با پیراهن تاج به ثمر رسانده است. این رکورد بیش از سه دهه دست‌نخورده باقی‌مانده بود. آرش برهانی در روز ۲۵ دی ۱۳۹۱ از این حد نصاب عبور کرد. وی یک بار در جریان بازی با برق تهران ۵ بار دروازه این تیم را باز کرد تا تاج شش بر صفر برنده این بازی باشد. علی جباری ۱۷ دربی با پیراهن تاج به میدان رفته است. او با ۱۱ بار کاپیتانی تیم‌اش در دربی‌ها در میان بازیکنان هر دو تیم رکورددار است. وی ۱۲ شهرآورد پی‌درپی در ترکیب تیم تاج بوده‌است و از این نظر در میان بازیکنان تاج واستقلال در رده چهارم قرار دارد. جباری در دربی‌ها ۵ گل برای استقلال به ثمر رسانده است و از این نظر همراه با مرحوم غلام‌حسین مظلومی در میان آبی‌پوشان رکورددار است. علی جباری در زمینه ملی نیز بسیار پر افتخار است. او با پیراهن تیم ملی ایران موفق به فتح دو بار جام ملت های آسیا در سال های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ شده است. ضمن اینکه او قهرمان بازی های آسیایی تهران در سال ۱۹۷۴ با پیراهن تیم ملی نیز می باشد. او با این‌که در پست هافبک بازی می‌کرد، همواره از گلزنان برتر تیم ملی فوتبال ایران به‌شمار می‌رفت. جباری در دیدار با تایلند در مرحله گروهی جام ملت های آسیا در سال ۱۹۷۲ در ۱۰ دقیقه پایانی مسابقه هت تریک کرد و سریع‌ترین هت تریک تاریخ جام ملت‌های آسیا را رقم زده و بازی به سود ایران پایان یافت. جباری در بازی فینال نیز زننده یکی از دو گل ایران به تیم کره جنوبی بود. این دومین قهرمانی پیاپی تیم ملی ایران و علی جباری در جام ملت‌های آسیا بود. وی در تاریخ ۲۴ شهریورماه ۱۳۵۳ پس از پیروزی در فینال هفتمین دوره بازی‌های آسیایی در تهران از فوتبال ملی کنار رفت. جباری ۱۰ سال سابقه بازی با پیراهن تیم ملی را در کارنامه خود دارد که ماحصل آن ۳۷ بازی و ۱۳ گل زده می باشد. علی جباری به همراه علی پروین و همایون بهزادی به‌خاطر فعالیت در حوزه ورزشی از جانب کنفدراسیون فوتبال آسیا به نشان طلای آسیا نائل آمدند.

افتخارات علی جباری

نایب قهرمانی بازی‌های آسیایی ۱۹۶۶ بانکوک به همراه تیم ملی فوتبال ایران

قهرمانی در جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۸ تهران به همراه تیم ملی فوتبال ایران

نایب قهرمانی مسابقات فوتبال جام دوستی در سال ۱۳۴۸ به همراه تیم ملی فوتبال ایران

عنوان سوم مسابقات فوتبال ارتش‌های جهان در سال ۱۳۴۸ آتن

قهرمان مسابقات فوتبال جام عمران منطقه‌ای ۱۳۴۹ به همراه تیم ملی فوتبال ایران

قهرمانی در جام ملت‌های آسیا ۱۹۷۲ تایلند به همراه تیم ملی فوتبال ایران

قهرمانی مسابقات فوتبال بازی‌های آسیایی تهران ۱۹۷۴ به همراه تیم ملی فوتبال ایران

قهرمان جام باشگاه‌های آسیا در سال ۱۳۴۹ به عنوان کاپیتان با تیم تاج

کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در سال ۱۳۵۰ به همراه تیم تاج

قهرمان سه دوره جام باشگاه‌های تهران در سال های۱۳۴۸، ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ به همراه تیم تاج

