به گزارش شما نیوز ، صخره نورد معلول ایرانی برای اولین بار در جهان توانست بلندترین دیواره های رشته کوه های آلپ در ایتالیا را صعود کند.

محسن پور قاسم، مردی است که در دوران نوجوانی و در تعطیلی 3 ماهه تابستان مدارس برای کار به کارخانه لوازم خانگی که پدرش در آن مشغول به کار بود رفت و با همه رویاها و برنامه هایی که برای آینده اش داشت کارش را شروع کرد اما یک حادثه تلخ مدتی او را خانه نشین کرد.

دستگاه برش ورق آهن در چشم بهم زدنی انگشتان دست چپ محسن را قطع کرد و تلاش پزشکان هم برای پیوند انگشت دستان این پسر نوجوان ادامه داشت اما بی فایده بود و محسن در سن 13 سالگی دچار معلولیت شد و انگشت های دست را از دست داد.

محسن مدتی را در خانه گوشه گیر بود و از اینکه این معلولیت همیشه همراهش بود برایش سخت بود اما با توجه به سنی که داشت توانست با این موضوع کنار بیاید و زندگی اش را مثل دیگر افراد سالم ادامه دهد و از خانه خارج شد و به درس و کار ادامه داد.

پسر نوجوان که علاقه به ورزش کوهنوردی داشت همراه معلمان و مربیانش به کوه های شمال تهران می رفت و در کنار آن نیز ورزش های رزمی و دو میدانی را انجام می داد تا اینکه در سن 22 سالگی تصمیم به ازدواج گرفت.

محسن قصد داشت با توجه به معلولیتی که در دستانش بود رشته کوهنوردی را به صورت حرفه ای ادامه دهد اما دست به کار عجیبی زد و به سراغ ورزش صخره نوردی و دیوارنوردی رفت.

ابتدا بعضی ها فکر می کردند محسن با توجه به شرایطی که دارد نمی تواند در این ورزش موفق باشد اما محسن خیلی زود توانست به همه ثابت کند که معلولیتش نمی تواند مانع پیشرفت او در زندگی و ورزشی که به آن علاقه دارد شود.

محسن سخت در رشته ورزشی صخره نوردی تمرین می کرد تا اینکه اطرافیان و بستگانش به دلیل خطراتی که در این رشته ورزشی وجود دارد از او خواستند تا به خاطر خانواده اش صخره نوردی را کنار بگذارد. محسن صاحب دو فرزند شده بود احتمال داشت در صخره نوردی و تمرینات دچار حادثه ای شود که جبران آن برای او سخت باشد به همین دلیل محسن مجبور به پایان دادن به این رشته ورزشی دهد. این کار برای محسن سخت بود، نه تنها به خاطر علاقه ای که به این رشته داشت بلکه از نظر علمی نیز وقتی صخره نوردی انجام می دهید در خون آدرنالین پخش می شود و بدن به آن نیاز دارد. محسن با همه این شرایطی که از نظر روحی، جسمی و فیزیکی ضربه می خورد پذیرفت تا دیگر صخره نوردی نکند.

روزها، ماه ها و سالها گذشت و محسن که بی صبرانه منتظر زمان بود تا دوباره به دنیای ورزش بازگردد در سن 45 سالگی با همه پیشرفت هایی که در زندگی شخصی و اجتماعی به دست آورده بود تصمیم به بازگشت به دنیای صخره نوردی گرفت.

محسن در سن 45 سالگی تمرین های خود را از سر شروع کرد تا اینکه در سن 48 سالگی توانست دیوار بیستون را صعود کند و در ادامه صعودهای دیگری همچون دیواره علم کوه را با توجه به معلولیتی که در دستش بود به سرانجام برساند.

محسن پورقاسم با توجه به این صعودها و آزمون تصمیم گرفت گام نخست هدفی را که سالها در ذهنش تداعی می کرد را با شعار « تلاش و امید به زندگی » بردارد.

همانطور که می دانید در صخره نوردی و دیوار نوردی بیشتر فشارها روی بدن و انگشت های دست است و محسن پورقاسم در حالی که انگشت های دست چپش را از دست داده تصمیم گرفت برای شروع کارش به سراغ دیواره های برج سه قلو در منطقه دولومیتی در شمال ایتالیا برود.

محسن در نخستین قدم به عنوان ایرانی معلول دیوار اول را به طول 550 متر را صعود کرد و در مرحله بعدی به عنوان نخستین ایرانی و اولین معلول ،دیواره معروف مارمولادا با طول 950 متر را صعود که و موفق شد رکورد جدیدی را در بخش دیواره نوردی معلولان جهان ثبت کند.

صعودهای محسن قاسم پور از دیواره های معروف و بلند آلپ خیلی زود رسانه ای شد و شبکه های تلویزیونی اتریش و ایتالیا از او به عنوان تنها معلول جهان یاد کردند که توانسته این دیواره ها را فتح کند.

محسن که همه هزینه های این صعودها را خودش پرداخت کرده حالا قصد دارد 13 دیواره دیگر بلند در جهان را با شعار « تلاش و امید به زندگی» صعود کند.

صخره نورد ایرانی که امروز موفق شده به رویایی که از قبل در ذهن تداعی کرده بود، درباره شعاری که برای صعودهایش انتخاب کرده گفت: همه انسان ها در زندگی خود مشکلاتی دارند که می توانند با تلاش و امید به زندگی، آن را حل کنند. من به عنوان یک معلول توانستم کاری را انجام بدهم که خیلی از افراد با جود اینکه سلامتی کامل دارند هیچ وقت نتوانند انجام دهند.

وی ادامه داد: مشکلات مادی، اقتصادی و هر مشکل دیگری را می تواند با تلاش و امید برطرف کرد و از کسانیکه که کلمه معلول به آنها پیوند خورده میخواهم که در خانه نمانند و خودشان را از جامعه دور نکنند چون خیلی از افرادی که دچار معلولیت هستند توانسته اند کارهای بزرگی انجام دهند که هیچ وقت یک فرد سالم نتوانسته دست به آن کارها بزند، پس با تلاش و امید می توان به هر آنچه که فکر می کنید برسید.

محسن درباره بار منفی کلمه معلولیت گفت: معلول یک کلمه است و مهم نیست چه اسمی روی افراد می گذارند مهم این است که بتوانی در هر شرایطی خودش را نشان دهی و به خواسته هایت برسی و توانایی هایت را نشان دهی.

محسن پورقاسم درباره فدراسیون کوهنوردی و صخره نوردی گفت: هیچ وقت از من حمایت نشد و هیچ وقت هم از آنها توقعه ای نداشتم چون می دانم بودجه کمی برای این فدراسیون در نظر گرفته می شود اما فدراسیون می تواند به شیوه های دیگری از من و دیگران حمایت کنند.