میگنا-زهرا امینی راستابی: وقتی سخنان همسر بیل گیتس را از رادیو شنیدم که سریع ترین کاهش نرخ باروری در تاریخ ، مربوط به زنان ایران است و از متوسط ۶.۵ فرزند به متوسط ۱.۶ فرزند طی چهار دهه و حتی کمتر از زنان آمریکا با متوسط ۱.۹ فرزند است، به یاد صحبت های مادرانی افتادم که سوال می کنند، چه جوابی به فرزندم در برابر این سوال که خواهر و برادر می خواهیم، بدهیم ؟

به یاد دست نوشته آیدین که خطاب به مادرش نوشته بود : سلام مادر عزیز ، شما تا وقتی حتی یک خواهر نیاوردی، با من صحبت نکن و تا وقتی که ۹ ماه دیگه بچه را دست من بدهید، خودتان می بینید که خانه را روی سرم می گذارم !

بچه هایی که با زبان بچه گانه، بچه می خواهند. بچه ها به چه زبانی بگویند دغدغه نداشتن خاله، عمو ، عمه و دایی بچه های آینده خود را دارند و در خلا ناخواسته محروم بودن از بستگان درجه یک زندگی خواهد نمود.

بچه ها حتی دغدغه بچه های آینده خود را نیز دارند!
در دنیای ماشینی نمی توان از تک فرزند انتظار داشت که مرهمی برای تنهایی زودهنگام والدین خود باشد، به عبارتی تنهایی که از جانب والدین به خودشان می رسد. تک فرزندی ، پدیده ای است که به دنبال صنعتی شدن جوامع ، امکان رخداد آن افزایش می یابد. علی رغم این واقعیت که ما در دنیای مدرن زندگی می کنیم ، به راستی آیا تک فرزندی پیامد و مشکلاتی دارد؟ بله دارد !

در کنار تنها فایده تک فرزندی که توجه کافی و وافی مالی و احساسی است ، مشکلات و معایبی دارد . از جمله :
*پدیده "وای بچمه وای بچمه" در والدین تک فرزند بیشتر رایج است. تک فرزندها توجه افراطی و لوس شدن های مادی و عاطفی بیشتری دریافت می کنند. جای تعجب نیست اگر روزی تک فرزندی قطار اسباب بازی نیاز داشته باشد، نیازهای بعدی اش قطار واقعی است و برای براورده شدنش، زمین و زمان را بهم می ریزد.

دیده شده است کودکی که در خواستش از گرفتن جوجه شروع شده و بعد از پرنده و سگ خانگی، هم اکنون تقاضای نگهداری چهارپایان را در آپارتمان خود دارد! والدین تک فرزند، تسلیم خواسته های فرزند خود می شوند چرا که تصور می کنند یکدانه دردانه آنها نباید هیچ کمبودی را احساس کند و تمام دار و ندار خود را از لحاظ عاطفی و مادی به پای فرزند خود می ریزند . بگذریم که گاهی والدین با خرید وسایل و تهیه آنها برای فرزندان خود، نداشته های خود را که در کودکی خود از آن بی نصیب بوده اند جبران می کنند و معتقدند خودمان که چیزی ندیدیم، لااقل فرزندمان ببیند. ماشین شارژی خریداری می کنند ولی اولین سرنشین آن پدر است !

*والدین تک فرزند، زندگی خود را فدای فرزندان خود می کنند و تمام شش دانگ حواس و زمان خود را وقف فرزند خود می کنند چرا که فرزندش محور تمام کارهای روزانه است.

*پیامد دیگر تک فرزندی، جلوگیری از فرصت ریسک و اشتباه کردن فرزند توسط والدین است. در واقع والدین تک فرزند معتقدند دردانه اش باید بی عیب و نقص و مبرا از هرگونه اشتباه باشد.

*والدین هلکوپتری: والدین تک فرزند به محافظت بیش از حد فرزند خود می پردازد و به جای برج مراقبت بودن، شبیه هلکوپتر، به پرواز در آمده و مدام به دنیای کودک خود سرکشی می کند و از نصیحت های پدرانه و مادرانه تا بکن نکن های روزانه، کودک خود را غرق حلقه حمایتی خود می کنند. آنقدر که کودک احساس خفگی دارد از این همه حمایت و محافظت.

*پاداش پشت پاداش : تک فرزندها برای هر رویدادی دریافت کننده پاداش از سوی والدین هستند . از جشن از پوشاک گرفتن تا جشن راه افتادن و تاتی تا....

*پیامد دیگر تک فرزندی، خودشیفته شدن فرزند است. چرا که بازخوردها و تشویق های کلامی بیش از حد منجر به ایجاد اعتماد به نفس کاذب در کودکان شده و این کودکان در بزرگسالی از همه و همه طلبکار است، چرا که در کودکی آفرین های مکرر و کف زدنهای مداوم را دریافت کرده و تصور شده که از همه بهتر است و این اولویت اول بودن و برتری، بالطبع فرصت صبور بودن را نیز از فرزند می گیرد چون اولویت اول بودن، بدست آوردن و نتایج فوری را در بر دارد.

*تک فرزندها، غول چراغ جادوی والدین: به گفته یونگ؛ بزرگترین باری که والدین بر دوش کودکان خود می گذارند، زندگی نزیسته آنهاست. تک فرزندها مسئول آرزوهای نرسیده والدین خود و برآورده کردن تمام خواسته ها و اهداف والدین خود هستند، چون خود نتوانسته اند به آنها دست یابند. مادر بزرگی می گفت :" بچه یکیش کمه ، دوتاش غمه، سه تاش خاطرت جمه" . نمی دانم این مثل ها و حکایات مقتضی زمان خود است یا نه ، اما می دانم این " تنهایی در تنهایی " آینده ی والدین ، مشکلی است که خود بر سر آن به توافق رسیده اند.....