قهرمان مسابقات فوتبال باشگاه‌های ایران جام منطقه‌ای ۱۳۴۹ به همراه تیم تاج

قهرمان سه دوره جام میلز هند در سال‌های ۱۳۴۸، ۱۳۴۹ و ۱۳۵۰ به همراه تیم تاج

قهرمانی در لیگ فوتبال ایران جام تخت جمشید در سال ۱۳۵۳ به همراه تیم تاج

بهترین گلزن باشگاه استقلال در شهراورد تهران با ۵ گل (به همراه غلامحسین مظلومی)

۲. منصور پورحیدری

نوشتن در مورد تمام افتخارات و دستاوردهای پدر استقلال، واقعا کار دشواری است و مطمئنا قلم من به هیچ وجه نمی تواند شکوه این مرد بزرگ را کامل به تصویر بکشد. صحبت از بزرگ مردی است که شاید اگر نبود الان استقلالی هم وجود نداشت. درست به مانند محراب شاهرخی که اگر او و حرص خوردن های بی پایانش نیز نبود، پرسپولیسی هم وجود نداشت و هواداران هر دو تیم تا عشق به فوتبال در این مملکت وجود دارد، باید مدیون این عزیزان باشند. با این مقدمه مختصر نفر دوم لیست بزرگان استقلال که مرحوم پورحیدری است را شروع می کنم. منصور پورحیدری متولد بهمن ۱۳۲۴ در شهر تهران است. پورحیدری رافتخارترین مربی تاریخ باشگاه استقلال تهران است. احیای باشگاه استقلال بعد از انقلاب ۵۷، که با تغییر نام باشگاه تاج به استقلال صورت گرفت، از خدمات او برای منحل نشدن باشگاه بود. ازاین‌رو او را پدر استقلال نامیده‌اند. دو قهرمانی استقلال در آسیا در کارنامه پورحیدری دیده می‌شود که یک بار در قامت بازیکن و یک بار در کسوت سرمربی به آن‌ها دست یافت. او از این حیث در ایران رکورددار است. پورحیدری علاوه بر بازیکنی و سرمربی‌گری، به عنوان مدیر فنی و سرپرست باشگاه استقلال نیز فعالیت کرده بود. او در دوره‌ای سرمربی تیم ملی ایران نیز بود و با آن تیم در سال ۱۹۹۸ قهرمان بازی‌های آسیایی بانکوک شد. شروع فوتبال حرفه ای این مدافع بزرگ از سن ۱۷ سالگی و باشگاه دارایی در سال ۱۳۴۱ است. او سه سال در جوانان در جوانان دارایی بازی کرد و در سال ۱۳۴۴ به تیم تاج ملحق شد. او ده سال در باشگاه تاج بازی کرد و عناوین و افتخارات داخلی و آسیایی متعددی کسب کرد. مرحوم پورحیدری پس از آن و در سال ۵۴ راهی باشگاه دارایی شد و دو سال در این تیم توپ زد. او در سال ۵۶ و با پیراهن دارایی از فوتبال حرفه ای خداحافظی کرد.

