اشتباهات انیشتین , موضوعاتی که آلبرت راجع به آنها اشتباه می‌کرد!

منبع خبر / فناوری / 19-03-1397

هیچ کسی کامل و بی نقص نیست، حتی انیشتین! حتما تا متوجه شده اید که موضوع این نوشته اشتباهات انیشتین است. البته طبق گفته ی فیزیکدان معروف، دکتر Dan Hooper، "انیشتین در مقایسه با کارهای بزرگی که انجام داده، اشتباهاتش بسیار کم می باشند." نوشته اشتباهات انیشتین , موضوعاتی که آلبرت راجع به آنها اشتباه می‌کرد! اولین بار در نت نوشت. پدیدار...

هیچ کسی کامل و بی نقص نیست، حتی انیشتین! حتما تا متوجه شده اید که موضوع این نوشته اشتباهات انیشتین است. البته طبق گفته ی فیزیکدان معروف، دکتر Dan Hooper، “انیشتین در مقایسه با کارهای بزرگی که انجام داده، اشتباهاتش بسیار کم می باشند.” قطعا انیشتین هم در طول زمان به نتایج اشتباهی دست یافته بود و در واقع برخی از اشتباهات انیشتین بسیار بزرگ هم بودند. برخی از اشتباهات بزرگ او ناشی از خطاهای سهوی بودند و در مدت زمان نه چندان بلندی موفق به اصلاح آن ها می شد. در برخی مسائل، او سال ها بعد متوجه می شد که اشتباهی را صورت داده است، در حالی که دیگران متوجه آن اشتباه نشده بودند. در این مطلب قصد داریم تا ۳ مورد از اشتباهات انیشتین را برای شما بیان کنیم. در ادامه با نت نوشت همراه باشید.

اشتباهات انیشتین

سیاه چاله ها

در سال ۱۹۱۵، یعنی درست چند ماه پس از انتشار یکی از بزرگترین موفقیت های علم فیزیک در قرن بیستم درباره نسبیت عام به دست انیشتین (این تئوری می گوید که جاذبه در واقع یک خمیدگی در فضا است که در حضور ماده و انرژی اتفاق می افتد)، فیزیکدانی آلمانی به نام Karl Schwarzschild از معادلات انیشتین برای مدل کردن هندسه ی فضایی که یک ستاره را احاطه کرده است استفاده کرد. انیشتین تحت تاثیر این کار قرار گرفت و در عین حال بسیار گیج شده بود و از درک این مدل عاجز بود، زیرا این مدل ها نشان می دادند که اگر شما یک ستاره ی بسیار بزرگ را در فضای بسیار بسیار کوچکی فشرده کنید، قوانین طبیعت به هم می ریزند!

البته، الان ما جواب این سوال را می دانیم که چرا چنین اتفاقی می افتد. جواب ساده است: یک سیاه چاله شامل چیزی است که فیزیک دانان آن را تکینگی می نامند، یعنی سیاه چاله جایی است که تراکم و گرانش در آن به بی نهایت می رسد. در حقیقت، در همان سال بود که فیزیکدان، جی. رابرت اوپنهایمر و دانش آموزش هارتلند اس. اسنایدر نشان دادند که این امر دقیقا برای تمام ستارگان عظیم رخ می دهد.

انبساط عالم هستی

آیا از نظریات غیرقابل باور در مورد انبساط جهان و عالم هستی چیزی شنیده اید؟ در زمان حال، شاید خیلی از ما با این نظریه ها آشنایی داشته باشیم، اما برای انیشتین این مساله یک مشکل تکراری شده بود! وقتی که او معاملاتش را در تئوری عام نسبیت برای تمام گیتی اعمال کرد، متوجه شد یک چیزی سر جای خودش نیست: جهان هستی یا باید بسط یابد و یا باید کوچک شود. در آن زمان همه ی دانشمندان فکر می کردند که ما در جهانی ایستا و بدون تغییر زندگی می کنیم. بنابراین، باید این طور نتیجه گیری می شد که، یا معادلات انیشتین دروازه جدید به روی دانش بشر از جهان هستی باز کرده اند و یا این معادلات از پایه غلط می باشند. انیشتین گزینه ی دوم را انتخاب کرد! او در معادلات خود نشانه ی Λ (لاندا) را اضافه کرد که جلوی هرگونه انبساط یا انقباضی که معادلات با آن روبه رو می شدند را می گرفت. این مورد هم از اشتباهات انیشتین به حساب می آید.