بعد از پایان دوره ورزشی پورحیدری به عنوان بازیکن، رایکوف مربی وقت تاج که تیم جوانان تاج را هم در دست داشت، به دلیل پشتکار و پیگیری‌های فراوان منصور، او را به جوانان برد. رایکوف که از سال ۴۸ تا ۵۳ مربی تاج بود، به دلیل خستگی قادر به ادامه کار در تاج نشد و پس از باخت به تیم نفت آبادان در سال ۵۳ کنار گذاشته شد و تیم به علی دانایی فرد رسید که وی هم منصور پورحیدری را به عنوان کمک خود برگزید و علی دانایی فرد تنها ۸ بازی در سال ۵۴ سرمربی تیم بود و سپس جکیچ به عنوان سرمربی تاج در سال ۵۵ انتخاب شد و جکیچ هم منصور پورحیدری را به عنوان کمک خود انتخاب کرد و نتایج مطلوبی را با وی کسب کرد. پس از انقلاب به دلایل نا آرامی‌ها، قرارداد جکیچ با تاج فسخ گردید و او به همراه جکیچ برای مدتی راهی کشورهای حاشیه خلیج فارس شد. او چند ماه پس از بازگشت مربی استقلال شد. البته لیگ در سال ۵۸ انسجام لازم را نداشت. او با پنج دوره حضور در ادوار رقابت‌های آسیایی به عنوان سرمربی رکورددار تاریخ باشگاه استقلال است که ۳۲ مرتبه مربی‌گری یک باشگاه در جام باشگاه‌های آسیا را به عهده داشته‌است. او در پنج دوره حضور خود، یک مقام قهرمانی، یک مقام نایب قهرمانی و یک مقام سوم جام باشگاه‌های آسیا و همچنین دو مقام چهارم جام برندگان جام آسیا را برای استقلال به ارمغان آورده‌است. وی همچنین در ۳۰۹ مسابقه مربی‌گری تیم فوتبال استقلال تهران را بر عهده داشته‌است و ۸۱ بار به عنوان مربی در خدمت آبی‌پوشان بود که از این لحاظ در تاریخ باشگاه استقلال رکورددار می‌باشد. پورحیدری همچنین رکورددار مربی‌گری در شهرآورد تهران است. منصور پورحیدری همچنین دارای یک رکورد دیگری هم هست او تنها کسی هست که هم به عنوان بازیکن هم به عنوان مربی توانسته قهرمان آسیا بشود وی درسال ۱۳۴۹ در حالی که یک بازیکن ۲۵ ساله بود توانست به عنوان قهرمانی آسیا برسد ویک بار هم به عنوان مربی در سال ۱۳۷۰ توانست قهرمان آسیا شود. منصور پورحیدری سرانجام در صبح جمعه ۱۴ آبان ۱۳۹۵ بر اثر سرطان ریه در بیمارستان ایرانمهر در سن ۷۰ سالگی درگذشت.

افتخارات منصور پورحیدری (دوران بازی)

قهرمان جام باشگاه‌های آسیا در سال ۱۳۴۹ به همراه تیم تاج

کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در سال ۱۳۵۰ به همراه تیم تاج

قهرمان چهار دوره جام باشگاه‌های تهران در سال های۱۳۴۷، ۱۳۴۸، ۱۳۵۰ و۱۳۵۱ به همراه تیم تاج

قهرمان مسابقات فوتبال باشگاه‌های ایران جام منطقه‌ای ۱۳۴۹ به همراه تیم تاج

قهرمانی در لیگ فوتبال ایران جام تخت جمشید در سال ۱۳۵۳ به همراه تیم تاج

قهرمان سه دوره جام میلز هند در سال‌های ۱۳۴۸، ۱۳۴۹ و ۱۳۵۰ به همراه تیم تاج

افتخارات منصور پورحیدری (دوران سرمربی گری)

قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ به همراه تیم ملی فوتبال ایران

قهرمان جام باشگاه‌های آسیا در سال ۱۳۷۰ به همراه تیم استقلال تهران

نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا در فصل ۱۹۹۲–۱۹۹۱ به همراه استقلال تهران

کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ به همراه استقلال تهران

قهرمان سه دوره جام باشگاه‌های تهران در سال های ۱۳۶۲، ۱۳۶۴ و ۱۳۷۰ به همراه استقلال تهران

قهرمانی در رقابت‌های لیگ قدس در سال ۱۳۶۹ به همراه استقلال تهران

قهرمانی در لیگ آزادگان فصل ۱۳۸۰-۱۳۷۹ به همراه استقلال تهران

قهرمان دو دوره جام حذفی ایران در سال های ۱۳۷۵ و ۱۳۷۹ به همراه استقلال تهران

۱. ناصر حجازی

سرانجام به نفر اول لیست بزرگان استقلال می رسیم. بزرگ مردی که شاید برای بسیاری نفر اول بودن او در این لیست جای تعجبی نداشت و همین نشان از بزرگی و محبوبیت فوق العاده ناصر خان حجازی می دهد. مردی که چه در زمین بازی و چه خارج آن همیشه پیرو حق و حقیقت بود و بدون ترس حرف هایش را می زد. به مانند جمله مشهورش که در برنامه نود اینگونه بیان کرد: "میگن فوتبالمون ناپاکه ... ما باید ببینیم جای دیگمون پاک هس که راجب فوتبال ناپاک داریم صحبت میکنیم یا نه ... این بحث خیلی مهمه". این اسطوره فراموش نشدنی فوتبال ایران متولد آذر ۱۳۲۸ در شهر تهران است. از افتخارات مرحوم حجازی به اختصار می توان به دو قهرمانی در جام ملت‌های آسیا، یک قهرمانی در بازی‌های آسیایی و شرکت در المپیک و جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین اشاره کرد. او هم‌چنین به همراه تیم تاج قهرمانی در جام تخت جمشید و جام باشگاه‌های آسیا را تجربه کرده‌است. اولین باشگاه ناصر حجازی نادر در دسته دو بود که وی در سال ۴۳ راهی آن شد و یکسال در این باشگاه بازی کرد و از همان تیم به تیم ملی جوانان و تیم ملی بزرگسالان رسید. در سال ۱۳۴۶ به تاج پیوست و موفق به قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا و جام تخت جمشید با این تیم شد. حجازی به مدت ۱۰ سال و تا سال ۱۳۵۶ در تاج بازی کرد. تیم بعدی حجازی، شهباز بود که از سال ۵۶ تا ۵۹ به مدت سه سال در آن مشغول به بازی بود. وی در سال های آغازین انقلاب و در سال ۵۹ مجددا به تیم خود که به استقلال تهران تغییر نام داده بود، برگشت. وی تا سال ۱۳۶۵ به مدت ۶ سال در استقلال بازی کرد و در مجموع ۱۶ سال برای آبی پوشان به میدان رفت. حجازی در پایان دوران بازیکنی خود به بنگلادش رفته و پس از مدت کوتاهی دروازه‌بانی در تیم محمدان، سرمربی این تیم شد و در سال ۱۳۶۶ بازی خداحافظی خود را در همین تیم انجام داد.