چند سال بعد، در سال ۱۹۲۹ مشاهدات جدید نشان دادند که عالم هستی در حال انبساط و توسعه یافتن است. گفته می شود که انیشتین، پس از این کشف (انبساط جهان هستی) از اضافه کردن ثابت کیهانی در معادلاتش به عنوان بزرگترین اشتباه خود نام برد. البته بعدها، فیزیک دانان این ثابت کیهانی را در “معادلات نیرویی که باعث انبساط گیتی می شود” گنجاندند، بنابراین پس از این همه کش و قوس، این ثابت کیهانی بلااستفاده باقی نماند.

درهم تنیدگی کوانتومی

در بحث مکانیک کوانتوم، انیشتین را می توان هم به عنوان یکی از بزرگترین توسعه دهندگان و هم به عنوان یکی از بزرگترین منتقدان این زمینه نام برد. او وجود فوتون ها (اجزا، یا “کوانتای” نور) را کشف کرد و ایده رفتار دوگانه نور، هم به عنوان ذره و هم به عنوان موج را در سال ۱۹۰۵ ارائه کرد. دهه ها بعد از این بود که Werner Heisenberg و Erwin Schrödinger (ورنر هایزنبرگ و اروین شرودینگر) اولین تئوری کوانتومی فیزیک که مفاهیم فوق‌العاده جالب و عجیبی را بیان می کند ارائه کردند. این نظریه امروزه پیشرفت کرده و برای موارد زیر در بین ما مشهور است:

ذرات ممکن است در یک زمان، در دو حالت مختلف وجود داشته باشند. مشاهده ی رفتار یک ذره (زیر نظر گرفتن یک ذره) می تواند در رفتار بعدی آن اثر بگذارد! اگر شما مومنتوم یک ذره را بدانید، نمی توانید مکان آن را مشخص کنید.

و خیلی موارد دیگر که در این مطلب نمی گنجند.

انیشتین به این نظریه ی جدید خیلی معتقد نبود و همراه با دو فیزیک دان به نام های Boris Podolsky و Nathan Rosen “اشتباه” بودن آن را با استفاده از علم ریاضی در نشان دادن این موضوع که شما می توانید دو ذره را طوری در هم گیر بیندازید که رفتار هرکدام از آن ها متاثر از رفتار دیگری شود (بدون توجه به موقعیت آن ها در فضا)، ثابت کرد. اما این موضوع بدین معنی بود که اطلاعات می توانند سریعتر از نور حرکت کنند و طبق نظریه ی نسبیت عام انیشتین، این موضوع غیر ممکن بود. پس از اعلام نظر این ۳ دانشمند، این موضوع پارادوکس EPR نامیده شد که در بین دانشمندان آن دوران بسیار موضوع جذاب و جالبی شده بود. پس از مرگ انیشتین، فیزیکدانی به نام “جان استوارت بل” این مساله را با تستی که دانشمندان هنوز برای نشان دادن شواهد درهم تنیدگی کوانتومی از آن استفاده می کنند حل کرد.

آن طور که علم پیشرفته امروزیِ ما ثابت کرده، اشتباهات انیشتین موارد دیگری هم بوده است، هرچند که خدمات او در پیشرفت علم و نظریه های منحصر به فرد او به حدی مردم و دانشمندان دنیا را تحت تاثیر قرار داده اند که امروزه کمتر کسی از اشتباهات انیشتین صحبت می کند!

منبع: curiosity.com

برچسب ها:اشتباهات انیشتین, انبساط عالم, انیشتین, تئوری, تکینگی, ثابت کیهانی, خطاهای انیشتین, خطای سهوی, درهم تنیدگی کوانتومی, سیاه چاله, مکانیک کوانتوم, نتایج اشتباه, نسبیت عام, نظریات, نظریه علمی, کوانتوم