حجازی اولین بازی ملی رسمی خود را در سن ۱۹ سالگی در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تیم ملی پاکستان در جام اکو انجام داد که با نتیجه ۴ بر ۲ به نفع ایران پایان یافت. در بازی دوم او در مقابل تیم ملی ترکیه چهار گل در نیمه اول دریافت کرد. عملکرد تیم پس از این مسابقات مورد انتقاد قرار گرفت تا جایی که کیهان ورزشی نوشت:"مربی خارجی اگر ارسطو هم باشد هرگز نمی‌تواند ما را بشناسد… باید تیم فاتح آسیا حفظ می‌شد و باید فرزامی و یاوری و ظلی و طالبی را می‌آوردند نه این چند بچه بی‌تجربه را". ناصر حجازی در دهه ۵۰ دروازه‌بان اصلی تیم ملی ایران بود و با این تیم دو بار قهرمان جام ملت‌های آسیا در سال های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ و یک بار قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران شد و در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین هم شرکت کرد و عملکرد خوبی در جام جهانی داشت. با وجود اینکه ایران در مرحله گروهی ۸ گل دریافت کرد اما چهار گل را از روی نقطه پنالتی دریافت کرد. پس از بازی های خوب او به خصوص در جام جهانی وی مورد توجه تیم منچستر یونایتد قرار گرفت و مدتی با این تیم تمرین کرد. در پی اعلام فدراسیون فوتبال ایران و اینکه به او اجازه داده نشده که به این تیم بپیوندد از طرف باشگاه منچستر یک هفته به او فرصت داده شد تا رضایت نامه دریافت کند اما به دلایلی نتوانست در فرصت مذکور رضایتنامه گرفته و پس از پایان این مدت و بدلیل تاخیر صورت گرفته منچستر با دروازه بان دیگری قرار داد امضا کرد و ناصر خان حجازی بزرگترین فرصت زندگی اش را از دست داد. او همچنین سهمیه حضور در المپیک ۱۹۷۶ مونترال و مقام سومی جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۰ را هم به‌دست‌آورد. اولین دوره مربیگری ناصرحجازی به سال ۱۳۶۱ که به عنوان بازیکن مربی فعالیت می کرد، برمی گردد. وی استقلال را نایب قهرمان آن سال کرد و توانست پرسپولیس علی پروین را شکست دهد. اولین تجربه مربیگری خارجی حجازی در محمدان بنگلادش بود. نقطه اوج این باشگاه در سال ۱۳۶۷ با پیروزی بر پرسپولیس و صعود به یک‌چهارم نهایی جام باشگاه‌های آسیا رقم خورد. او در دوران سرمربیگری موفق شد استقلال را به مقام نایب قهرمانی در لیگ تهران و باشگاه‌های آسیا و قهرمانی در لیگ آزادگان برساند. در تیم‌های سپاهان اصفهان، ذوب آهن اصفهان، استقلال رشت، ماشین‌سازی تبریز، استقلال اهواز، ابومسلم خراسان، نساجی قائمشهر نیز به مربیگری پرداخت که موفقیت چندانی نصیب وی نشد، هر چند تیم ماشین‌سازی در فصل ۷۵–۷۴ بازی‌های خوبی در لیگ ایران ارائه کرد و به همین خاطر بحث‌هایی در مورد انتخاب حجازی به عنوان سرمربی تیم ملی در مطبوعات مطرح شد. از قول پسر وی نقل شده که در همین دوره که مصطفوی رئیس فدارسیون فوتبال بود، قرار بود حجازی به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شود، اما در نهایت نام مایلی کهن به عنوان مربی تیم ملی اعلام شد. وی در زمان مربی گری اش بازیکنان بزرگی همچون علی دایی، رحمان رضایی، علی رضا اکبرپور و علی اکبر استاداسدی را به فوتبال ایران معرفی کرد.

فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال حجازی را دومین دروازه‌بان برتر قرن بیستم قاره آسیا پس از محمد الدعایه عربستانی معرفی کرده‌است. ضمن آنکه حجازی به عنوان چهل و یکمین دروازه‌بان برتر قرن بیستم جهان از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان، برگزیده روزنامه نیونیشن چاپ سنگاپور به عنوان یکی از ده گلر برتر جهان در تاریخ ۲۷ فوریه ۱۹۸۰ و جزو ده بازیکن برتر قاره آسیا در تمامی ادوار مسابقات جام جهانی از نگاه سایت ورزشی و معتبر ESPN FC معرفی شده‌است. ناصر حجازی دارای رتبه ۱۳۴ جهان و رتبه سوم ایران با رکورد ۸۳۷ دقیقه در بسته نگاه داشتن دروازه (حسین حسینی از استقلال تهران با ۸۷۳ دقیقه اول و بهرام مودت از پرسپولیس با ۸۴۴ دقیقه نفر دوم) از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان است. این مرد بزرگ سرانجام در روز ۲ خرداد ۱۳۹۰ پس از تحمل مدت‌ها رنج ناشی از بیماری سرطان ریه در بیمارستان کسری تهران درگذشت و در تاریخ ۴ خرداد ۱۳۹۰ در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شد. ایشان به عنوان بزرگترین اسطوره باشگاه استقلال نامش تا ابد در یاد هوادارن فوتبال باقی خواهد ماند. گفتنی است در زمان بیماری و بعد از فوت این مرد بزرگ شخصیت های مشهور دنیای فوتبال نظیر سپ بلاتر با ارسال نامه‌ای به علی کفاشیان ابراز تاسف نموده و به طرفداران ناصر حجازی تسلیت گفت و سر الکس فرگوسن سرمربی وقت منچستر یونایتد در دوران بیماری که برای بهبود او دعا کرده بود. همچنین سایت فیفا که در گزارش اختصاصی از افتخارات و گذشته آن مرحوم نوشت.

افتخارات ناصر حجازی (دوران بازی)

دومین دروازه بان برتر قرن بیستم در آسیا از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان

چهل و یکمین دروازه بان برتر قرن بیستم از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان

دارای رتبه ۱۳۴ درجهان و رتبه سوم در ایران با رکورد ۸۳۷ دقیقه در بسته نگاه داشتن دروازه از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان

قهرمانی در جام ملت‌های آسیا ۱۹۷۲ تایلند به همراه تیم ملی فوتبال ایران

قهرمانی در جام ملت‌های آسیا ۱۹۷۶ تهران به همراه تیم ملی فوتبال ایران

حضور در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین به همراه تیم ملی ایران

قهرمانی مسابقات فوتبال بازی‌های آسیایی تهران ۱۹۷۴ به همراه تیم ملی فوتبال ایران

حضور در المپیک مونیخ در سال ۱۹۷۲ به همراه تیم امید ایران

صعود به المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶ به همراه تیم امید ایران

مقام سومی جام ملتهای آسیا در سال ۱۹۸۰ به همراه تیم ملی ایران

قهرمان جام باشگاه‌های آسیا در سال ۱۳۴۹ به همراه تیم تاج

کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در سال ۱۳۵۰ به همراه تیم تاج

قهرمان چهار دوره جام باشگاه‌های تهران در سال های۱۳۴۷، ۱۳۴۸، ۱۳۵۰ و۱۳۵۱ به همراه تیم تاج

قهرمان مسابقات فوتبال باشگاه‌های ایران جام منطقه‌ای ۱۳۴۹ به همراه تیم تاج

قهرمانی در لیگ فوتبال ایران جام تخت جمشید در سال ۱۳۵۳ به همراه تیم تاج

قهرمان سه دوره جام میلز هند در سال‌های ۱۳۴۸، ۱۳۴۹ و ۱۳۵۰ به همراه تیم تاج

قهرمان دو دوره جام باشگاه‌های تهران در سال های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۴ به همراه تیم استقلال تهران

افتخارات ناصر حجازی (دوران سرمربی گری)

نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا در فصل ۱۹۹۹–۱۹۹۸ به همراه استقلال تهران

مقام چهارم جام در جام باشگاههای آسیا در سال ۱۳۷۵ به همراه تیم استقلال تهران

نایب قهرمانی جام باشگاههای تهران در سال ۱۳۶۱ به همراه تیم استقلال تهران

سه بار قهرمانی لیگ کشور بنگلادش به همراه تیم محمدان

صعود به جمع ۸ تیم برتر آسیا به همراه تیم محمدان بنگلادش

نایب قهرمانی جام چهار جانبه هندوستان با تیم ملی بنگلادش

نایب قهرمانی جام دوستی امارات در سال ۱۳۷۶ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی جام پرچم ترکمنستان در سال ۱۳۷۶ به همراه تیم استقلال تهران

قهرمانی لیگ آزادگان در فصل ۱۳۷۷-۱۳۷۶ به همراه تیم استقلال تهران

کسب عنوان بهترین تیم شهرستانی در سال ۱۳۷۸ به همراه تیم ذوب آهن اصفهان

نایب قهرمانی جام چهار جانبه قائمشهر در سال ۱۳۸۵ به همراه تیم نساجی قائمشهر

نایب قهرمانی لیگ برتر در سال ۱۳۸۹ به عنوان رئیس کمیته فنی باشگاه استقلال تهران

۷۰ بازیکن برتر تاریخ باشگاه استقلال تهران، سربازان تاج (بخش اول)

۷۰ بازیکن برتر تاریخ باشگاه استقلال تهران، سربازان تاج (بخش دوم)

۷۰ بازیکن برتر تاریخ باشگاه استقلال تهران، سربازان تاج (بخش سوم)